Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Προσπαθεί να μελετήσει κανείς το ολιστικό πρόγραμμα που παρουσίασε η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου και έρχεται αντιμέτωπος με μια έκθεση ιδεών, με ένα αναμάσημα χιλιοειπωμένων εκφράσεων και τσιτάτων, με μια αναδημοσίευση υποσχέσεων και στόχων, που ουδείς πιστεύει. Ολιστικές λύσεις, βιοενέργεια, αγιουβέρδα, τσάκρα, θετική αύρα, μαντζούνια, βότανα, βεντούζες και ξεμάτιασμα.
Το ολιστικό πρόγραμμα, που προσφέρει λύσεις για τα πάντα και προφανώς και για το τραπεζικό σύστημα, στο οποίο αναπτύσσονται θέσεις για αναπτυξιακές τράπεζες, για συνεταιριστικές τράπεζες, για μετασχηματισμούς, για «διατήρηση της κεφαλαιοποίησης των τραπεζών σε άνετα επίπεδα», κυκλοφόρησε τις ίδιες ημέρες με την άκρως αποτυχημένη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Αττικής που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης την προόριζε για να αναπτυξιακή τράπεζα.
Συγκεκριμένα, από τα 197,97 εκατ. ευρώ που ζητήθηκαν για την κεφαλαιακή στήριξη της τράπεζας συγκεντρώθηκαν μόλις 88,72 εκατ. ευρώ, δηλαδή καλύφθηκε λιγότερο από το 45% της αύξησης. Παταγώδης αποτυχία, που καταδεικνύει την έλλειψη φερεγγυότητας του εγχώριου τραπεζικού συστήματος στα μάτια των ξένων στρατηγικών επενδυτών. Την απροθυμία των εν δυνάμει αλλά και των υπαρχόντων μετόχων των συστημικών τραπεζών να συμμετάσχουν στις αναγκαίες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, η κυβέρνηση την παρουσιάζει ως επιτυχημένη, με τον ακόλουθο τρόπο: «Η διατήρηση επαρκών επιπέδων κεφαλαίου στις τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο της αναπτυξιακής στρατηγικής». Χρησιμοποιώντας μια ολιστική στρέβλωση της πραγματικότητας, οραματίζεται συνεταιριστικές τράπεζες και αναπτυξιακά σχήματα, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως όλα αυτά χρειάζονται κεφάλαια, τα οποία αδυνατεί να προσελκύσει και αδυνατεί να κινητοποιήσει, καθώς έχει μια παντελώς θολή αναπτυξιακή λογική.
Είναι γνωστό πως το μόνο που βρίσκουν ελκυστικό στην εγχώρια οικονομία οι ξένοι επενδυτές είναι το απόλυτο εργατικό κόστος, αν και το γενικότερο κόστος μαζί με τις ασφαλιστικές και φορολογικές υποχρεώσεις είναι προβληματικό. Ολα τα υπόλοιπα που συνθέτουν το επιχειρηματικό περιβάλλον τα βρίσκουν αρνητικά. Επομένως και μόνον η αναφορά στο ολιστικό πρόγραμμα της αύξησης του κατώτατου μισθού ανατρέπει και αυτό το μικρό πλεονέκτημα.
Με τη χρήση μεθόδων αγιουβέρδας και τσάκρα θα προσεγγίσει η κυβέρνηση τα αναγκαία κεφάλαια; Οταν τα κεφάλαια αρνούνται να συμμετάσχουν στις συστημικές τράπεζες που χαρακτηρίζονται πλέον από την ύπαρξη τεχνοκρατικών διοικήσεων και επαρκούς εταιρικής διακυβέρνησης, πώς θα πεισθούν να καλύψουν κεφαλαιακά τις συνεταιριστικές, τις περιφερειακές και τις αναπτυξιακές τραπεζικές οντότητες; Με «θετική ενέργεια», με βεντούζες και ξεμάτιασμα δεν προσελκύονται επενδύσεις. Οι επενδύσεις οδεύουν εκεί που υπάρχει οικονομική ελευθερία και μόνο.
* Αναδημοσίευση από «Φιλελεύθερο» της Πέμπτης 24 Μαΐου
