Το ρεπερτόριο των ανακοινώσεων και των δηλώσεων από το χώρο της αντιπολίτευσης, παραμένει περιορισμένο και δύστοκο. Και αυτό, παρ’ όλο που η εκλογή του νέου αρχηγού του Πασόκ, υπόσχονταν μια μεταβολή προς το καλύτερο, λόγω της ανάγκης μιας νέας πνοής και ενός νέου χρώματος, στα πλαίσια της διεκδίκησης των ψήφων της Κεντροαριστεράς.
Η ξύλινη γλώσσα όλης της νέας γενιάς στελεχών του Πασόκ, που βγαίνουν στο προσκήνιο, παραπέμπει στα χρόνια της «Αλλαγής» του 1981, παρά στις ανάγκες της σοσιαλδημοκρατίας του 2022. Και είναι φανερό, ότι έχει επιλεγεί η κίνηση προς τα αριστερά και η προσέγγιση του ακροατηρίου του Σύριζα.
Έτσι το Πασόκ προτιμά αντί να παρουσιάσει κάποιες νέες ιδέες και να διατυπώσει τις θέσεις του για την Ελλάδα του 21ου αιώνα, να χρησιμοποιεί κενολογίες και κοινοτοπίες του τύπου : "Εάν δεν περιοριστεί η πανδημία θα αυξηθούν τα κρούσματα". Προτιμά να μην λέει ξεκάθαρα πράγματα αλιεύοντας με αυτόν τον τρόπο στη λίμνη των ψηφοφόρων του Σύριζα, παρά να διατυπώνει θέσεις που δυνητικά θα μπορούσαν να προσεγγίσουν τις «δανεικές» ψήφους των κεντροαριστερών, που στήριξαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 2019.
Αυτές οι «δανεικές ψήφοι», έχουν συνηθίσει πλέον να ακούν έναν άλλο λόγο, να διακρίνουν μια άλλη προοπτική και να αντιλαμβάνονται τις πρωτοβουλίες στα πλαίσια του σχεδίου «Ελλάδα 2.0». Και είναι σίγουρο ότι δεν είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν εκ νέου, ανταποκρινόμενοι στη στείρα άρνηση και στα κενού περιεχομένου συνθήματα.
Αντίθετα ο Σύριζα από τη πλευρά του, αφήνει τις κοινοτοπίες και αγκαλιάζει την τοξικότητα. Υιοθετώντας έναν αγοραίο λόγο και μια ακατάσχετη παραγωγή ψευδών ειδήσεων, επαναφέροντας παράλληλα στο προσκήνιο συνθήματα και λογικές από το σκληρό αντιμνημονιακό μέτωπο που φαινομενικά αλλά και ουσιαστικά είχε εγκαταλείψει.
Με τους χαρακτηρισμούς, όπως «εθνικός τουρίστας», «εγκληματικά αδιάφορος», «άχρηστος και επικίνδυνος για τη ζωή» και «συνειδητά ψεύτης», που υιοθετούν οι επίσημες ανακοινώσεις του Σύριζα και ακολούθως όλα τα τρολς ατα ψηφιακά μέσα κοινωνικές δικτύωσης, προσπαθούν να διεγείρουν τα αντιδεξιά και αντιμητσοτακικά σύνδρομα των πρώην οπαδών του Πασόκ, ώστε οι τελευταίοι να παραμείνουν προσδεμένοι στον ισχυρό πόλο διεκδίκησης της κυβερνητικής εξουσίας, που δεν είναι άλλος από τον Σύριζα. Σε ένα πολυσυλλεκτικό πόλο, που πλέον αγκαλιάζει και ενσωματώνει από τα ακροδεξιά υπολείμματα του κόμματος Καμμένου, μέχρι το βαθύ Πασόκ και από απολιθώματα της μεταπολιτευτικής αριστεράς μέχρι τους λάτρεις της τρομοκρατίας, δημιουργώντας ένα εθνολαϊκιστικό μόρφωμα, που ταΐζεται από τη τοξικότητα του και την εχθρότητα του προς τη πραγματικότητα.
Ένα είναι σίγουρο. Ότι η προσέγγιση του Πασόκ προς τους πρώην ψηφοφόρους του, που βρίσκονται εντός του Σύριζα, γίνεται με τρόπο που αποκλείει την επάνοδο των πρώην ψηφοφόρων που στήριξαν με την ψηφο τους την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι αδύνατον την ίδια στιγμή που κάνεις κάλεσμα στις ακραίες δυνάμεις της αντιμεταρρύθμισης και της οπισθοδρόμησης, να περιμένεις ότι θα δελεάσεις πρώην ψηφοφόρους σου, που βλέπουν τις μεταρρυθμίσεις και αλλαγές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, να λαμβάνουν σάρκα και οστά.
Το Πασόκ από μόνο του, κατεβάζει πολύ χαμηλά τον πήχη του λόγου του, ώστε να γίνει εύληπτος στο κοινό του Σύριζα. Την ίδια στιγμή όμως, γίνεται απωθητικός για τους κεντρώους και κεντροαριστερούς που είναι κοντά στην κυβέρνηση.
Ουσιαστικά, όλοι ακούμε το Πασόκ και τον Σύριζα να καταγγέλλουν και να αντιδρούν, όμως κανένας μας δεν προσέχει τι λένε, διότι στερούνται θέσεων, προτάσεων και προοπτικών.
