Υπάρχουν σύμβουλοί σας, κύριε Πρόεδρε, που θα σας πουν να ξεπεράσετε την υπόθεση Novartis για λόγους... εθνικής ομοψυχίας. Ξέρω ότι δεν θα τους ακούσετε. Οχι γιατί είστε εναντίον της εθνικής ενότητας. Κάθε άλλο! Αλλά διότι το φίδι που είναι δίπλα στο σπίτι του το καίει κανείς στη φωλιά του. Δεν το αφήνει να αναπαραχθεί, γιατί στο τέλος θα τον φάει. Είναι άλλο πράγμα το να αποφύγετε μια ανούσια αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλο πράγμα να ρίξετε άπλετο φως σε αυτή την υπόθεση. Ούτε ένα βήμα πίσω, κύριε Πρόεδρε.
Η πιο αμήχανη στιγμή της σκευωρίας Novartis ήταν εκείνη που εφημερίδα δημοσίευσε την κατάθεση μάρτυρα πριν αυτή γίνει! Αν αυτό είχε συμβεί στα χρόνια της επάρατης Δεξιάς, μπορεί τότε και να είχε κάνει ταινία ο κ. Γαβράς. Τη μία ημέρα δημοσιεύει η εφημερίδα την κατάθεση του προστατευόμενου μάρτυρα και αυτή δίδεται τελικά την αμέσως επόμενη. Εφόσον αποκλείσουμε για εύλογους λόγους τα ταξίδια στον χρόνο, μένει να σκεφτούμε τα εξής: α) Ο μάρτυρας είχε κάνει πολλές πρόβες την κατάθεσή του και σε μία από αυτές παραβρέθηκε και ο δαιμόνιος δημοσιογράφος. β) Η κατάθεση προηγήθηκε του... μάρτυρα. Κάτι σαν το κουστούμι που αναζητάει το μοντέλο που θα το φορέσει. Και στις δύο περιπτώσεις θα πρέπει να έχει παραβιαστεί ο μισός Ποινικός Κώδικας.
Για την τροχήλατη βαλίτσα τι να πούμε; Μόνο με τηλεοπτικές κάμερες δεν εισήλθε ο μάρτυρας στο Μέγαρο Μαξίμου για να πληρώσει με μετρητά τον πρόεδρο Αντώνη. Και μάλιστα η είσοδός του έγινε από την κεντρική είσοδο που χρησιμοποιείται μόνο για επίσημες εκδηλώσεις. Εκεί ακριβώς που κάθονται οι δημοσιογράφοι για να προστατευθούν από τον ήλιο. Μια ημέρα που δεν υπήρχε ξένος επίσημος, ένα αυτοκίνητο εισβάλλει μέσα στο Μέγαρο και ένας παγκοσμίως άγνωστος κύριος μπαίνει ορμητικά μέσα, σέρνοντας μια τροχήλατη βαλίτσα. Η βαλίτσα κάνει θόρυβο όσο κι ένα καράβι που μπαίνει στο λιμάνι, αλλά δεν βρίσκεται ένας δημοσιογράφος να σηκώσει τα μάτια του και να καταγράψει τη σκηνή.
Αφήστε που ο μάρτυρας έμπλεξε τον θρυλικό φρουρό του Αντώνη, Χρύσανθο Λαζαρίδη, με τον μόνιμο τα τελευταία χρόνια πρόεδρο του Χρηματιστηρίου Αθηνών Σωκράτη Λαζαρίδη.
Θα πρέπει να είναι οι πιο ανόητοι προστατευόμενοι μάρτυρες που βρέθηκαν ποτέ. Αν έπρεπε να είναι προστατευόμενοι! Αυτή είναι μία άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία. Αν κάποιος από τους μάρτυρες είχε δικαστικά προηγούμενα με κάποιον από τους κατηγορουμένους, τότε καταρρέει αυτόματα όλο αυτό το απίστευτο σκηνικό. Όπως και αν ο ίδιος ο μάρτυρας είχε εμπλοκή με τη Δικαιοσύνη. Αυτά φαντάζομαι θα τα ελέγξουν οι ίδιοι οι δικαστές, σε μία προσπάθεια να αποκαταστήσουν το κύρος της Δικαιοσύνης. Να επιστρέψουμε, όμως, στο θέμα των καταθέσεων. Ήταν τόσο πρόχειρες, που κανονικά θα έπρεπε οι αρμόδιοι εισαγγελείς να αρχίσουν να αναρωτιούνται ποιους μάρτυρες είχαν μπροστά τους. Όταν λέγονται τόσες πολλές «χοντράδες», ο μάρτυρας δεν είναι... μάρτυρας και κάτι άλλο συμβαίνει.
Η υπόθεση της Novartis δεν έχει πολλαπλό ενδιαφέρον. Μία κυβέρνηση επιχείρησε να εξαφανίσει με μία δικαστική υπόθεση όλους τους πολιτικούς της αντιπάλους. Να τους φορτώσει μερικές κατηγορίες στην πλάτη και να τους εξαφανίσει από το πολιτικό στερέωμα. Σαμαράς, Βενιζέλος, Στουρνάρας, Γεωργιάδης, Λοβέρδος. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Αν είχαν προηγούμενα και με τον Πάπα της Ρώμης, είναι βέβαιο ότι θα τον είχαν εντάξει στη σχετική λίστα...
Η σκευωρία αυτή δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς τη συνεργασία δημοσίων λειτουργών. Χωρίς τη συναίνεση ενός ολόκληρου πλέγματος της Δικαιοσύνης δεν θα μπορούσε να στηθεί μια τέτοια υπόθεση. Οι δημοσιογράφοι που έγραφαν για τους λογαριασμούς που δήθεν βρέθηκαν στο εξωτερικό, τα παπαγαλάκια του «Ρασπούτιν», θα επικαλεστούν το... δημοσιογραφικό απόρρητο. Το ότι έγραφαν συντονισμένα τις ίδιες ανοησίες δεν μπορεί να διαφύγει την προσοχή μας. Υπήρχε ένα κοινό κέντρο διανομής των «πληροφοριών». Ελπίζουμε να μην πήγαιναν και μαζί διακοπές με αυτό το... κέντρο! Και νομίζουμε ότι μία έρευνα θα μπορούσε να αναδείξει πολλές και σημαντικές πτυχές αυτής και άλλων ιστοριών...
Η σκευωρία Novartis αποτέλεσε μια ευθεία απειλή για την ίδια τη δημοκρατία. Απαιτείται, λοιπόν, πλήρη διαλεύκανσή της. Να πάει μέχρι το τέλος, που λέει και ο πρόεδρος Αντώνης. Διότι σε αυτό το θέμα, κύριε Πρόεδρε, ο Αντώνης Σαμαράς έχει απόλυτο δίκιο. Πρέπει να πάτε μέχρι το τέλος!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
