Ο Κυριάκος τους προσφέρει την ιστορική ευκαιρία να συμμετάσχουν στο μεγάλο έργο της ανασυγκρότησης της χώρας. Αντί γι αυτό επιλέγουν τον κακοτράχαλο χωματόδρομο της μικροπολιτικής. Ίσως να μην μπορούν περισσότερο. Αλέξης και Φώφη φάνηκαν στην Βουλή τραγικά λίγοι. Ο Κυριάκος θα προχωρήσει με ή χωρίς αυτούς. Όλο αυτό, όμως, δεν αξίζει στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Μπορούμε όλοι καλύτερα!
Η συναίνεση δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνούν όλοι σε όλα. Ούτε ότι μοιράζουν μεταξύ τους υπουργεία. Τα πολιτικά κόμματα οφείλουν να έχουν τις διαφορές τους και αυτές να είναι διακριτές. Έτσι λειτουργεί καλύτερα η Δημοκρατία. Από την άλλη πλευρά, όμως, η πολιτική υπάρχει για να εξυπηρετεί τη χώρα και τους πολίτες της. Σε διαφορετική περίπτωση χάνεται η ουσία του πράγματος. Αν οι πολιτικοί δεν μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των πολιτών, τότε χάνεται η χρησιμότητά τους.
Ο κ. Τσίπρας θέλει να ακολουθήσει την οδό της σκληρής αντιπαράθεσης. Το δείχνουν αυτό τόσο οι δικές του δηλώσεις όσο και εκείνες των στενών του συνεργατών, όπως του κ. Πολάκη. Ο κ. Τσίπρας νομίζει ότι βρίσκεται ακόμη στο 2008 ή στο 2010. Τότε που έκτιζαν τις πολιτικές τους καριέρες στους δρόμους της… Γένοβας και στις σπασμένες βιτρίνες της Αθήνας . Δεν είναι όμως έτσι. Έχουν μεσολαβήσει οι δίκες και οι κρεμάλες στις πλατείες, το μαύρο πρώτο εξάμηνο του 2015 και η διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μπορεί ο κ. Τσίπρας να θέλει να γίνει αυτό που ήταν στο παρελθόν, πριν γίνει πρωθυπουργός, αλλά δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί το ταξίδι στον χρόνο.
Η αντιπολίτευση του 2015 πρόσφερε στον κ. Τσίπρα τη συναίνεση. Ψήφισε το τρίτο μνημόνιο, όταν θα μπορούσε να τον στήσει στον τοίχο για τις καταστρεπτικές επιλογές του πρώτου εξαμήνου. Την ίδια ώρα, όμως, αν ακολουθούσε το δρόμο του μικροκομματικού συμφέροντος, θα καταστρεφόταν και η χώρα. Η αντιπολίτευση, λοιπόν, πήρε τότε την απόφαση να βάλει πλάτη. Αυτό είχε πολιτικές συνέπειες. Η ψήφος της αντιπολίτευσης στο τρίτο μνημόνιο κράτησε την χώρα στο ευρώ, αλλά ταυτόχρονα εδραίωσε την κυριαρχία του Αλέξη. Ότι ο Αλέξης σπατάλησε την ευκαιρία που είχε σε επενδύσεις τύπου Πετσίτη, αυτή είναι μία άλλη ιστορία.
Η χώρα βρίσκεται αυτή την στιγμή σε ένα εξίσου πολύ δύσκολο σημείο. Ο κ. Τσίπρας δεν παρέδωσε τον Παράδεισο στον κ. Μητσοτάκη, αλλά μία μπαρουταποθήκη όπου βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πάρτι πυρομανών! Οι πιθανότητες είναι δυστυχώς εναντίον μας. Συνέβη! Λόγω ιδεοληψίας, λόγω ανικανότητας; Δεν έχει σημασία ποιος είναι ο λόγος. Σημασία έχει ότι βρισκόμαστε εδώ και καιρό στο «κόκκινο». Η ΔΕΗ είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τα ΕΛΤΑ ίσως αποδειχτούν ακόμη «καλύτερο». Αλλά το γεγονός ότι κατέρρευσαν τα επιτόκια των ομολόγων με τη νίκη Μητσοτάκη, αυτό δείχνει πόσο μεγάλο ήταν τελικά το κόστος της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Όλα αυτά όμως έχουν συμβεί. Για τον πολίτη έχουν ελάχιστη πια σημασία. Εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να δοθούν λύσεις. Και εκείνο που θα μετρήσει είναι ποιος θα τους της προσφέρει.
Ο Κυριάκος είναι υποχρεωμένος να βρει λύσεις. Είναι η δουλειά του. Αν δεν την κάνει, θα… απολυθεί! Θα δει τα ποσοστά του να γκρεμίζονται. Ίσως και πιο γρήγορα απ' ό,τι εκείνα του Γιώργου Παπανδρέου. Ο Κυριάκος πήρε την εντολή από τον ελληνικό λαό να κάνει τη δουλειά και κρίνεται ήδη. Μέρα με την μέρα. Ο Αλέξης Τσίπρας το ίδιο! Κι αυτός κρίνεται. Ο λαός ξέρει τις ευθύνες του. Αν είχε διαφορετική γνώμη, τότε θα ήταν ο Αλέξης στο Μαξίμου και ο Κυριάκος σαν Μεγάλη Παρασκευή στα μπροστινά έδρανα της Βουλής. Ο λαός, λοιπόν, ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει και πόσο ευθύνεται ο κ. Τσίπρας. Του έδωσε το 31% για να μην δώσει την αίσθηση της παντοδυναμίας στον κ. Μητσοτάκη. Και γιατί ακόμη ο λαός έχει την ελπίδα ότι ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να βελτιωθεί, μπορεί να μάθει από τα λάθη του. Θα μάθει; Αυτό θα το δούμε στις αμέσως επόμενες εβδομάδες…
Η αλήθεια πάντως είναι ότι η ζωή έχει τις δικές της προτεραιότητες. Αν ο Κυριάκος λύσει το γρίφο θα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στα επόμενα χρόνια. Αν τον λύσει με τη βοήθεια και της αντιπολίτευσης, τότε η χώρα θα έχει εισέλθει σε μία άλλη εποχή. Μπορεί σε μια τέτοια περίπτωση να μην είναι ο Κυριάκος ο πρωθυπουργός των 8 ή των 12 ετών, αλλά θα είναι ο δυτικός πολιτισμός ο κυρίαρχος στην ελληνική πολιτική ζωή και ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός.
Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να σκεφτεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι πρωθυπουργός για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ό,τι και να συμβεί. Δεν έχει κάτι να κερδίσει από μία στείρα αντιπολίτευση. Και δεν είναι και βέβαιο ότι ο λαός θα ακολουθήσει του Πολάκηδες στις ονειρώξεις τους. Το συμφέρον του, λοιπόν, είναι να είναι συμμέτοχος σε ένα καλό έργο.
Αφήσαμε τελευταία την κυρία Γεννηματά. Η λέξη απογοήτευση είναι λίγη για να εκφράσει αυτό που σκέφτηκαν πολλοί απ' όσους την άκουσαν να μιλάει στο βήμα της Βουλής. Αναρωτιόμαστε μόνο ποια θα ήταν η μοίρα μιας κυβέρνησης συνεργασίας αν ο Κυριάκος δεν είχε πετύχει την αυτοδυναμία. Είναι αυτές οι στιγμές που οι άνθρωποι που έχουν κόψει το κάπνισμα αρχίζουν ξανά το τσιγάρο. Επειδή συνειδητοποιούν ότι η χώρα αυτή δεν σώζεται. Όχι με αυτή την αντιπολίτευση, όχι με αυτό το πολιτικό προσωπικό.
Θανάσης Μαυρίδης
