Του Άγη Βερούτη
Είμαι συντετριμμένος από τη σπατάλη ανθρώπινων ζωών που κάνει η κοινωνία μας.
Είμαι συντετριμμένος από την έλλειψη προτεραιοτήτων μας. Είμαι συντετριμμένος από την αποποίηση ευθυνών των κάθε λογής πραγματικά υπευθύνων.
Αυτή τη στιγμή παρακολουθούμε μια παράσταση πινγκ πονγκ, όπου καθένας από εκείνους οι οποίοι έχουν την πραγματική ευθύνη για να διασφαλίσουν τη ζωή των πολιτών σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, πετάει το μπαλάκι ο ένας στον άλλον, προκειμένου να μην καταλογιστεί ευθύνη σε εκείνους.
Η εικόνα του υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Καμμένου στην τηλεόραση να προσπαθεί να επιρρίψει ευθύνες στους ίδιους τους πληγέντες, για το γεγονός ότι ο κρατικός μηχανισμός δεν λειτούργησε όπως θα έπρεπε, με τη γελοία δικαιολογία ότι πιθανολογεί πως κάποια από τα σπίτια τους δεν είχαν πολεοδομική άδεια, εντείνει τη συντριβή μας ως μη λειτουργική κοινωνία.
Δεν έχει πραγματικά σημασία αν η οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να αντιπαρέλθει μια καταστροφή. Εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον να αποφύγεις έναν σεισμό, μια πλημμύρα, μια φυσική καταστροφή. Αυτό που έχει σημασία είναι όμως εκείνα τα εντεταλμένα όργανα της οργανωμένης πολιτείας να φροντίζουν ώστε να ελαχιστοποιούν το κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
Και μόνο η φήμη και οι μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τον εφιάλτη της φωτιάς, ότι η ίδια η αστυνομία, αντί να ανοίξει τη Μαραθώνος ως δίοδο διαφυγής, έστελνε τον κόσμο στα σοκάκια και τα στενά δρομάκια του Ματιού, για να χρησιμοποιούν τη λεωφόρο τα λιγοστά πυροσβεστικά που βρίσκονταν στον τόπο της πυρκαγιάς, εντείνει τη συντριβή μας.
Και μόνη η υποψία ότι η φωτιά ξεκίνησε επειδή ο διαχειριστής του δικτύου ηλεκτροδότησης δεν έκανε καλά τη δουλειά του, για πολλοστή φορά, και δεν έχει πει κανείς κουβέντα για το θέμα αυτό, εντείνει τη συντριβή μας.
Είμαστε συντετριμμένοι.
Όλοι, εκτός από τους πραγματικά υπεύθυνους, που προσπαθούν να αποποιηθούν τις ευθύνες τους.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις
