Οι λαοί σφραγίζουν τη μοίρα τους μέσα από τους ηγέτες που επιλέγουν. Η Ελλάδα μεγάλωσε επειδή στις κρίσιμες στιγμές της, σε αυτές που η Ιστορία επιλέγει τους νικητές και τους χαμένους, είχε στο τιμόνι της μεγάλους άνδρες.
Εκείνο που ξεχωρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η αίσθηση της ευθύνης απέναντι στο Έθνος. Στον Έβρο και στο Αιγαίο, απέναντι στην Τουρκία και τώρα στην ουκρανική κρίση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στάθηκε και στέκεται, πράγματι, στη σωστή πλευρά.
«Είμαστε η Δύση και ανήκουμε στην ελευθερία» είπε χτες στο υπουργικό συμβούλιο. «Οι ίσες αποστάσεις από θύτες και θύματα νομιμοποιούν τελικά το έγκλημα, κάνοντας την αποχή, συνενοχή. Και το εύκολο 'όχι στον πόλεμο' είναι μια ευχή, αλλά πάντως δεν είναι πολιτική».
Ποιος μπορεί να διαφωνήσει; Από ό,τι φαίνεται, πολλοί! Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ξεκάθαρη θέση και πολιτική για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ποιος άλλος έχει;
Μπορούμε να φανταστούμε τι θα συνέβαινε αν βρισκότανε αυτή τη στιγμή στην εξουσία ο κ. Τσίπρας με τον κ. Καμένο και τον κ. Κοτζιά; Τι θα έκαναν, δηλαδή; Θα κράταγαν ίσες αποστάσεις; Ο κ. Καμένος έχει ήδη τοποθετηθεί στο θέμα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Τον κ. Τσίπρα τον ακούσαμε στη Βουλή και καταλάβαμε όλοι. Με αυτή την ηγεσία η Ελλάδα θα ήταν πολύ κοντά στον Βλαδίμηρο Πούτιν και πολύ μακριά από τις δυνάμεις της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Η Ελλάδα που μεγαλούργησε στο παρελθόν δεν το έκανε επειδή οι πρωθυπουργοί της το έβαλαν στα πόδια ή επειδή κρύφτηκαν πίσω από μια πολιτική ίσων αποστάσεων, αλλά επειδή είχε άνδρες με το ανάστημα ενός Ελευθέριου Βενιζέλου, ενός Κωνσταντίνου Καραμανλή. Είχε στο τιμόνι της πολιτικούς ηγέτες που είχαν πίστη στον ελεύθερο κόσμο και στις αρχές που τον διέπουν.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει την ομιλία του κ. Μητσοτάκη: «Η Ελλάδα βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, πιστή στο Διεθνές Δίκαιο και αποφασισμένη μαζί με τους συμμάχους της, μαζί με την ευρωπαϊκή οικογένεια, να μην επιτρέψει τα σύνορα της Ευρώπης να αλλάξουν, ούτε ο κόσμος να ξαναγνωρίσει βία και ζώνες επιρροής».
Και αυτό διότι είναι η μοναδική τοποθέτηση που μπορεί να ασφαλίσει τα εθνικά μας δικαιώματα. Ας αλλάξουμε ρόλους. Ας φύγουμε από τη «σιγουριά» που νιώθουμε μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το πεδίο της μάχης και ας τοποθετήσουμε στη θέση του επιτιθέμενου την Τουρκία και στη θέση της Ουκρανίας την Ελλάδα.
Πώς θα μπορούσαμε τότε να ζητήσουμε την αρωγή των εταίρων και φίλων μας αν εμείς νωρίτερα κρατούσαμε μία στάση ίσων αποστάσεων, όπως ζητούν τώρα διάφοροι στην Ελλάδα από τον κ. Μητσοτάκη για την περίπτωση της Ουκρανίας;
Δεν είναι μόνο θέμα «συμφέροντος» να έχουμε σήμερα μία ξεκάθαρη άποψη για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Δεν είναι μόνο η ευθύνη μας απέναντι στην Ιστορία. Είναι και η στάση που οφείλουμε να έχουμε ως άνθρωποι απέναντι στα γεγονότα, έτσι ώστε να μπορούμε να βλέπουμε στα μάτια τις επόμενες γενιές.
Δεν μπορούμε να υποσχεθούμε στα παιδιά μας έναν καλύτερο κόσμο αν δεν έχουμε όντως σταθεί στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μας κάνει υπερήφανους. Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας να ταυτίζουν το μέλλον τους με εκείνους που αποφάσισαν σήμερα να δολοφονήσουν την ειρήνη και να απειλήσουν τη ζωή στον πλανήτη με αφανισμό, χρησιμοποιώντας ακόμη και πυρηνικά όπλα.
Δεν ξέρουμε πόσες θύελλες μας περιμένουν ακόμη στους ταραγμένους καιρούς μας. Ξέρουμε, όμως, ότι στο τιμόνι του καραβιού βρίσκεται ένας ηγέτης που έχει την ικανότητα και τη θέληση να μας οδηγήσει σε ασφαλές λιμάνι.
Θανάσης Μαυρίδης
