Το Σύνταγμα επιτρέπει σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης την έκδοση νόμων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μετά από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου χωρίς τη συμμετοχή του κατ΄εξοχήν φορέα της νομοθετικής εξουσίας, του κοινοβουλίου. Οι έκτακτοι αυτοί νόμοι ονομάζονται πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Στις 25 Φεβρουαρίου 2020 με πρόταση του υπουργικού συμβουλίου εκδόθηκε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία φέρει τίτλο «Κατεπείγοντα μέτρα αποφυγής και περιορισμού της διάδοσης κορωνοϊού».
Δεν υπάρχει νομίζω κάποιος ο οποίος να αμφισβητεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για μια απολύτως ενδεδειγμένη ενέργεια από τη μεριά της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της «πανδημίας» σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) του κορωνοϊού. Η περαιτέρω διάδοση της νόσου θα έχει ανυπολόγιστες επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και στα υπόλοιπα ατομικά δικαιώματα των πολιτών.
Ενώ λοιπόν αποφασίστηκε ορθά και έγκαιρα από την κυβέρνηση το κλείσιμο των σχολείων, των πανεπιστημίων, η διακοπή λειτουργίας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, των πολυκαταστημάτων, των θεάτρων, κινηματογράφων, σταμάτησαν όλες οι αθλητικές εκδηλώσεις, προπονήσεις και απαγορεύτηκαν στην ουσία οι συναθροίσεις ατόμων προκειμένου να αποφευχθεί η διάδοση του επικίνδυνου ιού, συνεχίζουν να γίνονται ανεκτές οι θρησκευτικές συναθροίσεις και ο συνωστισμός σε ναούς και σε κάθε είδους λατρευτικούς χώρους.
Ο Πρωθυπουργός λίγες μέρες πριν ήταν σαφέστατος και με πολύ ήπιους τόνους –είναι αλήθεια- ζήτησε από την ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας να περιορίσει τις συναθροίσεις των πιστών της για όσο χρόνο διατηρούνται οι έκτακτες και απρόβλεπτες συνθήκες που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία όλων των πολιτών, ορθόδοξων χριστιανών και μη. Η ηγεσία της ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σε τραγική παραφωνία με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος δήλωσε ότι θα πράξει, ό,τι του υποδείξει ο Π.Ο.Υ. αλλά και με πολλές ακόμη ορθόδοξες και μη εκκλησίες ανά τον κόσμο, οι οποίες κάλεσαν με υπευθυνότητα τους πιστούς τους να μείνουν σπίτι τους και να λατρέψουν εκεί το Θεό τους, αγνόησε επιδεικτικά την πρωθυπουργική υπόδειξη –και όχι διαταγή. Το χειρότερο η ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας έδειξε να μην αντιλαμβάνεται το μεγάλο κίνδυνο που επαπειλείται για τη δημόσια υγεία από την ανεύθυνη αυτή τακτική της να αποτρέψει σθεναρά τους πιστούς της να προσέρχονται στους ορθόδοξους ναούς για να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Την Κυριακή πλήθος πιστών αγνοώντας τις προειδοποιήσεις της κυβέρνησης και των ειδικών της δημόσιας υγείας κατέκλυσαν τις εκκλησίες.
Κατόπιν αυτού η κυβέρνηση χωρίς καθυστέρηση θα πρέπει, σύμφωνα με το πρώτο άρθρο παρ. στ΄ της πράξης νομοθετικού περιεχομένου της 25.2.2020 να προχωρήσει σε προσωρινή απαγόρευση της λειτουργίας των χώρων θρησκευτικής λατρείας σε ολόκληρη τη χώρα.
Μια τέτοια ενέργεια θα ήταν απολύτως σύμφωνη με το Σύνταγμα της χώρας. Το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής λατρείας απορρέει άμεσα από το ατομικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας υπόκειται σε συνταγματικούς περιορισμούς τόσο από την ίδια τη διάταξη του άρθρου 13 παρ. 4 «Κανένας δεν μπορεί, εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το Kράτος ή να αρνηθεί να συμμορφωθεί προς τους νόμους» και τη διάταξη του άρθρου 9 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου «Η ελευθερία εκδηλώσεως της θρησκείας ή των πεποιθήσεων δεν επιτρέπεται να αποτελέση αντικείμενον ετέρων περιορισμών πέραν των προβλεπομένων υπό του νόμου και αποτελούντων αναγκαία μέτρα, εν δημοκρατική κοινωνία δια την δημοσίαν ασφάλειαν, την προάσπισιν της δημοσίας τάξεως, υγείας και ηθικής, ή την προάσπισιν των δικαιωμάτων και ελευθεριών των», όσο κι από τους εγγενείς περιορισμούς στην άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπονται στο ίδιο το Σύνταγμα και διασφαλίζουν την ακώλυτη άσκηση αυτών. Ο προσωρινός περιορισμός του δικαιώματος του πιστού της λατρείας του Θεού του εντός κάποιου ναού με απόφαση της κυβέρνησης σύμφωνα με την παραπάνω ΠΝΠ, δικαιολογείται πλήρως στη συγκεκριμένη περίπτωση από την ανάγκη προάσπισης των ατομικών δικαιωμάτων όλων των πολιτών, από το δημόσιο συμφέρον για προάσπιση της δημόσιας υγείας και βρίσκεται σαφώς εντός των πλαισίων της αρχής της αναλογικότητας. Πιο συγκεκριμένα, το δικαίωμα της λατρείας του πιστού περιορίζεται προσωρινά (διάρκεια) και μόνο για όσο θα διαρκέσουν και τα υπόλοιπα έκτακτα απαγορευτικά μέτρα που ορίζει η ΠΝΠ για όλους τους άλλους πολίτες. Επίσης η ένταση και η έκταση του περιορισμού αυτού τελεί σε εύλογη σχέση με το νόμιμο σκοπό που επιδιώκει αυτός, την προστασία δηλαδή του προστατευόμενου από το Σύνταγμα εννόμου αγαθού της δημόσιας υγείας των πολιτών, που το κράτος οφείλει να μεριμνά γι΄αυτή κι ο παραπάνω περιορισμός είναι πρόσφορος και ο λιγότερο επαχθής για να το επιτύχει.
