Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το βέβαιο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει όλες τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Το ερώτημα που απομένει είναι αν ο ηγέτης του συνεχίσει να διατηρεί τον πρωτεύοντα ρόλο που έπαιζε μέχρι τώρα, αποτελώντας την μοναδική διέξοδο των κρατιστών σε ένα πολιτικό σύστημα. Και εννοώ την μετεκλογική περίοδο στην οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κυριαρχήσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Προς στιγμήν, αυτό που συμβαίνει με την περίπτωση του σημερινού πρωθυπουργού είναι η απέλπιδα προσπάθεια κάποιων μικρών ή μεγάλων συμφερόντων να τον κρατήσουν στο προσκήνιο της πολιτικής. Όχι γιατί πιστεύουν πλέον, στο πολιτικό του εκτόπισμα - ποτέ δεν πίστεψαν στην πραγματικότητα- αλλά επειδή πάντα διαθέτει τα δύο βασικά ένστικτα εξυπηρέτησής τους: την πλήρη αναισθησία και την βολική προθυμία...
Αυτό όμως δεν μπορεί να συντηρείται για πάντα. Ειδικά αν επέλθει κατάρρευση των ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος στην αναμέτρηση των εκλογών της 26ης Μαίου.
Εν τω μεταξύ, είναι λάθος να εμπεδωθεί ως νόρμα της κοινής αντίληψης ότι ο Τσίπρας πρέπει να αφανιστεί πολιτικά από τον Μητσοτάκη. Μόνο και μόνο γιατί ο νικητής των επόμενων εκλογών δεν πρέπει να έχει αντίπαλο. Αντίθετα, το ζητούμενο δεν είναι να μην έχει αντίπαλο αλλά ποιον θα έχει απέναντί του. Απέναντι σε μία κυβέρνηση που θα κληθεί να αντιμετωπίσει την μεγάλη πρόκληση της υγιούς ανάπτυξης και της μεγάλης στροφής της κοινωνίας προς την παραγωγικότητα, πρέπει να υπάρχει αξιωματική αντιπολίτευση με σοβαρό και υπεύθυνο ρόλο.
Με λίγα λόγια, το πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη από μία ισορροπία δυνάμεων η οποία θα δώσει την δυνατότητα στην φιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να ξεδιπλώσει τις υποτιθέμενες αρετές της. Κι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, όπως κάποιοι αφελώς φαντάζονται, με μία ανύπαρκτη αντιπολίτευση. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι και επικίνδυνο, δεδομένου πως αν δεν βρεθεί κάποιος να αντιπαρατεθεί υπεύθυνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τότε οι αντιδράσεις θα είναι ανεξέλεγκτες και καταστροφικές για την κοινωνία. Από τη στιγμή μάλιστα, που οι υπερασπιστές του αρρωστημένου κρατισμού έχουν ενισχυθεί στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ και παραμένουν πάντα έτοιμοι να βγάλουν στο πεζοδρόμιο τις μειοψηφίες του ολοκληρωτισμού.
Εδώ χρειάζεται ένας νέος ηγέτης που θα σταθεί υπεύθυνα απέναντι στον Μητσοτάκη και θα αφανίσει τον Τσίπρα από την αντιπολίτευση. Ένας τρίτος άνθρωπος, μία διαφορετική περσόνα που ακόμα δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Ένα πρόσωπο με χαρακτηριστικά ενός αληθινού σοσιαλδημοκράτη επιπέδου Σρέντερ ή Σάντσεθ. Που θα καταθέσει ένα δικό του πρόγραμμα και θα ανταγωνιστεί τον πρωθυπουργό της επόμενης κυβέρνησης σε επίπεδο πραγματικότητας, παραγωγικότητας και δημιουργίας. Ένας δεύτερος πόλος που θα ισοπεδώσει τον λαικισμό και θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά για να εκβιάσει - αν χρειαστεί- τις καλύτερες αποφάσεις από τον φιλόδοξο Κυριάκο.
Κάθε σύγχρονη αστική δημοκρατία έχει ανάγκη από δύο για να χορέψουν τανγκό. Διαφορετικά, οι πάντα καταστροφικές δυνάμεις της παθογένειας και του κρατισμού θα στραφούν ανεξέλεγκτες εναντίον κάθε προσπάθειας για ανάπτυξη και αληθινή εξυγίανση της οικονομίας.
Μπορεί να βρεθεί ένας τέτοιος άνθρωπος τώρα, όταν δεν μας έχει προκύψει σε όλες τις δραματικές φάσεις των τελευταίων ετών; Δύσκολο αλλά καμιά φορά η ιστορία εμφανίζει τα κρυφά της χαρτιά εκεί που δε το περιμένεις. Την ώρα που όλοι προσπαθούν να προβλέψουν τον ρόλο του Τσίπρα στην επόμενη μέρα, μπορεί να εμφανιστεί ο νέος ηγέτης που θα τον αφανίσει πολιτικά. Διαψεύδοντας αυτούς που ελπίζουν στην κεντροαριστερή μεταμόρφωσή του και αλλάζοντας το πλαίσιο δράσης και των προσδοκιών για το μέλλον.
