Του Σάκη Μουμτζή
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δείξει κάποιος την περιφρόνηση του προς τον συνομιλητή του. Να του δείξει πως δεν τον σέβεται, δεν τον υπολογίζει, τον θεωρεί υποδεέστερο και ως εκ τούτου δεν υπάρχει λόγος να τον αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και ευπρέπεια.
Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι η προσφυγή στο κραυγαλέο ψέμα, που ουδείς νουνεχής άνθρωπος θα μπορούσε να το πιστέψει. Σε ένα ψέμα τόσο χονδροειδές που και μόνον η εκφορά του θα ήταν προσβλητική σε αυτόν που απευθύνεται.
Αυτό ακριβώς έπραξε προχθές ο υπουργός Επικρατείας, κ. Ν. Παππάς όταν απάντησε σε ερώτηση για το ταξίδι του στη Βενεζουέλα το 2013, συνοδεία του δικηγόρου, ειδήμονος στη σύσταση off-shore εταιρειών, κ. Αρτεμίου. Είπε πως πήγαν να διερευνήσουν την αγορά προϊόντων από τους κρατικούς συνεταιρισμούς της χώρας αυτής.
Νομίζω πως με τα λόγια του αυτά ο υπουργός είπε προς όλους μας, με περισσή αλαζονεία, πως αυτήν την απάντηση αξίζουμε. Ανόητοι και αφελείς είμαστε, ανόητες και απλοϊκές απαντήσεις θα εισπράττουμε. Έτσι μας θεωρεί, αναλόγως πράττει. Δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα να δώσει μια λογικοφανή εξήγηση. Να καμουφλάρει το ψέμα του με μια δικαιολογία, έστω φτηνή.
Και δεν υποστηρίζω βέβαια πως, μέσα σε μια κρίση ειλικρίνειας, θα ομολογούσε πως πήγε στο Καράκας μαζί με τον συγκεκριμένο Κύπριο δικηγόρο για να ρυθμίσει τα της οικονομικής βοήθειας του καθεστώτος Τσάβες προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας έλεγε όμως ο αθεόφοβος κάτι το στοιχειωδώς πιστευτό. Επέλεξε να υποτιμήσει τη νοημοσύνη μας, γιατί μας θεωρεί άτομα με ελάχιστη νοημοσύνη που τέτοια απάντηση μας αρμόζει.
Επιπλέον ο απροκάλυπτα ειρωνικός και επηρμένος λόγος του φανερώνει όλη την ψευτομαγκιά και το κουτσαβάκικο ύφος που διακρίνει την εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς έτσι συμπεριφέρεται πολλές φορές και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, η κυβερνητική εκπρόσωπος και πολλοί υπουργοί. Άνθρωποι χωρίς τη στοιχειώδη πολιτική κουλτούρα βγάζουν στην επιφάνεια όλα τα ιστορικά απωθημένα της παράταξης τους.
Αδυνατούν να αντιληφθούν πως ο σεβασμός των αντιπάλων είναι βασικό στοιχείο του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αγνοούν τη λατινική έκφραση «sic transit gloria mundi» (έτσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου), ενδεικτική της ματαιότητας κάθε εξουσίας και της συνακόλουθης ύβρεως και οιήσεως. Και κυρίως δηλωτική του γεγονότος πως η Ιστορία έχει γυρίσματα και εναλλαγές ρόλων. Οι αλαζόνες κάποια στιγμή πληρώνουν το τίμημα της συμπεριφοράς τους.
Ο κ. Ν. Παππάς –όπως και πολλοί άλλοι πολιτικοί– ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που «τους φτύνεις και λένε πως βρέχει». Διαθέτουν αυτοί οι άνθρωποι χαρακτήρα ο οποίος αποτελείται από ένα ειδικό κράμα μετάλλου που τους καθιστά απρόσβλητους σε κάθε κριτική, όσο αυστηρή και επιθετική και αν είναι. Έτσι έχουν μια αφ΄ υψηλού θέαση του κόσμου, χωρίς βέβαια αυτό να δικαιολογείται από τα προσόντα τους.
Και εμείς οι υπόλοιποι πώς τους αντιμετωπίζουμε; Γιατί απαθείς δεχόμαστε τις προσβολές τους; Γιατί δεν αντιδρούμε; Φαίνεται πως έχουμε εναποθέσει μοιρολατρικά την τιμωρία όλων αυτών των «τύπων» στη Νέμεση της Ιστορίας. Το κακό είναι πως αυτή μερικές φορές αργεί να έρθει.
