Του Γιάννη Παντελάκη
Ο Ζουράρις είπε κάτι που προκαλεί πολλά σχόλια και τρολαρίσματα. Αλλά γίνεται ένα λάθος. Η φράση «ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μετά το 2019» που είπε εννοώντας τα νέα μέτρα που θα συμφωνηθούν με τους δανειστές για το μέλλον, αποτελεί ένα μέρος του κυβερνητικού σχεδιασμού. Κάπως έτσι πορεύεται η κυβέρνηση και μεταθέτει το πρόβλημα για το μέλλον. Έως τότε, έως το 2019 δηλαδή, υπάρχουν δυο χρόνια νομής της εξουσίας. Και μετά βλέπουμε.
Όλα τα ρεπορτάζ για τις διαπραγματεύσεις συγκλίνουν σε μια κοινή εκτίμηση. Η κυβέρνηση δέχεται με σχετική ευκολία να πάρει νέα μέτρα-όπως αυτά που ζητάνε οι δανειστές και ιδιαίτερα το ΔΝΤ- με την προϋπόθεση ότι αυτό θα συμβεί στο μέλλον, μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου που λήγει τυπικά το καλοκαίρι του 2018. Ουσιαστικά συμφωνεί να πετάξει το καυτό μπαλάκι στην κυβέρνηση εκείνης της εποχής η οποία ουσιαστικά θα είναι δεσμευμένη μ'' ένα τρίτο μνημόνιο, το οποίο ωστόσο δεν θα το λέμε μνημόνιο. Θα είναι η επέκταση του σημερινού μνημονίου.
Με τον τρόπο αυτό,η κυβέρνηση κερδίζει πολύτιμο πολιτικό χρόνο. Έχει μπροστά της δυο ολόκληρα χρόνια να πορεύεται χωρίς νέα επιπλέον μέτρα, απ όσα ήδη εφαρμόζονται. Τα νέα μέτρα θα ισχύουν ως δέσμευση που θα έχει υπογράψει η σημερινή κυβέρνηση αλλά θα υλοποιηθούν τότε. Ως τότε, ποιος γνωρίζει τι μπορεί να έχει μεσολαβήσει. Είναι η παραλλαγή της φράσης Ζουράρι «ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μετά το 2019». Ακόμα και ο κόφτης, τον οποίο τόσο εύκολα και συζητάει και συμφωνεί η κυβέρνηση, μια παραλλαγή νέων μέτρων αποτελεί, απλά πρόκειται για μέτρα μελλοντικά.
Αυτή την τακτική, η κυβέρνηση θα την ?πουλήσει??ως μια επιτυχημένη κατάληξη των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές οι οποίες σήμερα μοιάζουν να βρίσκονται σε αδιέξοδο. Οι υπουργοί της θα δηλώνουν πως δεν δέχτηκαν τις νέες απαιτήσεις του ΔΝΤ, έμειναν ανυποχώρητοι και κέρδισαν. Και θα στρέφονται και προς την αντιπολίτευση με αυστηρό ύφος και θα την κατηγορούν ότι ταυτίστηκε με τους δανειστές όταν ζητούσε επίμονα να κλείσει η αξιολόγηση γιατί ζημιώνεται η οικονομία.
Η στρατηγική μοιάζει κοντόφθαλμη, αλλά ποιος είπε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει μακροπρόθεσμα; Δυο χρόνια τώρα, κινείται με αυτή την λογική. Ο,τι μπορούμε να μεταθέσουμε για αργότερα, το μεταθέτουμε. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που το επιβεβαιώνει είναι οι ασφαλιστικές ρυθμίσεις Κατρούγκαλου με τις οποίες υποτίθεται δεν θα είχαμε περικοπές στις κύριες συντάξεις. Ο Κατρούγκαλος δέχτηκε τον επανυπολογισμό όλων των συντάξεων (και των παλαιών), από τον οποίο προκύπτει η λεγόμενη προσωπική διαφορά. Ήδη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, οι δανειστές ζητάνε την περικοπή της προσωπικής διαφοράς από το 2018. Και ποιος αμφιβάλει ότι θα συμβεί και αυτό; Ο Κατρούγκαλος ωστόσο, περιφερόταν στα κανάλια για να λέει πως δεν θα μειωθούν οι συντάξεις. Οι οποίες σύντομα θα μειωθούν...
