Με κάποια συμφωνήσαμε, με αρκετά διαφωνήσαμε και άλλα μας φάνηκαν ενδιαφέροντα. Παρ' όλο που η ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη στη ΔΕΘ στο πολιτικό επίπεδο είχε συγκεκριμένη στόχευση, είχε και ενδιαφέροντα σημεία που αξίζει να συζητηθούν δημοσίως αν και όλες οι προγραμματικές θέσεις του κόμματός του παρουσιάστηκαν επιγραμματικά. Παρεμπιπτόντως λες.
Βέβαια, κάποιες από τις πιο σοσιαλδημοκρατικές του θέσεις προσπαθεί να τις εφαρμόσει ήδη η κυβέρνηση και δέχεται κριτική γι' αυτό από τους πιο φιλελεύθερους. Άλλες, για καίρια ζητήματα όπως η εργασία δεν μας ήταν απολύτως σαφείς. Τι ακριβώς σημαίνει: «Στο πεδίο της εργασίας δεν θέλουμε μια κοινωνία που απλώς επιβιώνει, που έχει χαμηλές προσδοκίες». Αυτή είναι η μοναδική φράση που αφιέρωσε στο θέμα και δεν υπάρχει ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη που να μην υπάρχει. Δηλαδή, ποιος διαφωνεί με αυτή τη διαπίστωση;
Εξίσου προβληματικό κι αυτό: «Δεν μπορεί η στήριξη στις νέες οικογένειες να περιορίζεται στην παροχή ενός επιδόματος με τη γέννηση». Καταρχάς η κυβέρνηση δεν χορηγεί απλώς ένα επίδομα αλλά προχώρησε στην ίδρυση του θεσμού των «Νταντάδων Γειτονιάς», διεύρυνε το ωράριο του ολοήμερου σχολείου, καθιέρωσε την υποχρεωτική γονική άδεια για τον πατέρα αλλά αν δεχτούμε ότι αυτά δεν είναι τίποτα, τι προτείνει το ΠΑΣΟΚ για τη στήριξη στις νέες οικογένειες;
Δεν θα παραστήσουμε τους έκπληκτους για το γεγονός ότι ο κ. Ανδρουλάκης στην ομιλία του δεν βρήκε ούτε ένα θετικό στο κυβερνητικό έργο, έτσι, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι κάνει αντιπολίτευση «α λα ΣΥΡΙΖΑ». Τις προσδοκίες ότι μπορεί και να ακούσουμε κάτι πραγματικά ενδιαφέρον μας τις διέλυσε από την αρχή, όταν άρχισε να κραδαίνει το φάντασμα της αποστασίας. Μας φάνηκε θλιβερό.
Εξίσου μεγάλη εντύπωση μας έκανε η αναφορά του στο αντιμνημονιακό μέτωπο. Η υπογράφουσα είναι από αυτούς που αν και δεν είχαμε ψηφίσει τον Γ.Α. Παπανδρέου τον στηρίξαμε λυσσαλέα. Εκείνος πού βρισκόταν αλήθεια όταν κυνηγούσαν τους Υπουργούς του κόμματός του να τους λιντσάρουν;
Δεν τον θυμόμαστε να κάνει ούτε ένα tweet γιατί είχε κρυφτεί κι αυτός περιμένοντας να περάσει η μπόρα χωρίς να φθαρεί. Μας εντυπωσιάζει το θράσος με το οποίο αναφέρεται στα χρόνια του αντιμνημονίου, την περίοδο δηλαδή που εκείνος ήταν απών.
Αν κάτι χαρακτηρίζει τη Σοσιαλδημοκρατία σήμερα είναι η μετριοπάθεια και η επιθυμία εύρεσης κοινών τόπων με τους όμορους χώρους. Ζούμε σε μια εποχή άλλωστε που οι συνθήκες έχουν υποχρεώσει κεντροδεξιές κυβερνήσεις να υιοθετήσουν σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές. Σε άλλα κράτη τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα εξαίρουν τις σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές που εφαρμόζουν οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις, ζητώντας τη διεύρυνσή τους.
Στην Ελλάδα οι αυτοπροσδιοριζόμενοι σοσιαλδημοκράτες κραδαίνουν το φάντασμα της αποστασίας. Στην επόμενη ομιλία του ο κ. Ανδρουλάκης να επιχειρήσει να δοκιμάσει το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Ίσως να έχει καλύτερη τύχη.
Υ.Γ. Για την Ουκρανία ο κ. Ανδρουλάκης δεν βρήκε να πει μια λέξη. Εντυπωσιακό, έτσι;
