Του Σάκη Μουμτζή
Παρακολουθώ επί πολύ καιρό την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και διαπιστώνω πως συνεχώς δημιουργεί καινούργια πολιτικά γεγονότα που αποσκοπούν να επικαλύψουν την, οδυνηρή γι΄αυτόν, καθημερινή πραγματικότητα. Μάλιστα όλο αυτό το σκηνικό συνδυάζεται με μια επικοινωνιακή καταιγίδα που αγγίζει τα όρια της προπαγάνδας.
Βέβαια, αυτή η τακτική της διαρκούς φυγής από την καθημερινότητα επειδή κινητοποιεί μόνον τον μικρόκοσμο της πολιτικής και αφήνει αδιάφορη την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, δεν παράγει τα αναμενόμενα, για την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελέσματα. Απεναντίας, από τις αρχές του καλοκαιριού και μετά, προκαλεί συνεχείς ήττες, καθώς δεν υπάρχουν οι ευρύτερες συναινέσεις που απαιτούνται για να αποβεί επιτυχής αυτός ο σχεδιασμός.
Μάλιστα, οι ήττες αυτές μεγεθύνονται από το γεγονός πως η επικοινωνιακή στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί να δημιουργήσει μιαν εικονική πραγματικότητα που μέσα σε λίγες ημέρες καταρρέει υπό το βάρος της πραγματικότητας του «κανονικού» κόσμου. Ετσι, παρατήρησα, να προηγείται της πρόσφατης επίσκεψης του Α.Τσίπρα στις Βρυξέλλες, ένας καταιγισμός ειδήσεων από τα κέντρα και τα παράκεντρα πληροφόρησης του ΣΥΡΙΖΑ, πως επίκειται, οσονούπω, η ρύθμιση του Ελληνικού χρέους. Η ένταση και ο άριστος συντονισμός της μετάδοσης αυτής της πληροφορίας την καθιστούσαν ιδιαίτερα πειστική για τους μη ενημερωμένους πολίτες, που είναι βέβαια και οι περισσότεροι.
Γιατί πόσοι γνωρίζουν πως ο Έλληνας πρωθυπουργός έβαλε στις 25 Μαϊου 2016 την υπογραφή του στην συμφωνία που προβλέπει πως το Ελληνικό χρέος θα συζητηθεί περί το 2018; Βέβαια, θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης: «μα δεν γνωρίζουν στο επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ πως σε λίγες μέρες αυτό το σκηνικό της εικονικής πραγματικότητας θα καταρρεύσει;» Φυσικά και το γνωρίζουν, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Μετά από λίγες μέρες θα δημιουργήσουν ένα καινούργιο κ.ο.κ.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να κυβερνήσουν, όπως κάνουν όλες οι κυβερνήσεις στον κόσμο. Δηλαδή να βελτιώνουν την καθημερινότητα των πολιτών και, στο μέτρο των δυνάμεων τους και των ικανοτήτων τους, να επιλύουν τα προβλήματα τους. Αυτήν την πολιτική επειδή την θεωρούν περιφρονητικά «διαχείριση της καθημερινότητας» δεν την κατέχουν και δεν ενδιαφέρονται να την μάθουν.
Επί δεκαετίες, κρυμμένοι στις κομματικές οργανώσεις τους, ασχολούνταν με τις εσωκομματικές δολοπλοκίες και επεξεργάζονταν τα στάδια μετάβασης στον σοσιαλισμό. Ζούσαν δηλαδή στον δικό τους κόσμο. Και όταν η συγκυρία το έφερε και έγιναν κυβέρνηση, δεν άλλαξε αυτός ο τρόπος σκέψης τους.
Δημιουργούν τεχνητές εντάσεις, βλέπουν παντού εχθρούς, χρησιμοποιούν οξύ και διχαστικό λόγο. Γιατί μόνον έτσι μπορούν να υποστηρίξουν επικοινωνιακά την αδιαφορία τους να διαχειρισθούν την τρέχουσα πραγματικότητα. Γιατί μόνον έτσι μπορούν να απευθυνθούν στο ακροατήριο τους –που όλο και λιγοστεύει – και να μιλήσουν για εξωτερική και εσωτερική υπονόμευση των προσπαθειών τους.
Όμως αυτά που ζει ο πολίτης καθημερινά, είναι θλιβερά και συγχρόνως αμείλικτα για την συγκυβέρνηση. Όσα επικοινωνιακά τεχνάσματα και να εφαρμόσουν, η κομμένη σύνταξη του συνταξιούχου θα τους καταδιώκει. Όσους εφήμερους προγραμματισμούς και να επεξεργαστούν οι μισθοί των 300 ευρώ θα βρίσκονται συνεχώς μπροστά τους. Όσες φορές και να επισκεφτεί ο Μπ. Ομπάμα την χώρα μας, τα κόκκινα δάνεια και οι πλειστηριασμοί θα τους στοιχειώνουν. Γιατί ο Ομπάμα θα φύγει και όλα τα προβλήματα θα παραμείνουν.
Οι πολιτικές μανούβρες και οι ελιγμοί είναι καλοί όταν εντάσσονται σε μια στρατηγική. Το, «βλέπουμε τι κάνουμε μετά από τρεις ημέρες» οδηγεί μετά βεβαιότητος στην καταστροφή.
