Του Λυκούργου Λιαρόπουλου
Κι επιστρέφοντας από ένα μεγάλο ιδιωτικό νοσοκομείο σταμάτησα στο «Σισμανόγλειο» να επισκεφθώ στενό μου φίλο που μόλις είχε υποστεί επιτυχώς επέμβαση για στένωση αρτηρίας. Ένα τεράστιο κρατικό νοσοκομείο, στο οποίο προ εικοσαετίας έγινε επέκταση, εξυπηρετεί τα βόρεια προάστια.
Γνωρίζω ότι από νοσηλευτική άποψη δεν έχει να ζηλέψει τίποτα. Η εικόνα, όμως, που παρουσιάζει είναι θλιβερή, «φωνάζει» πως χρειάζεται φροντίδα, ανακαίνιση και πολλά ακόμη σε αναλώσιμα και εξοπλισμό. Την επόμενη ημέρα διάβασα για τη «δωρεά» του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» στον «Ευαγγελισμό» για το χτίσιμο νέου κτιρίου της Πανεπιστημιακής Νοσηλευτικής Σχολής. Το νέο αυτό κτίριο θα κτιστεί στον χώρο του παλιού «Οίκου Αδελφών», κτίριο ιστορικό, από παλαιά δωρεά, που έχει προκαλέσει τις αναμενόμενες «αντιδράσεις».
Ορισμένες είναι οι «κλασικές» αντιρρήσεις σε «ιδιωτικές δωρεές» εκπορευόμενες από αραχνιασμένες ιδεολογικές προκαταλήψεις άνευ σημασίας. Αλλες, όμως, αφορούν το βάσιμο ερώτημα του κατά πόσον μία ιδιωτική δωρεά τέτοιας τάξης μεγέθους «πιάνει τόπο». Ως επί 25ετία ομότιμος καθηγητής της Νοσηλευτικής Σχολής, εκπλήσσομαι. Ποτέ δεν φαντάστηκα πως είχαμε μεγάλη «ανάγκη» από επέκταση, τουλάχιστον όχι τόσο που δεν μπορούσε να καλυφθεί από επέκταση του δικού μας κτιρίου. Σίγουρα τίποτα που να δικαιολογούσε «φαραωνικού τύπου» δημιουργία νέων εγκαταστάσεων σε ένα εμβληματικό αλλά κορεσμένο νοσοκομείο όπως ο «Ευαγγελισμός», με τεράστια τεχνικά προβλήματα. Αυτά τα γνωρίζω ως παλαιός πρόεδρος του Α'' ΠΕΣΥ Αττικής, το οποίο περιελάμβανε, φυσικά, και τον «Ευαγγελισμό». Τέλος, προ ολίγων εβδομάδων διαβάσαμε για την πρόθεση του Ιδρύματος Ωνάση να αγοράσει το «Ερρίκος Ντυνάν» για να το «δωρίσει» στο… κράτος. Εχω προσωπική γνώση και γνώμη για το νοσοκομείο αυτό, ίσως το καλύτερα σχεδιασμένο στη χώρα, και είμαι σίγουρος πως η περαιτέρω «κρατικοποίηση» της περίθαλψης απειλεί να μετατρέψει μία δωρεά σε «κατάρα».
Και έτσι, σκέφθηκα, πάλι, το Σισμανόγλειο. Ηταν βραδάκι όταν το επισκέφθηκα, όταν όλα είναι γκρίζα και σκοτεινά, ιδίως όταν υπάρχουν λίγα φώτα και ένα κτίριο έχει να βαφτεί τριάντα χρόνια. Ενα τεράστιο κτίριο, στη μέση μιας μεγάλης, πυκνοκατοικημένης αστικής περιοχής μεσαίων εισοδημάτων, με μεγάλη πυκνότητα νοσοκομειακών κρεβατιών. Μία περιοχή όπου ο ανασχεδιασμός των πολλών υποδομών υγείας, που παλαιότερα ήταν σανατόρια, θα ωφελούσε εκατοντάδες χιλιάδες, σε αντίθεση με τον «Ευαγγελισμό», όπου η αναβάθμιση θα έπρεπε να σημαίνει και μείωση κρεβατιών λόγω κορεσμού.
Α! και μία ιδέα, αν πρέπει σώνει και καλά, να «παίξουμε» με τον «Ευαγγελισμό». Μήπως να σκεφτόμαστε την ανάγκη για ένα σύγχρονο Αυτόνομο Τμήμα Επειγόντων, που δεν υπάρχει σε όλο το Λεκανοπέδιο, για να μην πω στη χώρα, αντί για μία Νοσηλευτική Σχολή που ήδη υπάρχει και λειτουργεί μια χαρά;
* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» στις 26.11.2018.
