Η Τουρκία έκανε άλματα τα τελευταία χρόνια κι αυτή είναι μία πραγματικότητα. Τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα που χρησιμοποιούνται στον πόλεμο της Ουκρανίας είναι ένα και μόνο κεφάλαιο αυτού του τόμου. Η Τουρκία παράγει και γι αυτό αναζητά και βρίσκει νέες αγορές στην Ασία και στην Αφρική. Η Τουρκία που είχε γονατίσει την εποχή που εμείς ξεκοκαλίζαμε στη Μύκονο με αστακομακαρονάδες τα κέρδη της Σοφοκλέους, κάτι έμαθε από τη σχέση της με το ΔΝΤ. Εμείς;
Συνεχίζουμε την πορεία μας στο άγνωστο με μόνο εφόδιο την πραγματικά προνομιακή μας σχέση με την ΕΕ. Αν για κάποιον λόγο χαλάσει αυτή η σχέση στο μέλλον, τότε θα μείνουμε εντελώς γυμνοί. Σε αντίθεση με την Τουρκία που από την εποχή της χρεοκοπίας της μέχρι σήμερα έχει αλλάξει ριζικά ως χώρα. Και ναι μεν οι οικονομικές κρίσεις είναι στη φύση του καπιταλισμού, αλλά μία χώρα με ισχυρή παραγωγική βάση έχει καλές πιθανότητες να επιστρέψει γρήγορα σε ρυθμούς ανάπτυξης.
Αυτό που προσπαθούμε να πούμε είναι ότι η Τουρκία έχει ισχυροποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Έγιναν στην χώρα μεγάλες επενδύσεις, κτίστηκε μία νέα τάξη ισχυρών επιχειρηματιών. Στην Ελλάδα ακολουθούμε την εντελώς ανάποδη πορεία! Ξεκινήσαμε από μία πολύ καλύτερη αφετηρία, οπλιστήκαμε και με το υπερόπλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αντί να γίνουμε ο αναμφισβήτητος ηγέτης της περιοχής σερνόμαστε στον πάτο εδώ και είκοσι χρόνια.
Το κακό είναι ότι η χρεοκοπία δεν φαίνεται να μας έχει γίνει μάθημα. Ούτε και είδαμε κάποια αφύπνιση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Κανένα σχέδιο, κανένας εθνικός στόχος. Το μόνο δόγμα που εξακολουθεί να κυριαρχεί στην χώρα είναι «ο σώζων ευατόν σωθείτο».
Έχουν γίνει προσπάθειες να αλλάξει αυτή η κατάσταση και κυρίως από τη σημερινή κυβέρνηση. Φαίνεται, όμως, ότι το πρόβλημα είναι πιο βαθύ απ’ ότι πίστευαν μέχρι σήμερα και οι πλέον απαισιόδοξοι. Δεν είναι μόνο πολιτικό ή οικονομικό. Είναι πρόβλημα ταυτότητας και πολιτισμού. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε από τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεμβολίαστων στην Ευρώπη και ότι σε αυτή την υπέροχη χώρα του ευρωπαϊκού νότου συναντά κανείς τους περισσότερους συμμάχους του πουτινισμού σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επιμένουμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τους παραμορφωτικούς μας φακούς και ως συνήθως ξυπνάμε κάθε φορά σε έναν κόσμο που η θέση μας είναι δυσχερέστερη από την προηγούμενη φορά.
Τι πρέπει να κάνουμε; Είναι σαφές. Το έχουν κάνει οι Τούρκοι, χωρίς να έχουν, μάλιστα, τα δισεκατομμύρια της Ευρώπης. Ναι, είχαν επενδύσεις από Γερμανούς και άλλους. Αλλά όχι δωρεάν χρήμα από της Βρυξέλλες. Αν εμείς κάναμε ό,τι έκανε και η Τουρκία, σε συνδυασμό με τα χρήματα της Ευρώπης, θα αλλάζαμε την χώρα. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι χρειάζεται να αλλάξουμε νοοτροπία. Να πιστέψουμε σε ένα καλύτερο μέλλον και να παλέψουμε γι' αυτό.
Θανάσης Μαυρίδης
