Του Σάκη Μουμτζή
Οι μέρες που απομένουν ως την 20η Ιανουρίου 2017 -ημέρα που αναλαμβάνει την προεδρία των ΗΠΑ ο D. Trump- είναι για τον απερχόμενο πρόεδρο, οι πιο άχαρες. Όχι μόνον γιατί ηττήθηκε το κόμμα του και η υποψήφιά του, H. Clinton, που ο ίδιος υποστήριξε αναφανδόν, αλλά κυρίως γιατί είναι ολοφάνερο πως το έργο του και το μοντέλο διακυβέρνησής του θα αποδομηθούν και θα καταστραφούν.
Όσες διαφοροποιήσεις και να είχε η πολιτική της H. Clinton, εάν κέρδιζε τις εκλογές, από αυτήν του προκατόχου της, η γενική κατευθυντήρια γραμμή θα παρέμενε η ίδια στο πλαίσιο των επιλογών του Δημοκρατικού κόμματος. Έτσι, ο B. Obama είναι υποχρεωμένος να βιώσει τις πιο άχαρες μέρες της προεδρίας του.
Βέβαια το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ που είναι εξοπλισμένο με πολλαπλές δικλείδες ασφαλείας για την σταθερότητά του, επιβάλλει στον απερχόμενο πρόεδρο να κινηθεί αυτές τις 70 ημέρες με διακριτικότητα και σεβασμό στους θεσμούς και στις παραδόσεις της χώρας του. Λογικά, ανάλογα θα λειτουργήσει και ο νικητής των εκλογών, αν κρίνουμε από τον επινίκιο λόγο του.
Μέσα στις επόμενες μέρες θα πραγματοποιηθεί το προγραμματισμένο ταξίδι του B. Obama στην Ευρώπη, κατά την διάρκεια του οποίου θα επισκεφθεί και την χώρα μας. Ένα ταξίδι στο οποίο είχε επενδύσει πολλά η Ελληνική κυβέρνηση για το θέμα του χρέους, αλλά και για επικοινωνιακούς λόγους.
Μετά από τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών ο πολιτικός λόγος του απερχομένου προέδρου είναι αποδυναμωμένος. Ό,τι και να πει, όλοι γνωρίζουν πως είναι «έπεα πτερόεντα», που ουδόλως δεσμεύουν τον D. Trump. Εντελώς άλλη βαρύτητα θα είχαν οι θέσεις του, αν τον διαδεχόταν η H. Clinton που, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να την επηρεάσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Θα αποτελούσε, grosso modo, μια συνέχεια. Έναν απερχόμενο πρόεδρο και ένα απερχόμενο κόμμα από την εξουσία, όλοι οι βασικοί διεθνείς παίκτες τα αντιμετωπίζουν με επιφυλακτικότητα και κυρίως χωρίς καμία προσδοκία, καθώς αναμένουν τον νέο πρόεδρο να συγκεκριμενοποιήσει την πολιτική του.
Δυστυχώς, για την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οι περιορισμένες, ούτως ή άλλως, δυνατότητες του B. Obama να επηρεάσει προς το συμφέρον μας το θέμα του Ελληνικού χρέους, εκμηδενίζονται μετά το χθεσινό αποτέλεσμα. Και δεν είναι μόνον αυτό. Πιθανόν οι παρεμβάσεις του Jack Lew προς τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, να αποτελέσουν ένα γλυκό όνειρο, μπροστά στην σκληρή πραγματικότητα ενός «νεο-απομονωτισμού». Αναμφίβολα η πατρίδα μας χάνει έναν σταθερό υποστηρικτή των θέσεών μας και πορεύεται προς την αβεβαιότητα, καθώς είναι πλέον αμφίβολη και η συμπεριφορά του ΔΝΤ.
Υπάρχει βέβαια και η αντισυμβατική άποψη που υποστηρίζει πως ο απερχόμενος πρόεδρος θα φροντίσει στις 70 ημέρες που απομένουν να κλείσει τα ανοικτά μέτωπα, με προτεραιότητα το πρόβλημα της Συρίας και του ΙSIS, εξασφαλίζοντας έτσι και την υστεροφημία του και την επίλυση των δύο αυτών καυτών προβλημάτων με τους δικούς του όρους και την δική του σφραγίδα.
Ενώ είναι πολύ νωρίς για να αποφανθούμε τι θα πράξει ο D. Trump, μας απομένουν μόλις 70 μέρες για να διαπιστώσουμε αν αυτές θα είναι άχαρες και ρουτινιάρικες ή αν θα είναι μεστές γεγονότων.
