Του Σάκη Μουμτζή
Επί τέλους βρέθηκε ένας άνθρωπος μέσα στο ΚΙΝ.ΑΛ να πει μια σταράτη κουβέντα. Να ξεκαθαρίσει μια κακόφορμη κατάσταση. Λίγο νωρίτερα ο πρώην βουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς, μετέπειτα ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και τώρα βουλευτής του Ποταμιού ο Σπ. Δανέλλης, είχε δηλώσει πως αν δεν ψηφίσει το ΚΙΝ.ΑΛ την συμφωνία με την FYROM κινδυνεύει η ενότητα του.
Μετά τον Ο.Κωνσταντινόπουλο του απάντησε και ο Χ.Καστανίδης λέγοντας πως «δεν είναι υποχρεωτικό να βρισκόμαστε στο ίδιο κόμμα.» Αυτονόητο.
Το σύνθημα της άνευ όρων παράδοσης στην συμφωνία Τσίπρα –Ζάεφ το είχε δώσει νωρίτερα ο αρχηγός του Ποταμιού Σ.Θεοδωράκης. Πριν κάνει διαβάσει το κείμενο, πριν καν υπάρξει συμφωνία, δήλωσε την υποστήριξη του για να κλείσει όπως –όπως το Σκοπιανό ζήτημα.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους αν αποχωρήσει το Ποτάμι από το ΚΙΝ.ΑΛ, μάλλον καλό θα κάνει στο ΚΙΝ.ΑΛ. Αλλά δεν θα αποχωρήσει, γιατί δεν έχει πού να πάει. Τελειωμένη υπόθεση, που την ανέστησε –διαπράττοντας σοβαρό πολιτικό λάθος—η κυρία Φ.Γεννηματα. Και τώρα τους βρίσκει όλους αυτούς μπροστά της.
Οι ανύπαρκτοι να θεωρούν πως αν εγκαταλείψουν το σκάφος αυτό θα βυθιστεί. Ελλείψει αυτογνωσίας; Ανοησία; Άγνοια κινδύνου; Σύνδρομο μεγαλείου; Κάτι απ΄όλα αυτά ορίζει την συμπεριφορά κάποιων βουλευτών του Ποταμιού και του αρχηγού τους, βεβαίως, βεβαίως;
Ας μην κρυβόμαστε. Ο έρωτας του Σ.Θεοδωράκη για τον Α.Τσίπρα είναι έντονος. Αλλά και ματαιωμένος. Είναι τραυματικός έρωτας. Ο Αλέξης δύο φορές τον απάτησε και τον παράτησε. Προτίμησε τον Πάνο. Η δεύτερη φορά μάλιστα ήταν και η πιο οδυνηρή, καθώς όλα έδειχναν πως ο Αλέξης θα ανταποκρινόταν στον έρωτα του Σταύρου, καθώς και οι δύο πίστευαν πως εκπροσωπούν το νέο και άφθαρτο, απέναντι στο φθαρμένο πολιτικό σύστημα των «προηγούμενων.»
Ομως η φλόγα παρέμεινε άσβηστη και να που τώρα ξανάναψε. Μόνο που τα περιθώρια σήμερα έχουν στενέψει υπερβολικά για τον Σ.Θεοδωράκη. Θα έλεγα δεν υπάρχουν καν περιθώρια. Έχει δύο επιλογές. Την πολιτική αυτοκτονία ή την πάση θυσία παραμονή στο ΚΙΝ.ΑΛ. Αυτό προφανώς το έχει αντιληφθεί και ο Ο.Κωνσταντινόπουλος και ο Χ.Καστανίδης και ουσιαστικά τους δείχνουν την πόρτα. Αλλά πού να πάνε; Στο 1% που τους έδιναν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις πριν ενταχθούν στην Δημοκρατική Συμπαράταξη; Ή στον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό το δεύτερο πολύ θα το ήθελαν, αλλά ο Πάνος δεν κουνιέται με τίποτα από την καρέκλα του. Θα φύγει σηκωτός, μαζί με αυτήν.
Δυστυχώς, όλα αυτά τα γνώριζε η κυρία Φ.Γεννηματά, όταν διαπραγματευόταν με τον Σ.Θεοδωράκη. Γνώριζε πως δεν έχει επιλογές. Και όμως του έκανε παραχωρήσεις που τώρα τις βρίσκει μπροστά της. Μάλιστα ο Σπ.Δανέλλης, εάν εξετάσουμε τις θέσεις του και την συμπεριφορά του το τελευταίο διάστημα, είναι πιο ΣΥΡΙΖΑ από αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό προφανώς δεν είναι κακό. Κακό είναι να πρεσβεύει αυτά που πρεσβεύει και να βρίσκεται συγχρόνως στο ΚΙΝ.ΑΛ, η αρχηγός του οποίου θεωρεί καταστροφική την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ζητεί «εδώ και τώρα εκλογές.»
Τελικά το Ποτάμι ας αποφασίσει με ποιους είναι. Με τους σκευωρούς της Νovartis ή με τα θύματα της. Γιατί, να είναι στο ΚΙΝ.ΑΛ και συγχρόνως να στηρίζει τους θύτες δεν γίνεται.
Ο Ο.Κωνσταντινόπουλος έθεσε το δάχτυλο «επί τον τύπον των ήλων». Θα έχουμε συνέχεια;
