Η πρότασή μου είναι απλή. Για να πάψει να ξευτιλίζεται το πολιτικό και το δικαστικό σύστημα της χώρας, είτε πρέπει να απαγορευτεί εντελώς η διερεύνηση «σκανδάλων», είτε να γίνει μια συνταγματική πρόβλεψη για την «απόδοση ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα» παρόμοια μ' αυτήν του εκλογικού νόμου. Όπως ο κάθε νέος εκλογικός νόμος ισχύει όχι για τις επόμενες αλλά για τις μεθεπόμενες εκλογές, έτσι και κάθε υπόθεση ευθύνης πολιτικών προσώπων να ερευνάται και να εκδικάζεται όχι τη δεκαετία που διαπράχθηκαν τα αδικήματα, αλλά την επόμενη.
Νομίζετε ότι κάνω πλάκα, έτσι; Αμ δε. Το προτείνω με άκρα σοβαρότητα, αν και ομολογώ ότι δεν έχω πρόχειρη την πρακτική λύση για την εφαρμογή της πρότασής μου. Είναι όμως ο μόνος τρόπος να ακούει ο κόσμος τη λέξη «κάθαρση» και να μην μουντζώνει, να ακούει περί «δικαιοσύνης στα ψηλά κλιμάκια» και να μην κάνει τη γνωστή άσεμνη χειρονομία. Αλλιώς θα πηγαίνουμε από τετραετία σε τετραετία και θα σωρεύονται στη λαϊκή μνήμη διάφορα φιάσκα «κάθαρσης», το ένα πάνω στο άλλο.
Σαράντα σχεδόν χρόνια στο πολιτικό ρεπορτάζ, τι είδα; Κάθε τόσο έρχεται μια καινούρια κυβέρνηση έχοντας υποσχεθεί να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία που άφησε η προηγούμενη. Στην αρχή της τετραετίας το αίτημα είναι πάνδημο, οι κατήγοροι έρχονται με τη ρομφαία στο χέρι και οι κατηγορούμενοι λουφάζουν έντρομοι στις γωνιές. Μετά περνούν τα εξάμηνα, μπερδεύονται τα πράγματα, χαρτιά και καταθέσεις πάνε κι έρχονται, ο κόσμος παύει να παρακολουθεί τι συμβαίνει, ανακριτές, δικαστές, δημοσιογράφοι και πολιτικοί γίνονται ένα αξεδιάλυτο κουβάρι και στο τέλος όλο το πράγμα καταλήγει σ’ ένα φιάσκο.
Για θυμηθείτε. Ήρθε ο Κώστας Καραμανλής υποσχόμενος να κλείσει φυλακή τους συνομιλητές των νταβατζήδων. Είδαμε τα χαΐρια του. Ήρθε ο Γιώργος υποσχόμενος να διερευνήσει εκείνους που μας χρεοκόπησαν. Άλλη τραγωδία. Ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ έτοιμος να πάρει το κεφάλι του παλιού πολιτικού συστήματος που μας κατέστρεψε. Έστησε δέκα κάλπες για μια υπόθεση, μούτι τα 'κανε στο τέλος. Ήρθε ο Κυριάκος με βούληση να κατατροπώσει τη σκευωρία, σαλάτα έγιναν τα πράγματα.
Σε σαράντα χρόνια «καθάρσεων», το μόνο που διαπίστωσα εγώ είναι ότι καταδικάζονται μόνο εκείνοι που ενώ τους κατηγορεί ο αντίπαλος, παύει να τους υποστηρίζει και το κόμμα τους. Και πότε παύει να τους υποστηρίζει το κόμμα τους; Όταν πιαστούν με τη γίδα στην πλάτη και σε κοινή θέα. Οπότε την πλήρωσαν μόνο κάτι Μένιοι (παλιότερα), κάτι Άκηδες, κάτι Γιάννοι και κάτι Παπαγεωργόπουλοι. Όλοι οι υπόλοιποι, ένθεν κακείθεν, τη βόλεψαν. Συχνά και ηρωοποιημένοι.
Οπότε θα είναι καλύτερα να αφήσουν τις «καθάρσεις» και τις διερευνήσεις των «σκανδάλων» στους ιστορικούς, παρά στους μηχανισμούς που προβλέπουν οι σημερινοί μας νόμοι. Ας βάλουν στο σύνταγμα μια διάταξη που θα λέει ότι δεν επιτρέπεται διερεύνηση σκανδάλου, αν δεν έχει παρέλθει δεκαετία από τη διάπραξη του. Πιο έντιμο θα 'ναι απ’ αυτό το ξευτιλίκι που ζούμε.
