Του Γιάννη Παντελάκη
Το νέο μνημόνιο έφτασε στα χέρια της κυβέρνησης από τους δανειστές με μέτρα που περιγράφονται σε 75 σελίδες. Καλύτερα να μη το διαβάσει κάποιος, θα οδηγηθεί σε απόλυτη απελπισία. Τα μέτρα αυτών των 75 σελίδων, θα προστεθούν σε εκείνα των 385 σελίδων του τρίτου μνημονίου. Όλα αυτά δεν θα ήταν αναγκαία, αν δυο χρόνια πριν, η κυβέρνηση επέμενε στις 47 σελίδες που ήταν η δική της πρόταση στους δανειστές και στην οποία έκανε πίσω γιατί δεν μπορούσε να την περάσει από την κοινοβουλευτική της ομάδα!
Οι 385 σελίδες του τρίτου μνημονίου των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν οδηγήσει την κοινωνία σχεδόν σε απόλυτη εξαθλίωση και την οικονομία σε απόλυτη διάλυση. Όλοι οι δείκτες θα επιδεινωθούν με τα νέα μέτρα των 75 σελίδων που η κυβέρνηση αποφεύγει να τα χαρακτηρίσει ως ένα νέο μνημόνιο παρότι γι αυτό ακριβώς πρόκειται. Οι συνολικά 460 σελίδες μέτρων που έχουν αθροιστεί δεν ήταν μια αναγκαστική επιλογή που μας επέβαλαν οι δανειστές και τα οποία αποτελούσαν μονόδρομο. Επιβλήθηκαν λόγω της «περήφανης» διαπραγμάτευσης του καλοκαιριού του 2015 και των «γενναίων μαχών» που δίνονται από τον Σεπτέμβριο του 2016 ως σήμερα.
Ας ξύσουμε λίγο την μνήμη μας, θα θυμηθούμε πως στις 3 Ιουνίου του 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα έστειλε στους δανειστές πρόταση 47 σελίδων με μέτρα τα οποία σήμερα θα χαρακτηριζόντουσαν θεαματικά ηπιότερα, συγκριτικά με όσα τελικά ψηφίστηκαν αργότερα. Τα περισσότερα μάλιστα, ήταν εκκρεμότητες του δεύτερου μνημονίου. Οι δανειστές όχι απλά τα συζητούσαν τότε, αλλά όπως αποκάλυψε λίγους μήνες μετά ο Juncker, οι διαφορές των δανειστών με την Ελληνική κυβέρνηση ήταν της τάξεως των 60 εκατ. ευρώ. Και ενώ η συμφωνία ήταν σχεδόν έτοιμη ο Τσίπρας έδωσε εντολή στον Βαρουφάκη να αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις.
Γιατί συνέβη αυτό ; Το αποκάλυψε ο Τσακαλώτος στις αρχές Ιουλίου του 2015. Γιατί τα μέτρα δεν θα περνούσαν από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και θα έπεφτε η κυβέρνηση! Η συνέχεια είναι λίγο ως πολύ γνωστή. Δημοψήφισμα, ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, τρίτο μνημόνιο και τώρα το τέταρτο. Όλα αυτά μας δείχνουν πως η χώρα πληρώνει ένα υπέρμετρο κόστος επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να διαχειριστεί ένα εσωκομματικό του πρόβλημα το καλοκαίρι του 2015 και επειδή πρέπει να διαχειριστεί επικοινωνιακά τον ορυμαγδό των νέων μέτρων από τον Σεπτέμβριο του 2015 έως σήμερα.
Οι κομματικές ανάγκες επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ (που δημιουργήθηκαν λόγω της στρατηγικής που προώθησε τα προμνημονιακά χρόνια-θα σκίσουμε τα μνημόνια κ.λ.π.) οδήγησαν τη χώρα και την κοινωνία μερικά σκαλοπάτια πιο κοντά στην εξαθλίωση. Το κόστος των μέτρων που περιλαμβάνονται στις 460 σελίδες είναι τεράστιο αν υπολογιστεί σε δισεκατομμύρια. Όπως τεράστια είναι και η απογοήτευση που προκάλεσε το συγκεκριμένο κόμμα σε μεγάλες πληθυσμιακά ομάδες που το πίστεψαν. Οι 460 σελίδες θα το κυνηγούν...
