Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο προοδευτικός λαϊκισμός υπήρξε, σε ολόκληρη την θητεία του ΣΥΡΙΖΑ το μοναδικό δείγμα στοιχειώδους αριστερής συνεισφοράς στην κοινωνία. Όλα τα υπόλοιπα ήταν σκέτος λαϊκισμός… Το σύμφωνο συμβίωσης, η ιθαγένεια, η αναγνώριση μειονοτήτων στην κοινωνία και η αλά καρτ προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ήταν μερικές από τις «αριστερές» παρεμβάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης. Οι οποίες βέβαια, θα μπορούσαν να είναι και φιλελεύθερες υπό άλλες συνθήκες…
Όλα τα παραπάνω έδωσαν την ευκαιρία στο κόμμα και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα να πανηγυρίζει για την «προσφορά» του. Ενώ εκκρεμούσαν ταυτόχρονα, πολλά άλλα ζητήματα με τα οποία είχε την δυνατότητα να αποδείξει την αριστερή του προσφορά ως κυβερνήτης. Όπως η επιδοματική πολιτική για τους πραγματικά αναξιοπαθούντες ή η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας στα Εξάρχεια, υπέρ της δημιουργίας μια εναλλακτικής γειτονιάς.
Εκτός των άλλων όμως, στην αριστερόστροφη ιδεοληψία, σοβεί και μία άλλη συνεχής προσπάθεια απόδειξης του «ηθικού πλεονεκτήματος»: ο ρόλος του προστάτη των απανταχού ιδεολογιών ή θρησκειών, με τη προϋπόθεση ότι αντιτίθενται στις υφιστάμενες της αστικής δημοκρατίας.
Οι Μουσουλμάνοι για παράδειγμα, είναι η κατηγορία που ένα κομμάτι της Αριστεράς βλέπει με συμπάθεια και διάθεση προστασίας. Μόνο και μόνο επειδή αποτελούν μειονότητα στον χριστιανικό κόσμο… Και ενίοτε, η προσπάθεια υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους ξεπερνάει τα όρια του σεβασμού που οφείλει ο «προστάτης» στα δικαιώματα της πλειοψηφίας.
Αντιδράσεις ας πούμε, προκάλεσε η χθεσινή παρέμβαση του Χρήστου Γιαννούλη στη Βουλή, ο οποίος ζήτησε να χαρακτηριστούν «σαδισμός και κτηνωδία» το ψήσιμο χοιρινού κρέατος και η κατανάλωση αλκοόλ κοντά σε δομές φιλοξενίας, ενώ ζήτησε να υπάρξει πρόνοια για ποινές στον νέο Ποινικό Κώδικα κατά όσων προσβάλλουν το θρησκευτικό αίσθημα των Μουσουλμάνων με αυτό τον τρόπο.
Αφορμή υπήρξε η πρόθεση κάποιων που ανακοίνωσαν ότι προτίθενται να προκαλέσουν με ψήσιμο χοιρινού κρέατος έξω από κέντρο φιλοξενίας προσφύγων…
Το φαιδρόν της παρέμβασης θα πρέπει να ξέρει ο κος Γιαννούλης ότι είναι όλο δικό του. Και όχι αυτών που πιθανότατα, έχουν τις δικές τους ακραίες αντιλήψεις που τους παρακινούν να δημιουργήσουν πρόβλημα.
Ο «προοδευτικός λαϊκισμός» του βουλευτή είναι προκλητικός. Όχι γιατί συγκρίνουμε παραδόσεις αλλά γιατί προσπαθεί να υπερθεματίσει ηθικά κάτι το οποίο είναι στην πραγματικότητα, ανάξιο λόγο. Όπως ανάξιο λόγου θα ήταν αν κάποιος έκανε μπάρμπεκιου έξω από μοναστήρι σε περίοδο νηστείας. Γεγονός που δεν θα ερέθιζε – είμαι βέβαιος- τόσο πολύ τον κύριο Γιαννούλη…
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να ξέρουν όλοι οι νεόκοποι «υπερασπιστές» των απανταχού αδυνάτων ότι στον δυτικό κόσμο και ειδικά στην Ευρώπη, ματώσαμε για να μπορούμε να κάνουμε μπάρμπεκιου όπου θέλουμε. Με όποιο κρέας θέλουμε. Με όποια παρέα θέλουμε. Και η μόνη δέσμευση που έχουμε είναι να προσέξουμε μην βάλουμε φωτιά στο δάσος η μην ενοχλήσουμε με την τσίκνα τον γείτονά μας. Δηλαδή για καθαρά περιβαλλοντικούς ή αισθητικούς λόγους. Όχι για θρησκευτικούς ή ιδεολογικούς.
Και πρέπει να γνωρίζει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ότι εδώ και τρεις αιώνες, ο δικός μας κόσμος, ο δυτικός, της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας και της ανεκτικότητας, πασχίζει με θεσμούς, αξίες και ανθρώπινα δικαιώματα να εδραιώσει τον πολιτισμό του.
Στην κοινωνία μας, προσπαθούμε ακόμα να απαλλαγούμε από πολλούς ολοκληρωτισμούς που καιροφυλακτούν ακόμα περιορίσουν την ελευθερία μας. Θεοκρατικές αντιλήψεις, αριστερές, δεξιές ιδεοληψίες και βαρβαρότητες της καθημερινότητας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να εισάγουμε περισσότερες…
