«Το ποίημα μοιάζει με σπίρτο, το μυθιστόρημα με εργολαβία οικοδομής. Όμως καμιά φορά για τρεις στίχους δαπανάς περισσότερο χρόνο απ’ ό,τι για ένα μυθιστόρημα.» Θα μας πει ο Κωστής Γκιμοσούλης κι έχει κάθε δικαίωμα να μας το πει γιατί μπορεί να μπήκε ως ποιητής στα ελληνικά γράμματα με τα «Επικίνδυνα παιδιά» και τον «Άγγελο της Μηχανής» αλλά συνεχίζει να γράφει και ποίηση και μυθιστόρημα έχοντας προσθέσει στο έργο του τα παραμύθια και τα σχέδιά του συχνά στην ίδια έκδοση. Παντού μπορεί να γράψει ο Κωστής. «Φτάνει ν’ αφρίζει η ψυχή. Και στη μοναξιά και με άλλους (σε καφενεία).» Κάπως έτσι, εξάλλου, έγραψε και την «Ανατολή».
Ναι, η «Ανατολή» του, μπορεί να γράφτηκε «πάνω στη σέλα μιας μηχανής» αλλά «θα μπορούσε και ενός γαϊδάρου».
Ο Γκιμοσούλης ως συγγραφέας στο «Μια νύχτα με την Κόκκινη» έχει γίνει Κατερίνα, στην ταξιδιωτική νουβέλα «Εξομολόγηση σε έναν Κολομβιανό σκύλο» ταξίδεψε μέχρι την Κολομβία σε ένα ποιητικό συμπόσιο για να βρει έναν σκύλο να εξομολογηθεί, στο «Βρέχει Φως» συναντά κι ερωτεύεται την Πολυδούρη, στο αυτοβιογραφικό αφήγημα «Δυο μήνες στην αποθήκη» πάει κι έρχεται και μας ξανασυστήνει το εδώ και το απέναντι και το ανάμεσα όπως τα ξαναείδε, από τη σκοτεινή αποθήκη του, στο «Μαύρο Χρυσό» ενώνει χρώματα και λέξεις, όλο το σύμπαν του αποδεικνύοντάς μας πως είναι ένα και αδιαίρετο, τελικά, συμπαγές. Ο Κωστής Γκιμοσούλης αυτοπροσώπως, και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Ανοίγοντας το συγγραφικό εργαστήρι του στο Liberal.gr ήρωες, ηρωίδες, αγάπες, εμμονές, «αλλόκοτες εξισώσεις στον καθρέφτη», «Το Χωρίς οικογένεια του Έκτορος Μαλώ, τρώγοντας κουραμπιέδες» και «ο σκύλος Ρεμί και τα μοναχικά Χριστούγεννα ενός παιδιού», όλα στο φως. «Το Έγκλημα και τιμωρία του Ντοστογιέφσκι» μόνο να μη ξεχάσουμε, «επειδή κατάλαβα ότι δεν ήμουν ο μόνος τρελός» όπως θα μας πει. Και ναι, επειδή θα μας αρέσει, θα χαμογελάσουμε. Όπως επίσης και την είδηση. Το καινούργιο βιβλίο «που έχει σχέση με ταινίες του κινηματογράφου. Ονομάζεται προσωρινά Σκυλί του σινεμά». Εις αναμονή, λοιπόν.
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα
- Κύριε Γκιμοσούλη, υπάρχει τελετουργία γραφής [συγκεκριμένος χώρος, χρόνος, συνήθειες] ή παντού μπορείτε να γράψετε εσείς;
Παντού, φτάνει ν’ αφρίζει η ψυχή. Και στη μοναξιά και με άλλους (σε καφενεία).
- Για να ξεκινήσετε μια ιστορία, χρειάζεστε πλάνο, να ξέρετε και την αρχή και το τέλος της, ή αρκούν μια εικόνα ή η αρχική φράση;
Και τα δύο ισχύουν. Το ποίημα μοιάζει με σπίρτο, το μυθιστόρημα με εργολαβία οικοδομής. Όμως καμιά φορά για τρεις στίχους δαπανάς περισσότερο χρόνο απ’ ό,τι για ένα μυθιστόρημα.
- Ποιο βιβλίο σας γράφτηκε με πιο παράξενο και αλλόκοτο τρόπο;
Η Ανατολή στην ουσία γράφτηκε πάνω στη σέλα μιας μηχανής (θα μπορούσε και ενός γαϊδάρου).
- Υπάρχουν συγγραφικές εμμονές; Θέματα στα οποία επανέρχεστε, τεχνικές που χρησιμοποιείτε και ξαναχρησιμοποιείτε, γρίφους κι αινίγματα που προσπαθείτε μια ζωή γράφοντας να επιλύσετε;
Υπάρχει μια ρουτίνα του γραψίματος, υπάρχει και μια δεισιδαιμονία, θέλεις τα ίδια μέρη και την ίδια μουσική, πραγματική ή φανταστική. Θέλεις τις ίδιες συνθήκες, αυτές όμως μπορούν ν’ αλλάξουν βίαια. Κι εσύ, άμα υπάρχεις λόγος, συνεχίζεις.
- Τι πρέπει να έχει μια ιστορία για να γίνει ιστορία σας;
Να είναι δικιά μου με κάποιον τρόπο. Και να έχει και λίγο αίμα μέσα. Δικό μου ή ξένο.
- Ένας ήρωας ή μια ηρωίδα για να γίνει ήρωάς σας ή ηρωίδα σας;
Πρέπει να γίνει πραγματικός ή πραγματική στο μυαλό μου, και ν’ αντιπροσωπεύει μια πλευρά του χαρακτήρα μου.
- Ποιος ήρωας ή ποια ηρωίδα σας έφτασαν ως εσάς με τον πιο αλλόκοτο τρόπο;
Η Κόκκινη, που ήταν γυναίκα κι εγώ ήμουν άντρας. Στην ουσία ήταν μια αλλόκοτη εξίσωση στον καθρέφτη.
- Το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε και σας εντυπωσίασε;
Το Χωρίς οικογένεια του Έκτορος Μαλώ, τρώγοντας κουραμπιέδες. Ο σκύλος Ρεμί και τα μοναχικά Χριστούγεννα ενός παιδιού.
- Υπάρχει βιβλίο που μπορείτε να πείτε ότι σας άλλαξε τη ζωή ή βιβλίο στο οποίο συχνά επιστρέφετε;
Το Έγκλημα και τιμωρία του Ντοστογιέφσκι, επειδή κατάλαβα ότι δεν ήμουν ο μόνος τρελός.
- Αγαπημένοι σας συγγραφείς και ποιητές;
Πολλοί, δεν μπορώ να τους αναφέρω. Αλλά και σκηνοθέτες, και μουσικοί, και απλοί άνθρωποι. Ποιοι είναι οι απλοί άνθρωποι; Κάποιοι σαν εμάς, δηλαδή σαν όλους.
- Κατά την διαδικασία της συγγραφής, ακούτε μουσική, έχετε ανάγκη από απόλυτη σιωπή, διαβάζετε άλλα βιβλία ή ποιητές, καταφεύγετε σε εικαστικά έργα;
Δεν υπάρχει συνταγή. Το πρόγευμα είναι για όλους ελεύθερο, φτάνει να υπάρχει γεύμα ή δείπνο.
- Να αναφερθούμε σε εκείνο που γράφετε σήμερα;
Γράφω κάτι που έχει σχέση με ταινίες του κινηματογράφου. Ονομάζεται προσωρινά Σκυλί του σινεμά.
