Όσοι πιστεύουν πως μπορεί να επανέλθουμε στο status quo ante bellum είναι γελασμένοι. Και δεν πρέπει να επανέλθουμε. Δεν πρέπει ο πολιτισμένος κόσμος να αντιμετωπίσει την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία ως μη γενόμενη. Αυτό θα καταστήσει τον πλανήτη μας μια ζούγκλα και θα παρακινήσει όλες τις επεκτατικές—αναθεωρητικές δυνάμεις να πράξουν αναλόγως.
Αν η διεθνής κοινότητα μετά από λίγο-- και αφού ο Πούτιν θα έχει δημιουργήσει τα τετελεσμένα που επιδιώκει —προσαρμοστεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στη νέα κατάσταση, αυτό θα συνιστά επιβράβευση της παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου. Και την πατρίδα μας την ενδιαφέρει άμεσα η διεθνής νομιμότητα γιατί δέχεται απειλές από μια αναθεωρητική δύναμη, την Τουρκία. Θα αποθρασυνθεί και ουδείς γνωρίζει πώς θα ενεργήσει.
Το άδοξο τέλος που είχε το 90 λεπτών τηλεφώνημα του Μακρόν με τον Πούτιν, φανερώνει πως η Ρωσία δεν πρόκειται να κάνει πίσω όχι απλώς στην Ουκρανία, αλλά στον γενικότερο σχεδιασμό της που περιλαμβάνει τα Βαλτικά κράτη και την Πολωνία. Από τις δηλώσεις Μακρόν, ενός πολιτικού ηγέτη που φρόντισε να κρατήσει ένα επίπεδο διαλόγου με τον Πούτιν, φαίνεται πως άνοιξε η πόρτα του φρενοκομείου.
Δεν νομίζω να αμφιβάλει κανείς πως η Ρωσία θα επιτύχει τους στρατιωτικούς στόχους της στην Ουκρανία με οποιοδήποτε τίμημα. Ο συσχετισμός δυνάμεων δεν επιτρέπει άλλες σκέψεις.
Επίσης, τα καθεστώτα που υπάρχουν σε Λευκορωσία, Καζακστάν, Τουρκμενιστάν, Αζερμπαϊτζάν, Τζατζικιστάν και οι σχέσεις τους με τη Ρωσία, αποτελούν υπόδειγμα για το νέο καθεστώς που επιφυλάσσει ο Πούτιν για την Ουκρανία.
Το ζητούμενο είναι όλος ο δυτικός κόσμος να κλιμακώσει μέχρι το έσχατο όριο τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ώστε όχι μόνον να καταστεί ένας παρίας της παγκόσμιας τάξης, αλλά και ένας οικονομικός παρίας.
Αυτή η πολιτική θα έχει μεγάλο κόστος και για τις οικονομίες των δυτικών κρατών. Θα το αντέξουν οι λαοί και οι κυβερνήσεις; Θα αντιληφθούν ότι η διακύβευση είναι τόσο σημαντική ώστε να απαιτεί τέτοιες και τόσες θυσίες;
Αυτά είναι τα μειονεκτήματα των δημοκρατιών απέναντι σε αυταρχικά—ολοκληρωτικά καθεστώτα που δεν λογοδοτούν σε κανέναν. Ο Πούτιν δεν έχει κανένα πρόβλημα με τα φέρετρα που επιστρέφουν στη Ρωσία, αν επιστρέφουν. Τις δε αντιπολεμικές διαμαρτυρίες τις καταστέλλει εν τη γενέσει τους με τον πιο βίαιο τρόπο.
Ο πολιτισμένος κόσμος δεν θα πρέπει να ξαναζήσει την τραγωδία του Μονάχου 1938 και να μην επιτρέψει έναν δικτάτορα να καταστεί ο δυνάστης μιας περιοχής της Ευρώπης.
