Του Λυκούργου Λ. Λιαρόπουλου
Η πρώτη μου μέρα για περπάτημα, μετά την «αλλαγή βαλβίδας». 8 Μαρτίου, με τη Φύση στο «βατήρα εκκίνησης» για την Άνοιξη. Οι Τσιντόνιες ολοκόκκινες, τα δέντρα γεμάτα μπουμπούκια, με πρώτες τις βιαστικές αμυγδαλιές, κάτασπρες σαν νύφες. Σε κάθε βήμα «κοιτούσα» μέσα ψηλαφώντας τις πληγές στο γερασμένο κορμί, ενώ η φύση ξύπναγε με τις μυρωδιές και τις εικόνες, ολοκαίνουργιες αν και αιώνιες.
Έστριψα προς τον εμπορικό δρόμο με τα μαγαζιά και τα φαγάδικα. Πρωϊνό, νωρίς για πελάτες, αλλά οι ετοιμασίες είχαν αρχίσει. Και ..ξαφνικά, βλέπω “Kordelitses”, η νέα μαρκίζα στο Μαγαζί. Ήταν το Κουρείο μου μέχρι πέρυσι, σήμερα σε νέα φάση, νέα καριέρα στη γειτονιά. Κορδελίτσες, λέω και κοιτώ μέσα. Μία όμορφη, αλλά, κυρίως, συμπαθητική ξανθιά κυρία, στόλιζε τις καινούργιες προθήκες, κουβεντιάζοντας με μία φίλη της, μάλλον.
«Καλές Δουλειές» της λέω και, συμπληρώνω, «εδώ ήταν το Κουρείο μου» λες και έπρεπε να δικαιολογήσω την Ευχή μου. Χαμογέλασε, σαν την Άνοιξη κι' αυτή, και μου χάρισε το κλασσικό «να είστε καλά». Στόλιζε τα ράφια της προθήκης με όμορφα «φο μπιζού», χρυσά και ασημένια, στολίδια και μπιχλιμπίδια που φαίνονταν όμορφα και καλόγουστα. «Εσείς τα φτιάχνετε;;» τη ρώτησα. «Ναι με την αδελφή μου απάντησε και ήταν γεμάτη χαρά και αυτοπεποίθηση.
Την ξανακοίταξα και σκέφτηκα πως σήμερα ήταν η «Ημέρα της Γυναίκας», είχα ξυπνήσει τη γυναίκα μου με ένα φιλάκι. Και αυτή η γυναίκα, ξαφνικά, συμβόλιζε κάτι σημαντικό. Ήταν η δύναμη της δημιουργίας, η ελπίδα που χρειάζεται, η Ζωή που συνεχίζει. Να ξεκινήσεις μία νέα επιχείρηση στην Ελλάδα σήμερα μοιάζει σχεδόν παραφροσύνη. Και αυτή η γυναίκα, που μάλλον κάνει κάτι φιλόδοξο αλλά όμορφο, ήταν ακριβώς ότι ήθελα και χρειαζόμουν.
Θα είναι κρίμα αν η «ευκαιρία» που συμβολίζει η Άνοιξη, περάσει χωρίς τις Εκλογές και τη νέα αρχή που θα φέρουν. Θα είναι κρίμα αν η «συμβολική έξοδος από τα Μνημόνια» δεν συνοδευτεί από την απαραίτητη πολιτική αλλαγή που τόσο χρειάζεται, επί τέλους, η Χώρα. Θα ήταν τόσο ωραίο αν το Μάη γιορτάζαμε την Έξοδο από το Σκοτάδι της ψευτιάς, της φτώχειας, της εχθροπάθειας, και του διχασμού.
Η πατρίδα μας, που ετοιμάζεται για την 200στή επέτειο μαζί με την Άνοιξη, χρειάζεται την πνοή δημιουργίας που φέρνει η αλλαγή. Στο «Κουρείο της Κρίσης», κουρεύτηκαν συνήθειες, μισές αλήθειες, και, κυρίως, ελπίδες μίας ολόκληρης γενιάς. Είναι καιρός να αλλάξουμε «μαρκίζα» και να στολίσουμε την Πατρίδα μας με νέα μπιχλιμπίδια, αυτά που εμείς ξέρουμε να φτιάχνουμε για τα οποία θα είμαστε περήφανοι, ξανά. Χαμογελάω μέσα μου και εύχομαι στην ξανθιά κυρία καλή επιτυχία.
