Το έκαναν και στον Έβρο. Την ώρα που οι «ημέτερες δυνάμεις» υπερασπιζόντουσαν, στην κυριολεξία, την ακεραιότητα της χώρας, εκείνοι ζητούσαν το… άνοιγμα των συνόρων. Τώρα που η χώρα καίγεται απ’ άκρη σε άκρη, όπως συμβαίνει σε όλη την Νότια Ευρώπη, προσπαθούν να πάρουν την … ρεβάνς για το Μάτι. Δεν διορθώνονται, επειδή δεν έχουν κάτι να διορθώσουν. Το μίσος τους για τους «άλλους» είναι τόσο μεγάλο που τους τυφλώνει.
Η χώρα χρειάζεται μία άλλη ποιότητα πολιτικών. Μία άλλη αντιπολίτευση. Ασφαλώς και αποφασίζουν οι πολίτες. Αν ο ελληνικός λαός θέλει μία ρητορική σαν εκείνη του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ που έβρισε χυδαία τον πρωθυπουργό και η χυδαιότητά του αναπαράχθηκε από όλο το ΣΥΡΙΖΑνιστάν σαν να επρόκειτο για μέγα κατόρθωμα, τότε η κατάσταση δεν σώζεται. Η χώρα δεν σώζεται. Το πρόβλημα δεν είναι αν θα κυβερνάει ένα κεντροδεξιό ή κεντροαριστερό κόμμα. Το πρόβλημα είναι η ποιότητα του πολιτικού τους λόγου. Η Κεντροδεξιά έκανε στην συγκεκριμένη κρίσιμη περίοδο τις επιλογές της και προχώρησε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η Κεντροαριστερά φαίνεται να επιμένει σε επιλογές Πολακισμού.
Φέτος βιώνουμε με τις πυρκαγιές μια μεγάλη τραγωδία. Την μεγαλύτερη από την εποχή της Ηλείας. Η χώρα καίγεται απ’ άκρη σε άκρη και το πλέον πιθανό είναι ότι η κλιματική αλλαγή κάνει πλέον αισθητή την παρουσία της. Ανάλογες θερμοκρασίες και αντίστοιχα μεγάλες πυρκαγιές θα ζήσουμε και στα επόμενα χρόνια. Δυστυχώς, βρισκόμαστε μόνο στην αρχή. Αν η Ελλάδα, λοιπόν, χρειάζεται κάτι αυτό δεν είναι οι εξυπνακίστικες ατάκες στο twitter πρωτοκλασάτων στελεχών της αντιπολίτευσης. Χρειάζεται μία συνολική εθνική στρατηγική για το περιβάλλον. Μια συστράτευση για να αντιμετωπιστεί η μεγάλη κρίση των επόμενων δεκαετιών.
Το 112, για παράδειγμα, ήταν επιβεβλημένο. Έσωσε ζωές. Αλλά δεν φτάνει. Τι πρέπει να κάνουμε με την πρόβλεψη και την δασοπυρόσβεση και τι με τις αναδασώσεις; Πρέπει να αντικαταστήσουμε το πεύκο; Όλα αυτά δεν μπορούν να απαντηθούν παρά μόνο μέσα από μία σοβαρή συζήτηση και με την βοήθεια των επιστημόνων. Είναι όμως απαραίτητη και η συμμετοχή του πολιτικού κόσμου. Επειδή πρόκειται για αποφάσεις που θα αλλάξουν την ζωή όλων μας και οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται μία φορά και τηρούνται απ’όλους. Δεν πρόκειται για πολιτικές που αλλάζουν σαν τα πουκάμισα οι κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία.
Μπορεί αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ να συμμετέχει σε μία τέτοια διαδικασία; Πολύ φοβόμαστε πως όχι! Τα δείγματα γραφής που υπάρχουν δεν είναι ενθαρρυντικά. Η ίδια η κοινωνία δείχνει στο τέλος να μην είναι έτοιμη για ένα μεγάλο άλμα προς το μέλλον. Αν κάνουμε λάθος αυτό θα αποδειχτεί στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Αν η κοινωνία αυτή αναδείξει άλλες πολιτικές δυνάμεις στην κεντροαριστερά. Εκτός κι αν στο μεταξύ αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ! Πράγμα εξαιρετικά απίθανο.
Θανάσης Μαυρίδης
