Του Δημήτρη Καμπουράκη
Την Παρασκευή 14 του μήνα, ο Αλέξης Τσίπρας θα μιλήσει σε συγκέντρωση στο Παλέ ντε σπόρ της Θεσσαλονίκης. Εντελώς τυχαία, την ίδια ακριβώς μέρα και ώρα θα γίνεται το συνέδριο της ΝΔ. Αυτό κι αν είναι πολιτικό fair play. Κατά τα άλλα, ο Αλέξης κάλεσε τον Κυριάκο να πιουν καφέ στο σπίτι του παρέα με τα παιδιά και την Περιστέρα για να αποδείξει τον πολιτικό του πολιτισμό.
Θα μου πείτε ότι ο Τσίπρας έχει κάθε δικαίωμα να κάνει συγκέντρωση σε όποια πόλη θέλει, όποια μέρα και όποια ώρα γουστάρει. Προφανώς, αλλά όπως λέγαμε και παλιά ''άλλο το νόμιμο κι άλλο το ηθικό''. Η επιλογή της συγκεκριμένης ημερομηνίας για συγκέντρωση του Σύριζα στην Θεσσαλονίκη, είναι καθ' όλα πολιτικά νόμιμη και καθ' όλα πολιτικά ανήθικη. Διότι πρόκειται για αντισυγκέντρωση, κάτι που παγίως απεχθανόταν η αριστερά μέχρι την εμφάνιση του Σύριζα.
Θα μου πείτε ότι το συνέδριο της ΝΔ γίνεται στην Αθήνα, ενώ η συγκέντρωση του Σύριζα στην Θεσσαλονίκη, οπότε δεν υφίσταται θέμα αντισυγκέντρωσης. Ελάτε τώρα, μιλώ για τηλεοπτική αντισυγκέντρωση. Πρόκειται για φτηνά αλλά δοκιμασμένα επικοινωνιακά κολπάκια. Όλα τα επικοινωνιακά επιτελεία κάνουν κατά καιρούς τέτοιες «βρώμικες» προτασούλες στους πολιτικούς αρχηγούς που καθοδηγούν. Προτάσεις για ύπουλο ανταρτοπόλεμο στον αντίπαλο, για μικρούς φτηνότατους αντιπερισπασμούς και για χαζές πλην χρήσιμες παρενοχλήσεις του. Απλώς εναπόκειται στο ήθος του αρχηγού να τις απορρίψει ή να τις εγκρίνει.
Τι εννοώ: Ακόμα κι η κουτσή Μαρία καταλαβαίνει ότι το συνέδριο της ΝΔ θα δώσει μια εξαιρετική εικόνα του κόμματος και του αρχηγού της προς την κοινή γνώμη. Τηλεοπτική εικόνα, έστω. Θα υπάρχει κόσμος, ενθουσιασμός, σιγουριά για την νίκη, πρωθυπουργική εμφάνιση του Κυριάκου, ξένοι ηγέτες με κύρος, προτάσεις, ενωτική διάθεση (επερχόμενη εξουσία γαρ), ελάχιστη έως καθόλου εσωκομματική γκρίνια και γενικώς όλα θα συγκροτούν ένα άκρως ελκυστικό πακέτο για τον (πολιτικά αναποφάσιστο) τηλεθεατή.
Τι σκέφτηκαν λοιπόν οι πονηροί επιτελείς του Τσίπρα; Ότι δεν πρέπει να παραδώσουν αυτό το Σαββατοκύριακο στην απόλυτη επικοινωνιακή κυριαρχία του Κυριάκου και της ΝΔ. Άρα ο μόνος τρόπος ήταν να στήσουν απέναντι έναν επικοινωνιακό αντιπερισπασμό. Έπρεπε να υποχρεώσουν τα κανάλια να κόψουν στα δυο την εικόνα τους, δείχνοντας στην μισή τον Κυριάκο και στην άλλη μισή τον Τσίπρα την ώρα που μιλούν. Και τους ενθουσιώδεις οπαδούς τους βεβαίως. Πλαστή εικόνα ισοπαλίας. Δοκιμασμένη συνταγή σε κάθε προεκλογική περίοδο, μόνο που τώρα δεν είμαστε σε τέτοια.
Η διοργάνωση του αντιπερισπασμού δεν είναι δύσκολο πράγμα: Με δυο χιλιάδες υπουργούς, υφυπουργούς, γραμματείς, φαρισαίους, υποκριτές, ιδιαιτέρες, διοικητές οργανισμών και μετακλητούς, γεμίζει το μισό Παλέ. Και με άλλα 50 λεωφορεία απ' όλη την Ελλάδα που θα μεταφέρουν τα απομεινάρια των οργανώσεων τους, γεμίζει το άλλο μισό. Δίνουν δυο χιλιάδες σημαιάκια και να σου η ενθουσιώδης συγκέντρωση που θα σταθεί τηλεοπτικά απέναντι στο θριαμβευτικό συνέδριο.
Εντάξει, κανένας δεν δικαιούται να του το απαγορεύσει του Αλέξη. Αλλά στις κανονικές χώρες όπου οι πολιτικές δυνάμεις παίζουν έντιμα, κάθε κόμμα αναγνωρίζει σιωπηλά ότι το διήμερο του συνεδρίου του αντιπάλου είναι κάτι που επικοινωνιακά του ανήκει. Μιλάμε τώρα για τον φυσιολογικό πολιτικό πολιτισμό. Το κόμμα που οικειοθελώς κάθεται στην άκρη για ένα Σαββατοκύριακο, έχει όλα τα επόμενα Σαββατοκύριακα να κάνει το δικό του παιχνίδι, αν είναι ικανό.
Αλλιώς συμπεριφέρεται απλώς σαν μια κομπλεξική υστέρω που αφού δεν μπορεί να χαρεί τις δικές της στιγμές, κάνει ό,τι μπορεί για να χαλάσει τις στιγμές του απέναντι. Άι που συνήθως δεν της περνάει…
