Του Σάκη Μουμτζή
Χθες ο πρωθυπουργός συναντήθηκε τυχαία με μια ομάδα μαθητών. Ενα παιδί από την παρέα τον ευχαρίστησε για την ρύθμιση για το άσυλο.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι ασχολούμαστε με το τι λένε και τι κάνουν 1.000 ή 2.000 μπαχαλάκηδες, γιατί αυτοί έχουν σαν μοναδικό όπλο την βία και έτσι επιβάλλουν την γνώμη τους.
Δυστυχώς, ενδιαφερόμαστε να μην στενοχωρέσουμε και να μην συγκρουσθούμε με τους 20-30.000 αριστερούς που συγκεντρώθηκαν προχτές στο Πολυτεχνείο. Δεν θέλουμε να μας κακοχαρακτηρίσουν.
Και έτσι χάνουμε την μεγάλη εικόνα. Τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές που αγωνίζονται για να σπουδάσουν. Που δεν θέλουν να γίνουν λαϊκοί αγωνιστές, αλλά να πάρουν το πτυχίο τους και να βρουν μια δουλειά. Δηλαδή, να γίνουν κανονικοί άνθρωποι.
Και κοντά σε αυτούς είναι και οι γονείς τους, που οι περισσότεροι—κυρίως εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων—με στερήσεις σπουδάζουν τα παιδιά τους. Κάθε χαμένη εξεταστική είναι γι΄αυτούς ένα πρόσθετο κόστος.
Φυσικά, οι κάθε λογής τραμπούκοι αυτά δεν τα υπολογίζουν. Στα πανεπιστήμια βρίσκονται—όσοι από αυτούς είναι φοιτητές—για να γκρεμίσουν τον καπιταλισμό. Δεν τους ενδιαφέρει η γνώση.
Ο μαθητής που μίλησε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, θέλει αύριο που θα είναι φοιτητής κανένας τραμπούκος να μην εισβάλει στην αίθουσα που γίνεται η διδασκαλία και να διακόπτει το μάθημα για να κάνει μαρξιστική κατήχηση.
Θέλει, οι πανεπιστημιακοί χώροι στους οποίους συχνάζει, να μην είναι εργαστήρια παραγωγής μολότοφ. Και βλέπει πως αυτή η κυβέρνηση δειλά-δειλά, μεθοδικά, προσπαθεί να βάλει ένα τέλος σε μια ανομία δεκαετιών.
Δεν είναι εύκολο. Θέλει υπομονή, γιατί δυστυχώς η καταστολή στην Ελλάδα έχει αρνητικό πρόσημο.
Για να το ξεκαθαρίσουμε. Δεν υπάρχει ακραία ή ήπια καταστολή. Υπάρχει απλώς η εφαρμογή των νόμων και η τιμωρία των παραβατών.
Αίφνης-- διάφοροι που, επί 54 μήνες, σιωπούσαν με τους προπηλακισμούς των οργάνων της τάξεως από τους αναρχοαυτόνομους—αισθάνθηκαν να θίγεται η δημοκρατική τους ευαισθησία, γιατί κάποια κυρία κατήγγειλε πως άντρες των ΜΑΤ την χτύπησαν αναίτια.
Σχεδόν πέντε μήνες διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται πως κάτι αλλάζει στον τομέα των πανεπιστημίων και της δημόσιας τάξης. Φαίνεται πως κάτι αλλάζει στις συνειδήσεις τόσο των καθηγητών όσο και των πολιτών.
Ο μαθητής που πλησίασε και ευχαρίστησε τον πρωθυπουργό για το άσυλο, ίσως να σταθεί τυχερός και πάρει το πτυχίο του μέσα σε ένα άλλο ακαδημαϊκό κλίμα. Αρκεί η κυβέρνηση να σταθεί αμετακίνητη—παραμερίζοντας τους «σοσιαλποταμίσιους»—στην πολιτική της επιβολής της τάξης και της εφαρμογής των νόμων.
Να αφήσει τον Μ. Χρυσοχοϊδη να κάνει την δουλειά του.
Το χρωστά σε αυτόν τον μαθητή που μίλησε με τον Κυριάκο και στους δεκάδες χιλιάδες σαν κι αυτόν, που θέλουν να μορφωθούν μέσα σε ασφαλείς και πολιτισμένες συνθήκες.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το χρωστά και στους γονείς αυτών των παιδιών που με τους φόρους τους συντηρούν την δημόσια παιδεία.
