Του Δημήτρη Καμπουράκη
Το επιφώνημα ανήκει στον Νίκο Σταυρίδη (στα κίτρινα γάντια) αλλά ομολογώ πως ταιριάζει γάντι και σε μένα, αναφορικά με το ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. «Μα δεν σε νοιάζει ποιος θα ψηφιστεί για ανώτατος πολιτειακός άρχοντας της χώρας σου;» θα ρωτήσετε. Ε ναι, την λέω την αμαρτία μου: Δεν με πολυκόφτει. Και θαρρώ τους περισσότερους των συνελλήνων.
Τέλος πάντων βρε αδερφέ, έχω πολύ περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα να με απασχολήσουν αυτή την στιγμή, από το ποιος θα είναι ο ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου την επόμενη πενταετία. Με νοιάζει πολύ η οικονομία, το μεταναστευτικό, η ασφάλεια και η ποιότητα της ζωής μου, όλα αυτά τέλος πάντων που έχουν άμεση σχέση με μένα, τα παιδιά μου και τα γειτονάκια μου. Το ποιος θα στέκει στο κέντρο της εξέδρας στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, συμπαθάτε με αλλά το θεωρώ δευτερεύον.
Ας βρει ο Κυριάκος έναν κανονικό άνθρωπο με κύρος και κατά το δυνατόν με ευρύτερη αποδοχή να τελειώσουμε μ' αυτό το θέμα. Δεν μπορώ να καταναλώνω την φαιά ουσία μου και να φθείρω το πληκτρολόγιο μου με γρίφους άνευ ουσίας. Θα είναι άντρας ή γυναίκα; Της νέας γενιάς ή της παλαιάς φρουράς; Πολιτικός παράγων ή δίχως πολιτική ένταξη; Κεντροδεξιός ή κεντροαριστερός; Έλλην της Ελλάδας ή του εξωτερικού;
Κι ακόμη: Θα ξαναψηφίσουν τον Προκόπη ή θα πάνε για άλλον; Θα είναι μήπως η Φώφη και τι σχέση έχει αυτή η προοπτική με την αναγγελία συνεδρίου του Πασοκ; Θα είναι η Ευθυμίου ή η Διαμαντοπούλου. Κανένας βέρος δεξιός ή κάποιος παλιός Παπανδρεϊκός; Εντάξει τώρα, το παρακάνουμε με τα ερωτήματα και τα διλήμματα, για ένα αξίωμα που αποτελεί μεν τυπικά εγγύηση του πολιτεύματος αλλά πρακτικά είναι μόνο συμβολικό και βαθύτατα διακοσμητικό.
Καλό πράγμα είναι να έχουμε έναν ή μια Πρόεδρο που όλοι εκτιμούμε και σεβόμαστε ευθύς εξ αρχής. Αλλά και να μην ξεκινήσει έτσι ως ευρείας αποδοχής την θητεία του ο κάθε νέος Πρόεδρος, θα πρέπει να είναι πολύ ανίκανος για να την τελειώσει δίχως να τον πουν επιτυχημένο ή έστω υποφερτό. Εύκολη δουλειά κάνει, ξέρετε. Από τον ίδιον και μόνο εξαρτάται να θεωρηθεί καλός και επιτυχημένος ή μέτριος και αδιάφορος. Πάντως, ζημιά να κάνει είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο. Οπότε γιατί το πολυσυζητάμε;
Αν βέβαια η αδυναμία εκλογής του θα μας οδηγούσε σε εθνικές εκλογές, τότε θα με πείραζε και θα μ' έσφαζε και θα μετρούσα ψηφαλάκια στην Βουλή και θα έψαχνα κι εγώ πρόσωπο που θα ξεπερνούσε τα αδιέξοδα. Τώρα όμως που η συνταγματική αναθεώρηση θα εξασφαλίσει την εκλογιμότητα με 151 ψήφους, το θέμα προσγειώνεται αποτόμως και αποκτά το πραγματικό ειδικό του βάρος μέσα στην πολιτική μας ζωή.
Ας βρει ο Κυριάκος ένα σοβαρό και μετρημένο άνθρωπο να τον κάνει Πρόεδρο. Έτσι κι αλλιώς, να τους ικανοποιήσει όλους αποκλείεται. Αν κάνει κεντροαριστερό θα μουρμουρίσουν οι δεξιοί. Κι αν κάνει δεξιό θα σκούξουν οι υπόλοιποι ότι παίρνει όλες τις εξουσίες. Γνωστά και αναμενόμενα είναι αυτά. Σε κάθε περίπτωση, όποιος ή όποια κι αν γίνει Πρόεδρος, με τον σεβασμό όλων θα ξεκινήσει. Από τον ίδιον ή την ίδια θα εξαρτηθεί η εικόνα που θα διαμορφώσουν οι Έλληνες για τον (ή την) Πρόεδρο τους. Τόσο απλά είναι τα πράγματα, τι τα κουράζουμε;
