Του Αλέξανδρου Σκούρα
Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώ αυτές τις μέρες τη συζήτηση στη Βουλή για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Αυτή η ύψιστη κοινοβουλευτική διαδικασία είναι μεταξύ άλλων και μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να εκτιμήσουμε το επίπεδο του πολιτικού λόγου που διατυπώνουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί μας.
Με χαρά λοιπόν παρακολούθησα ακόμη μία εξαιρετική ομιλία της Ντόρας Μπακογιάννη, μιας πολιτικού που αποδεικνύει σταθερά τη βούληση και την ικανότητά της να υπερασπίζεται με σοβαρότητα, με επιχειρήματα και πειθώ τις ιδέες και τις προτάσεις της ελευθερίας.
Η Ντόρα Μπακογιάννη υπογράμμισε ότι με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και αυτή η αναθεώρηση είναι σε μεγάλο βαθμό μια χαμένη ευκαιρία καθώς το άρθρο 16 έμεινε φοβικά και ιδεοληπτικά εκτός των αναθεωρητέων άρθρων, με αποτέλεσμα για ακόμη δέκα χρόνια στην Ελλάδα να απαγορεύεται εντελώς παράλογα η ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Όπως τόνισε μάλιστα, ιδιωτικά πανεπιστήμια λειτουργούν σήμερα ακόμη και στη Βόρεια Κορέα.
Έτσι, μια ακόμη γενιά νέων ανθρώπων θα αναγκαστεί να αναζητήσει ανώτερη εκπαίδευση στο εξωτερικό καθώς οι επιλογές της θα συνεχίσουν να περιορίζονται από μια αυταρχική ιδεοληψία. Την ίδια ώρα, οι αδελφοί Κύπριοι με τα δημόσια και τα ιδιωτικά τους πανεπιστήμια θα συνεχίσουν να προσελκύουν φοιτητές Ελλαδίτες και ξένους, και να λειτουργούν ως το εκπαιδευτικό κέντρο της ανατολικής Μεσογείου που εμείς αρνούμαστε πεισματικά να γίνουμε.
Αυτή δεν ήταν όμως η μόνη καλή στιγμή της ομιλίας της. Σε ένα άλλο σημείο αντέκρουσε τον ισχυρισμό του Γιάννη Βαρουφάκη και των βουλευτών του κόμματός του ότι, χονδρικά, οι όποιες αλλαγές στο Σύνταγμα λίγο νόημα έχουν εφόσον το κράτος είναι «υπόδουλο». Απέναντι σε αυτή την στάση που αποδεικνύει πως ακόμη και μετά τις εκλογές του Ιουλίου ο λαϊκισμός συνεχίζει να υπάρχει, με άλλη σύνθεση στη Βουλή, η Ντόρα Μπακογιάννη ορθότατα επεσήμανε, υπερασπιζόμενη ουσιαστικά τη φιλελεύθερη δημοκρατία, πως τέτοιες μεγαλοστομίες σχετικοποιούν την αξία της δημοκρατίας και αποευαισθητοποιούν τους πολίτες έναντι των κινδύνων που αυτή διατρέχει.
Η ομιλία αυτή της Ντόρας Μπακογιάννη σε συνδυασμό με τη συνολική δημόσια παρουσία και τις παρεμβάσεις της - θυμίζω για παράδειγμα την πολύ εύστοχη δήλωση της για το μπάρμπεκιου έξω από κέντρα διαμονής μεταναστών - υπογραμμίζουν ότι η στάση της είναι αυτή μιας stateswoman, μιας πολιτικού που αίρεται πάνω από τις κομματικές αντιπαραθέσεις και οριοθετεί με σοφία και πείρα τον δημόσιο διάλογο.
Η συμπεριφορά αυτή είναι απαραίτητη αυτή τη στιγμή στη χώρα μας που καλείται να επουλώσει τις πληγές της μνημονιακής περιόδου και να ανακαλύψει εκ νέου μία κανονικότητα που θα αποπνέει αισιοδοξία και προοπτική.
