Κάποιοι Νεοδημοκράτες —και όχι μόνο-- επιθυμούν την ποινική εμπλοκή και του Α. Τσίπρα στην υπόθεση Παππά - Παπαγγελόπουλου - Μιωνή. Τους καταλαβαίνω απόλυτα.
Δεν είναι δυνατόν ο τότε πρωθυπουργός να μην γνώριζε, αυτά που γνώριζε και έπραττε ο στενότερος συνεργάτης του, ο Ν.Παππάς.
Και δεν ασπάζομαι την άποψη πως έναν πρώην πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στην φυλακή. Εφόσον τα στοιχεία είναι ατράνταχτα και ανεπίδεκτα αμφισβητήσεως, τον στέλνεις στο Ειδικό Δικαστήριο, με σημαντικά αυξημένες τις πιθανότητες να καταδικαστεί.
Όμως υπάρχει και μια άλλη ανάγνωση, που έχει ως γνώμονα της την πολιτική διάσταση, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τη νομική.
Αυτήν την στιγμή σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο τέως;
Είναι ένας πολιτικός αρχηγός του οποίου το κόμμα υπέστη τέσσερις εκλογικές ήττες μέσα σε σαράντα ημέρες και σήμερα, μετά από λιγότερο από ένα χρόνο στην αξιωματική αντιπολίτευση, το κόμμα του έχασε άνω του 30% της δύναμης του. Κάτι πρωτοφανές.
Είθισται η αξιωματική αντιπολίτευση, τουλάχιστον να συντηρεί στο ακέραιο τις δυνάμεις της.
Συγχρόνως, ο Α.Τσίπρας γνωρίζει μια εσωκομματική αμφισβήτηση, όχι τόσο προσωπικά, όσο για τις πολιτικές του επιλογές. Βάλλεται από τους παλιούς συντρόφους του των χαλεπών καιρών, που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν την αριστερή τους ταυτότητα. Δεν θέλουν, τώρα που ασπρίζουν τα μαλλιά τους, να γίνουν σοσιαλιστές, πολύ δε περισσότερο σοσιαλδημοκράτες.
Συνεπώς ο τέως είναι ένας αδύναμος ηγέτης. Είναι η χαρά τού κάθε πολιτικού του αντιπάλου.
Αυτό που λέμε «καλός πελάτης». Μια και μιλάμε για μαγαζιά, όταν σε ένα μαγαζί μπει ένας καλός πελάτης, τι κάνει ο μαγαζάτορας;
Δεν τον διώχνει! Απεναντίας, φροντίζει να μείνει ικανοποιημένος για να ξανάρθει. Να του αφήσει και πάλι τα λεφτά του.
Σήμερα ο Νέα Δημοκρατία θα διαπράξει στρατηγικό λάθος αν εμπλέξει ποινικά τον Α.Τσίπρα. Θα συσπειρώσει όλον τον ΣΥΡΙΖΑ γύρω από το πρόσωπο του διωκόμενου αρχηγού, ενώ δεν θα λείψουν οι κάθε λογής συνειρμοί για το 1989, κάτι όχι ευχάριστο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο Α.Τσίπρας θα πρέπει να αντιμετωπισθεί πολιτικά. Να καταλογισθούν οι ποικίλες πολιτικές ευθύνες του και να τον αφήσουμε να σιγοψήνεται καθημερινά στο καμίνι του παρακράτους που έστησαν οι στενοί συνεργάτες του.
Η ποινική δίωξη θα είναι στιγμιαία. Το πολιτικό σιγοψήσιμο θα είναι διαρκές.
Τον αντιμετωπίζουμε ως ένα βολικό, πολιτικό αντίπαλο και όχι ως εχθρό. Η εχθροπάθεια είναι ίδιον των μαρξιστικών—λαϊκιστικών κομμάτων και όχι των φιλελευθέρων.
Νομίζω πως η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας θα χαράξει με καθαρό μυαλό-- μακριά από δικαιολογημένες συναισθηματικές αντιδράσεις—την γραμμή που θα ακολουθήσει απέναντι στις ευθύνες του τέως. Τον Α. Τσίπρα τον θέλουμε αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο αδύναμος κρίκος του.
Μπορεί να κρατήσει το κόμμα του στο 20-25% maximum, αλλά ποτέ δεν θα καταφέρει να του δώσει κυβερνητική προοπτική.
Και αυτό είναι το βασικό για το κόμμα που κυβερνά σήμερα.
Συνεπώς, «αγαπάμε» τον Αλέξη και φροντίζουμε να είναι πάντα καλά ο «πελάτης».
