Του Γιάννη Κουτσομύτη
Είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν την Πέμπτη από την ημέρα που τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά και το βαθύ κράτος εν γένει επέδειξαν για άλλη μία φορά πόσο αδιαφορούν έως και μισούν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Την 1η Νοεμβρίου 1993 τέθηκε σε ισχύ η Ευρωπαϊκή Συνθήκη που συμφωνήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1991 και υπογράφηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1992. Πρόκειται ουσιαστικά για την ιδρυτική συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, καθώς μέχρι το 1993 υπήρχαν οι Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η οποία ήταν μόνο μια διακυβερνητική οικονομική συνεργασία, χωρίς ουσιαστικές κοινές δομές και δημοκρατικές διαδικασίες.
Μνημειώδης συμφωνία
Σε όλη αυτή τη «μνημειώδη» συμφωνία για την Ευρώπη, όπως την αποκάλεσε στο Μάαστριχτ το βράδυ της 10ης/12/91 ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν, η Ελλάδα ήταν παρούσα και συνιδρύτρια μαζί με μόνο 11 ακόμη κράτη-μέλη. Η χώρα μας δηλαδή έχει συνιδρύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη, όταν πολλά από τα 16 κράτη που έγιναν μέλη στην πορεία της κουνούσαν με καταφρόνηση το δάχτυλο στα δύσκολα χρόνια της χρεοκοπίας. Στο Μάαστριχτ, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Αντώνης Σαμαράς συνδιαμόρφωσαν μαζί με τον Χέλμουτ Κολ, τον Φρανσουά Μιτεράν και άλλους Ευρωπαίους ηγέτες τη μορφή που έχει σήμερα η Ευρώπη.
Μια τέτοια πρωτοπορία θα έπρεπε να αποτελεί σημαία για τη σύγχρονη Ελλάδα και τιμή για όλους τους Έλληνες που με την ψήφο τους και τον κόπο τους συνέβαλαν και εκείνοι σε αυτό που σήμερα αποτελεί μια παγκόσμια υπερδύναμη, παρά τα όποια προβλήματά της. Από τις αρχές της δεκαετίας του ''90, όμως, τα πάσης φύσεως οργανωμένα συμφέροντα, ιδεολογικά μπλοκ και το βαθύ κράτος συνωμοτούν διαρκώς κατά αυτού του εθνικού επιτεύγματος, διότι η πραγματική ευρωπαϊκή ενοποίηση εναντιώνεται στα μικροσυμφέροντά τους.
Σοβαρές κατακτήσεις
Ενάντια σε ότι οι πάσης φύσεως αντιευρωπαϊκές δυνάμεις προπαγάνδιζαν από το 1991, η Συνθήκη του Μάαστριχτ δεν είναι μόνο τα περίφημα «δημοσιονομικά κριτήρια» που αποτέλεσαν έναν ψεύτικο μπαμπούλα που καλλιεργήθηκε από τους λαϊκιστές, αλλά μια δημοκρατική κατάκτηση για την Ευρώπη των πολιτών και των λαών.
Διότι για πρώτη φορά με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ κατοχυρώθηκε η έννοια της ενωσιακής αλληλεγγύης, της κοινωνικής συνοχής, της προστασίας της εργασίας, της προστασίας του κράτους δικαίου και της έννοιας της εκτελεστικής εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως θεματοφύλακα των ευρωπαϊκών αξιών. Παράλληλα θεσμοθετήθηκε ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως βασικού δημοκρατικού πυλώνα της Ένωσης με ουσιαστικές νομοθετικές αρμοδιότητες και εξουσίες ελέγχου όλων των ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων.
Και βέβαια το μεγαλειώδες επίτευγμα του Μάαστριχτ είναι η θεσμοθέτηση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης στην Ευρώπη, μια ασύλληπτη σε εύρος και όραμα σύλληψη για τη μεταπολεμική Ευρώπη. Ολόκληρη η ζωή μας σήμερα επηρεάζεται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό από εκείνη τη συγκλονιστική απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών της 10ης Δεκεμβρίου 1991.
Το επίπεδο της διαβίωσής μας, το πραγματικό ποσό που μπαίνει στο σπίτι μας στο τέλος κάθε μήνα και συντηρεί την οικογένειά μας, η οικονομική βοήθεια που λαμβάνουν οι άνεργοι, ΑμεΑ και ηλικιωμένοι συνάνθρωποί μας, οι επιδοτήσεις που λαμβάνουν οι αγρότες για να αντεπεξέλθουν στο κόστος παραγωγής, οι βοήθειες που παίρνουν οι νέοι επιχειρηματίες για να αναπτυχθούν και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, όπως και πολλά άλλα οφείλονται σε εκείνη τη «μνημειώδη» Συνθήκη.
Ευρώπη και Ελλάδα
Η ελληνική κοινωνία από το 1991 και μετά δυστυχώς δεν συνειδητοποίησε τις μεγαλειώδεις μεταβολές που επέφερε η Συνθήκη του Μάαστριχτ για τη χώρα και για το πώς η Ελλάδα ως ιδρυτικό κράτος-μέλος της ΟΝΕ θα μπορούσε και θα έπρεπε να παίζει έναν κεντρικό ρόλο στην προάσπιση του σοφού πνεύματος της Συνθήκης, που ήταν η ισορροπία ανάμεσα στην κοινοτική αλληλεγγύη και την εθνική υπευθυνότητα.
Η γνωστή εθνική κακοδαιμονία μας μάς οδήγησε στο να νομίσουμε ότι το Μάαστριχτ είναι μόνο ένας χαλκάς υποχρεώσεων και όχι ότι πρόκειται για την ιδρυτική συνθήκη της κοινής δημοκρατικής Ευρώπης, της οποίας είμαστε ιστορικά μέλη και συνδιαμορφωτές.
Παρ'' όλα αυτά, υπάρχει ακόμη χρόνος για να ανακτήσει η Ελλάδα τον ρόλο που της αξίζει. Ήδη στο Eurogroup της Δευτέρας θα συζητηθούν οι προτάσεις που υπάρχουν για την εμβάθυνση των θεσμών της ευρωζώνης, με την ενίσχυση της τραπεζικής ένωσης, με πολύ πιθανή πλέον τη θεσμοθέτηση της ευρωπαϊκής εγγύησης καταθέσεων, την ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, την πιθανή θεσμοθέτηση Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανεργίας.
Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου, και κυρίως του Ιουνίου, θα συζητηθούν μια σειρά από προτάσεις για την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την κοινή πολιτική ασύλου, την ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας, την αλλαγή της διαδικασίας λήψης αποφάσεων και την κατάργηση της αρχής της ομοφωνίας και πολλά άλλα.
Η Ελλάδα έπειτα από οκτώ χρόνια μειωμένης κυριαρχίας σε κοινοτικό επίπεδο, έχει πλέον επανέλθει ως ισότιμο μέλος στη χορεία των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι καθήκον της να επιτελέσει το καθήκον της ως συνιδρυτικό μέλος της ιστορικής Συνθήκης του Μάαστριχτ, η οποία αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της σύγχρονης Ευρώπης.
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο Παρασκευής 2 Νοεμβρίου
