Του Δημήτρη Καμπουράκη
Είναι γνωστό ότι το καλοκαίρι του '15 ο Στουρνάρας πήρε τηλέφωνο τον Παυλόπουλο και τον προειδοποίησε ότι οι Συριζαίοι ετοίμαζαν παράλληλο νόμισμα, άρα ήταν έτοιμοι να βγάλουν την χώρα από το ευρώ. Ο Πρόεδρος τότε του απάντησε ότι «θα κάνει το καθήκον του», υπονοώντας δεν θα υπογράψει τέτοιο πράγμα και ότι ως έσχατη λύση ήταν έτοιμος να παραιτηθεί.
Το ρεπορτάζ αυτό έχει γραφτεί και ξαναγραφτεί, ενώ το τηλεφώνημα έχει επιβεβαιωθεί απ' τον Στουρνάρα δίχως να έχει δώσει λεπτομέρειες της συνομιλίας. Η Προεδρία επισήμως ουδέποτε το επιβεβαίωσε ή το διέψευσε (και ορθώς), αν και ανεπισήμως διαρρέεται ότι ο Πρόεδρος είχε καθοριστική συμβολή στην παραμονή της χώρας στην ζώνη του ευρώ, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Δεν είναι πρόθεση του σημερινού κειμένου να κρίνει την στάση Παυλόπουλου εκείνη την κρίσιμη περίοδο. Δεν διαθέτω πρωτογενές ρεπορτάζ ούτε από το Προεδρικό, ούτε από την Τράπεζα της Ελλάδας, ούτε από τα τότε ανώτατα κλιμάκια της κυβέρνησης Σύριζα που διαχειρίστηκε την κρίση του πρώτου εξαμήνου του '15 (αφού πρώτα την δημιούργησε). Άρα δεν έχω κάτι περαιτέρω να συνεισφέρω σε επίπεδο πληροφοριών.
Αν όμως θέλετε επιγραμματικά την εκτίμηση μου, πιστεύω ότι ο Παυλόπουλος πράγματι εναντιωνόταν σε σενάρια ή σχέδια εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Όμως αμφιβάλω σφόδρα αν είχε καν ενημερωθεί από την τότε κυβέρνηση για την πιθανότητα τέτοιας εξέλιξης, εξάλλου οι Συριζαίοι διέψευδαν μετά βδελυγμίας ότι σχεδιάζουν ή προετοιμάζονται για κάτι τέτοιο. Το πιθανότερο είναι ότι κι αυτός, κλεισμένος στο Προεδρικό άκουγε διάφορα ανεπιβεβαίωτα από δω κι από κει, όπως όλοι μας.
Άρα, δίχως να αμφισβητώ την πρόθεση του Παυλόπουλου, αυτή η «καθοριστική συμβολή» του στην παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη είναι λίαν συζητήσιμη. Ο Τσίπρας έκανε την κωλοτούμπα πιεσμένος από την μελέτη των επιπτώσεων μιας εξόδου που είχε στα χέρια του και από τους υπόλοιπους ευρωπαίους ηγέτες. Η δεκαεπτάωρη διαπραγμάτευση, ο έρπις στα χείλια και η τελική υπογραφή του, ήταν προϊόντα της συνειδητοποίησης του ότι δεν υπήρχε άλλη λύση.
Άντε να αναγνωρίσω ότι ο Αλέξης συνυπολόγισε μέσα σ' όλα τα υπόλοιπα και μια πιθανή διαφωνία Παυλόπουλου, αλλά αυτό απέχει πολύ από όσα διατείνονται σήμερα κάποιοι στενότατοι φίλοι του Προέδρου. Ότι δηλαδή ο Τσίπρας πήγαινε ντουγρού για έξοδο, αλλά είδε το οδόφραγμα Παυλόπουλου και έκανε αναστροφή. Αυτά είναι παιχνίδια υποψηφιότητας για την δεύτερη Προεδρική θητεία και όχι αντανάκλαση της ιστορικής αλήθειας.
Παρά ταύτα, την οπτική των φίλων του Παυλόπουλου στην συγκεκριμένη ιστορία την αντιλαμβάνομαι. Αυτοί που συνεχίζουν να με αφήνουν άναυδο, είναι οι ίδιοι οι Συριζαίοι. Οι οποίοι στα τηλεοπτικά πάνελ, όταν ακούν για την «καθοριστική συμβολή του Προέδρου στην παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη», σηκώνουν το δάκτυλο προς τους νεοδημοκράτες και τους Πασόκους και τους εγκαλούν επειδή ενδέχεται να καταψηφίσουν έναν Πρόεδρο με τόσο καθοριστική συμβολή στην σωτηρία της χώρας.
Για μισό λεπτό, διότι εδώ τα πράγματα παραμπερδεύονται. Δηλαδή, ο Σύριζα υπερψηφίζει τον Παυλόπουλο, επειδή αυτός όρθωσε το ανάστημα του απέναντι στον… Σύριζα. Επειδή εναντιώθηκε στην καταστροφική επιλογή της εξόδου από το ευρώ, την οποία έξοδο ετοίμαζε ο Αλέξης. Έτσι ο Προκόπης μας διέσωσε από μια εθνική καταστροφή και γι αυτό εκείνοι που ήταν έτοιμοι να μας καταστρέψουν, τον υπερψηφίζουν για δεύτερη φορά ακριβώς επειδή δεν τους άφησε να μας καταστρέψουν.
Εντάξει λοιπόν, αν είναι έτσι να τον ψηφίσουμε άπαντες, δεν λέω. Αλλά να περάσουμε πρώτα κι από έναν ψυχίατρο να μας ρίξει μια ματιά…
