Του Δημήτρη Καμπουράκη
Από Αύγουστο χειμώνα, από Μάρτη καλοκαίρι κι από Πρέσπες εκλογές. Άντε με το καλό, από προχθές που πέρασε η συμφωνία μπήκαμε σχεδόν επίσημα σε προεκλογική περίοδο. Ο Αλέξης δεν θ' αντέξει ούτε μια μέρα παραπάνω από τον Μάιο, το 'χει καταλάβει πια και ο ίδιος. Η νίκη του στην Βουλή επισώρευσε τόσο κόστος στην πλάτη του, που ακόμα κι ο Πύρρος της Ηπείρου θα ενοχλούνταν αν τον συνέκριναν μαζί του.
Υποψιάζομαι ότι ο Αλέξης ελπίζει πως μέχρι τον Μάιο ο κόσμος θα 'χει ξεχάσει το Μακεδονικό. Δεν πρόκειται. Εγώ ακόμα και στην Κρήτη που πήγα (μακριά υποτίθεται από την βόρεια Ελλάδα και την οργή της), βρήκα ένα μασίφ 70% που διαφωνεί κατηγορηματικά με την συμφωνία των Πρεσπών. Η συμφωνία όχι μόνο δεν πρόκειται να ξεχαστεί μέσα σε τρεις μήνες, αλλά θα ακολουθεί τον Αλέξη σ' όλο του τον πολιτικό βίο όπως ακολουθούσε και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη η δήλωση για τα δέκα χρόνια που θα έσβηναν το όνομα των Σκοπίων από την μνήμη μας.
Το Μακεδονικό θα είναι πράγματι καταλύτης, όχι για την αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος όπως πιστεύει ο Αλέξης, αλλά για το εκλογικό αποτέλεσμα. Το κατά δήλωση του «μεγάλο του ατού, η οικονομία», όσες προσπάθειες κι αν καταβάλει, δεν θα αποτελέσει την βασική θεματολογία του προεκλογικού αγώνα. Πρώτον κάθε άλλο παρά ατού είναι και δεύτερον διότι είναι καταδικασμένο να βουλιάξει στα λασπόνερα της Συριζαϊκής «διευθέτησης» του εθνικού θέματος.
Αν γινόταν να παρεμβληθεί το καλοκαίρι ανάμεσα στις Πρέσπες και την κάλπη, τότε κάτι θα μπορούσε να ''τσιμπήσει'' ο Τσίπρας, καθώς η μαζική αγανάκτηση θα 'χε αρχίσει να εκλογικεύεται. Κανένα συναίσθημα δεν παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα ενεργό στην πρώτη γραμμή. Αυτό όμως το σενάριο έχει καεί. Οι τρείς άλλες εκλογικές αναμετρήσεις που θα γίνουν έτσι κι αλλιώς τον Μάιο θα δημιουργήσουν συνθήκες πολιτικής ασφυξίας σε μια ηττημένη κυβέρνηση, που παράλληλα στηρίζεται σε έξι βουλευτές που μεγάλη μερίδα του λαού θεωρεί εξαγορασμένους και πολιτικά ανήθικους.
Πιθανότατα ο κ. Τσίπρας δεν το 'χει αντιληφθεί ακόμα, αλλά ο συνδυασμός Μακεδονικού και αποστασίας υπέσκαψε και τα τελευταία υπολείμματα του περίφημου ηθικού του πλεονεκτήματος. Η πρωθυπουργική θεωρία που λέει ότι η επίδειξη δήθεν εθνικής υπευθυνότητας θα τον συνέδεε με το κοινό των «Μενουμευρώπηδων» κάθε άλλο παρά ευοδώνεται. Τον απομακρύνει στα σίγουρα από το κοινό του «όχι», δίχως να του ανοίγει την πόρτα στο κοινό του «ναι». Το δεύτερο, ταλαιπωρημένο σφόδρα από την τετράχρονη πολιτική του, ακόμα κι αν ένα μικρό μέρος του ανέχεται την συμφωνία των Πρεσπών, έχει πρόβλημα γενικότερης πολιτικής και αισθητικής με τον Σύριζα και τους ηγέτες του.
Όλα δείχνουν τον κ. Τσίπρα εγκλωβισμένο μέσα σ' έναν κλειστό λαβύρινθο ήττας, από τον οποίον αδυνατεί να εξέλθει. Ζει πια στους καιρούς που κάθε του κίνηση, όποια κι αν είναι, νομοτελειακά επιφέρει μεγαλύτερο κόστος από όφελος. Τον Μάη θα λυθεί αυτός ο τετράχρονος Γόρδιος Δεσμός.
