Του Παναγιώτη Μπαλακτάρη*
Ο Βασίλης Δημάκης είναι ένας από τους χιλιάδες καταδικασμένους για βαριά αδικήματα στη χώρα μας. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά τις τελευταίες ημέρες, αρχικώς καταδικάσθηκε σε έκτιση ποινής σε κατάστημα κράτησης ανηλίκων. Κατόπιν, αποφυλακίσθηκε, διέπραξε ληστείες και οδηγήθηκε εκ νέου στη φυλακή. Του έχουν χορηγηθεί άδειες των οποίων όμως τους όρους παραβίασε. Η Πολιτεία τού χορήγησε πάλι άδεια, αλλά εκείνος για δεύτερη φορά δεν τήρησε τις προϋποθέσεις της. Άλλωστε, οι χρόνοι τα λένε όλα. Είναι 39 ετών και, από αυτά, τα 17 τα έχει περάσει στη φυλακή. Κάποια στιγμή στη ζωή του φαίνεται να κατάλαβε ότι η διάπραξη αξιοποίνων πράξεων είναι αδιέξοδη.
Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο έχει αντιληφθεί επίσης ότι είναι και βλαπτική για το κοινωνικό σύνολο. Εν πάση περιπτώσει, τελείωσε το Εσπερινό λύκειο, έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις και εισήλθε στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ. Υπέβαλε αίτημα για χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας, το οποίο απερρίφθη και μάλιστα και από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιώς. Έτσι, αποφάσισε να πιέσει το κράτος κάνοντας απεργία πείνας και για κάποιες ημέρες και δίψας.
Από αυτό το γεγονός, που – επαναλαμβάνω – αποτελεί μια δυστυχώς όχι σπάνια περίπτωση στα σωφρονιστικά χρονικά, υπάρχουν πολλοί που επιχειρούν να αποκομίσουν όφελος, πολιτικό ή άλλου είδους. Καταρχάς, 22 βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να παραστήσουν τους «επαναστάτες» καταθέτοντας ερώτηση προς τον αρμόδιο υπουργό. Κατ' ουσίαν, πρόκειται για ερώτηση – προτροπή σε αντισυνταγματική παράκαμψη της Δικαιοσύνης, όπερ και εν τέλει συνέβη. Οι συγκεκριμένοι βουλευτές αδιαφορούν πλήρως για την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας, αυτήν που, όταν ορκίσθηκαν, υποσχέθηκαν ότι θα διαφυλάττουν. Συγχρόνως, ενώ καρπώνονται όλα τα ωφελήματα της κρατικής τους θέσης, μισθούς, προνόμια, ασυλίες, ατέλειες κ.λπ., πολεμούν κυριολεκτικώς τους κρατικούς θεσμούς, τους οποίους στην πραγματικότητα θέλουν να ισοπεδώσουν. Μπροστά σε αυτό που προστάζει η ιδεοληψία ή η άγνοιά τους καταλύουν το κράτος δικαίου, το οποίο οφείλει να μην κάνει διακρίσεις στη μεταχείριση των κρατουμένων. Ωστόσο, η απόφαση περί χορήγησης ή μη αδείας εκφεύγει από τις πολιτικές προθέσεις. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε.
Στο προπεριγραφόμενο πλαίσιο της εκμετάλλευσης της περίπτωσης του Β. Δημάκη εμφανίσθηκαν και άλλες κατηγορίες συμπολιτών μας, οι οποίοι κατά σύστημα αποπειρώνται να κεφαλαιοποιήσουν τα…«παράσημά» τους στον ένοπλο ή άοπλο ή ταξικό «αγώνα». Όλοι αυτοί «σήκωσαν» το θέμα για να καταδείξουν ότι δήθεν το κράτος και οι θεσμοί, όπως η Δικαιοσύνη, είναι χωρίς ευαισθησίες και για τον λόγο αυτόν αξίζουν ενδεχομένως και τον πόλεμο που τους γίνεται. Θέση και μάλιστα άθλια πήραν και ορισμένα τυχάρπαστα άτομα που σιτίζονται από τον κρατικό κορβανά, αλλά δε λένε να σταματήσουν να πετροβολούν τον οργανισμό που τους ταΐζει, διότι έτσι έμαθαν μια ολόκληρη ζωή.
Εκπρόσωπος του υπουργείου Δικαιοσύνης, ο κος Δουλάμης, επισκέφθηκε τελικώς τον Β. Δημάκη και τον διαβεβαίωσε ότι θα του χορηγούνται 2 άδειες εβδομαδιαίως μέχρι να συμπληρωθεί το εκ του νόμου προβλεπόμενο δίμηνο, ώστε να υποβάλει νέα αίτηση στο συμβούλιο. Εν ολίγοις, η νόμιμη διαδικασία παρακάμφθηκε για μία και μοναδική περίπτωση, ενώ για πλήθος άλλων κρατουμένων η Πολιτεία δεν στέργει να ικανοποιήσει αιτήματα όσο εύλογα και να είναι, σε αντίθεση με την επίμαχη περίπτωση.
Οι κραυγές και η παρανομία για άλλη μία φορά επιβλήθηκαν στο κράτος δικαίου και πλέον ορισμένοι κρατούμενοι τυγχάνουν ευμενέστερης μεταχείρισης από άλλους. Αρκεί να έχουν φίλους ή ομοϊδεάτες στην κυβέρνηση και αλλού.
Κάπως έτσι εξάλλου θάβονται οι Δημοκρατίες…
* Ο κ. Παναγιώτης Μπαλακτάρης είναι δικηγόρος.
