Του Λέανδρου Ρακιντζή*
Η Δικαιοσύνη εξαιτίας της υπόθεσης για τη χορήγηση ή μη άδειας εξόδου από τις φυλακές στον καταδικασμένο σε ένδεκα φορές σε ισόβια κάθειρξη Κουφοντίνα δεν περνάει τις ευτυχέστερες ημέρες της. Γιατί καλείται να διαχειριστεί ένα ζήτημα, που δεν είναι αμιγώς δικαστικό, αλλά που δημιουργήθηκε για πολιτικούς λόγους και έχει πολιτικές προεκτάσεις. Και όταν η δικαιοσύνη εμπλέκεται με την πολιτική υποφέρει η δικαιοσύνη.
Η ιστορία ξεκινάει με τη θέσπιση από τον Υπουργό Δικαιοσύνης Παρασκευόπουλο του ψευδεπίγραφου νόμου περί βελτιώσεως του σωφρονιστικού συστήματος, που στη πραγματικότητα και με τις μετέπειτα τροποποιήσεις της διαδικασίας χορηγήσεως αδειών στους καταδίκους αποδείχθηκε ότι ευνοούσε την κατά τρόπο σκανδαλώδη χορήγηση αδειών εξόδου στους καταδικασμένους τρομοκράτες. Για να ικανοποιήσει ενδεχομένως την αριστερή πελατεία της κυβέρνησης, ενώ ταυτόχρονα εξασφάλιζε για τις άδειες αυτές put the blame στη δικαιοσύνη, στην οποία και παρέπεμπαν οι αρμόδιοι Υπουργοί με τη παρομοιώδη φράση η Δικαιοσύνη αποφάσισε.
Όταν όμως το σύστημα δεν λειτούργησε, γιατί κάποιοι δικαστές ερμήνευσαν, όπως είχαν δικαίωμα το νόμο , και δεν έδωσαν άδεια στον Κουφοντίνα , δημιουργήθηκε ένας μηχανισμός επηρεασμού της κοινής γνώμης και πιέσεως στη δικαιοσύνη. Προφανώς, για τη χορήγηση της αδείας με τις αλλεπάλληλες και επί καθημερινής βάσεως επιθέσεις με ρυπάνσεις του Ρουβίκωνα και άλλων αντιεξουσιαστών σε δημόσια κτίρια, πρεσβείες ακόμη και στο κτίριο της Βουλής. Που ονομάσθηκε κοινωνικός αγώνας, σε συνδυασμό με την απεργία πείνας του Κουφοντίνα.
Δεν γνωρίζω πως θα καταλήξει η υπόθεση αυτή, που εξαρτάται κατά πολύ από το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών, αλλά ο Κουφοντίνας με την απόφαση του Αρείου Πάγου κερδίζει τον πρώτο γύρο.
Στο παρελθόν ακούγαμε κατά κόρον από αριστερούς ακόμη και κυβερνητικούς κύκλους για το κοινό περί δικαίου αίσθημα, που σημαίνει όχι για lex lata δηλαδή θεσπισμένο δίκαιο, αλλά τι πιστεύει η πλειοψηφία των πολιτών ότι είναι δίκαιο, Ειλικρινά πιστεύω, ότι εάν τεθεί έστω δια δημοψηφίσματος το ερώτημα, εάν πρέπει να δίνετε σε καταδικασμένους τρομοκράτες και μάλιστα ενδεκάκις ισόβια άδεια εξόδου από τις φυλακές η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα απαντήσει αρνητικά.
Οι ποινές που επιβάλλονται από τα δικαστήρια έχουν δύο σκοπούς, την ειδική και γενική πρόβλεψη. Αφενός για να εξουδετερώσεις ένα επικίνδυνο εγκληματία με τον εγκλεισμό του στη φυλακή και να μην τελέσει άλλα εγκλήματα, Αφετέρου με τον φόβο της αυστηρής ποινής, ως παράδειγμα, για να αποτραπεί η τέλεση εγκλημάτων από άλλους.
Φοβάμαι ότι με τη συνεχή χορήγηση αδειών σε καταδικασμένους τρομοκράτες, που δεν έχουν μεταμεληθεί, δεν εκπληρώνονται οι παραπάνω σκοποί για την επιβολή των ποινών. Άλλωστε ο λόγος χορήγησης αδείας στους φυλακισμένους είναι η εξοικείωση με τις κανονικές συνθήκες ζωής, όταν απολυθούν εκ των φυλακών, που εννοιολογικά δεν συνάδει με τους καταδικασμένους σε ισόβια κάθειρξη. Αλλά ο νόμος παρά ταύτα το επιτρέπει, γιατί στην Ελλάδα τα ισόβια δεν είναι ισόβια…
Δεν γνωρίζω, γιατί δεν έχουν δημοσιοποιηθεί, τα σχετικά με την άδεια Κουφοντίνα κείμενα των βουλευμάτων του Πρωτοδικείου Βόλου και του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου και ως εκ τούτου δεν μπορώ να τα σχολιάσω. Η Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου εντός των ορίων της αρμοδιότητας της άσκησε αναίρεση κατά του βουλεύματος ,που απέρριψε την αίτηση Κουφοντίνα για τη χορήγηση αδείας. Εκείνο όμως που μου έκανε εντύπωση σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες των ΜΜΕ, ότι την άσκησε μετά το πέρας του ωραρίου της λειτουργίας της γραμματείας του αρμοδίου δικαστηρίου , γεγονός ασυνήθιστο, που δικαιολογείται όπως πιστεύω, ότι έγινε για λόγους ανθρωπιστικούς, γιατί κινδύνευε η ζωή του Κουφοντίνα λόγω της απεργίας πείνας .
Δεν πιστεύω, ότι ο Ρουβίκωνας θα σταματήσει τις επιθέσεις, γιατί τότε δεν θα έχει λόγο υπάρξεως, αλλά πρέπει οι πάντες η κυβέρνηση, η βουλή, τα κόμματα, οι αρμόδιοι παράγοντες με το παράδειγμα τους και όχι προσχηματικά να διακηρύξουν urbi et orbi. Ότι η Δικαιοσύνη και η κοινωνία ούτε εκβιάζεται ούτε εκφοβίζεται, και αυτό πρέπει να γίνει πιστευτό από όλους, γιατί αλλιώς εισερχόμεθα σε άλλες ατραπούς.
* Ο Λεανδρος Τ. Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης ε.τ.
