Ως χθες τα κυβερνητικά μέτρα στήριξης της ελληνικής οικονομίας ήταν ανεπαρκή. Αυτό φώναζε ο Σύριζα. Ο οποίος ήθελε να δοθεί «εμπροσθοβαρώς» όλο το ταμειακό απόθεμα του κράτους από τον περασμένο Μάρτιο. Το οποίο ορθώς δεν μοιράστηκε με την μία κι έμειναν κεφάλαια για το δεύτερο και χειρότερο κύμα της πανδημίας. Τα οποία κεφάλαια της δεύτερης, τρίτης και τέταρτης στήριξης ο Σύριζα ονόμαζε «ψίχουλα», ξεχνώντας να πει πως αν είχαν δοθεί στο πρώτο κύμα δεν θα υπήρχε σάλιο για τους επόμενους μήνες. Και τώρα τι λέει;
Τώρα λοιπόν που ανοίγει σιγά-σιγά η οικονομική δραστηριότητα, ο Σύριζα λέει ότι το άνοιγμα χρησιμοποιείται ως πρόφαση από την κυβέρνηση για να σταματήσει τα μέτρα στήριξης. Για να τα βάλουμε σε μια σειρά δηλαδή, ο Σύριζα ήθελε πρώτον να δοθούν όλα τα διαθέσιμα κρατικά χρήματα από την άνοιξη του 2020. Δεύτερον, με τελειωμένα τα κρατικά χρήματα και με κράτος δίχως έσοδα, να δοθούν άλλα τόσα κι ακόμα παραπάνω το φθινόπωρο του 2020.
Τρίτον, ήθελε να δοθούν επίσης τόσα κι ακόμα παραπάνω στις αρχές του 2021, καθώς (πέρα από κάθε πρόβλεψη) η πανδημία συνεχίστηκε και στον καινούριο χρόνο. Τέταρτον, τώρα που αρχίζει να ανοίγει η οικονομική δραστηριότητα, απαιτεί να συνεχιστούν τα ίδια μέτρα οικονομικής στήριξης (τα ανεπαρκή, έτσι;), λες και πρόκειται για εσαεί σύνταξη προς εργαζομένους και επιχειρήσεις, την οποία δικαιούνται να παίρνουν στο διηνεκές είτε δουλεύει η οικονομία είτε όχι.
Κοντολογίς, από τα γραφεία της Κουμουνδούρου, ο Αλέξης και η παρέα του έχουν μοιράσει ήδη τέσσερις φορές περισσότερο χρήμα απ’ αυτό που δόθηκε από την κυβέρνηση, με συνυποσχετική ότι θα συνεχίσει να δίνεται επ’ αόριστον. Συμπαθάτε με, αλλά με βάση αυτά τα νούμερα, το περιβόητο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης του Αλέξη με τα 12 δις ήταν παιδική χαρά μπροστά σ’ αυτά που λέει σήμερα. Το λεφτόδεντρο του 2014 ήταν θάμνος μπροστά σ’ αυτό που πλασάρουν σήμερα το οποίο έχει το ύψος εκατόχρονου πλατάνου.
Δεν λέω, αντιπολίτευση είναι, θα την πουν την κουβέντα τους μήπως και εισπράξουν κάτι από τις δυσκολίες που φέρνει στην κοινωνία μια πανδημία. Αλλά να λένε «όχι» στα πάντα και να συμπληρώνουν ένα δεύτερο «όχι» και στα αντίθετα απ’ αυτά που έλεγαν μέχρι πρότινος, δεν ωφελεί πρωτίστως τους ίδιους. Βεβαίως, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Έχουν ήδη βάλει πλώρη για μια μακρά μελλοντική εσωτερική τους συζήτηση περί των λόγων που η αριστερά στην Ελλάδα έχασε άλλη μια τεράστια ιστορική ευκαιρία. Βρήκε την μεγαλύτερη οικονομική ύφεση στον αιώνα κι αντί να εισπράξει κάτι, κατάφερε να πάει ακόμα πιο βαθιά στο πολιτικό περιθώριο. Ωραίο θέμα συζήτησης. Πιασάρικο (για τις οκτώ εσωκομματικές τάσεις τους).
