Του Δημήτρη Καμπουράκη
Το πόσο μ' εκνευρίζουν συχνά-πυκνά οι Συριζαίοι δεν περιγράφεται. Επί πέντε ολόκληρα χρόνια είχαν διαγράψει το χρηματιστήριο από τα λεξικά τους, αλλά ολόκληρη την προηγούμενη βδομάδα το 'χαν πρώτο-πρώτο στις παρατηρήσεις και στις αναλύσεις τους. Χθες πάλι το ξαναξέχασαν. Αυτό δεν λέγεται επιλεκτική ανάγνωση της πραγματικότητας, λέγεται θράσος απύθμενο.
Όχι ότι όλοι μας είμαστε επενδυτές ή παίχτες του χρηματιστηρίου. Που λεφτά για τέτοιες ενασχολήσεις, όμως το γεγονός ότι απέχουμε από το άθλημα δεν σημαίνει ότι θα στέκουμε αδιάφοροι να ακούμε τις μπαρούφες αυτών που παριστάνουν τους ιδεολογικούς αντιπάλους του χρηματιστηρίου. Αν μη τι άλλο, επί μια πενταετία το ελληνικό χρηματιστήριο ήταν πιο κάτω κι από τον πάτο δίχως καμία προοπτική ανόδου, πραγματική ντροπή για χώρα του δυτικού κόσμου.
Κι αυτοί λοιπόν που επί κυβέρνησης τους αγόραζες 6,5 μετοχές συστημικής τράπεζας με ένα ευρώ (μια χαρτοπετσέτα ήταν ακριβότερη από μια μετοχή), εν μέσω δεκαπενταύγουστου άρχισαν τα βιτριολικά σχόλια και τις ειρωνείες, δίχως καν να προσπαθούν να κρύψουν την χαρά τους για την διαρκή πτώση μιας βδομάδας λόγω του παγκόσμιου φόβου για τον διεθνή εμπορικό πόλεμο.
Και μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι, όταν τους άκουγα να λένε ή να γράφουν: «Μπα; Έπεσε το χρηματιστήριο; Πως κι έτσι; Δεν πήρε την εξουσία μια φιλοεπενδυτική κυβέρνηση που εγγυάται κέρδη στις εταιρείες του ιδιωτικού τομέα; Δεν είναι πρωθυπουργός αυτός που θα σαρώσει κάθε γραφειοκρατία και κρατικό ή κοινωνικό εμπόδιο για να πραγματοποιηθούν όλες οι μεγάλες επενδύσεις; Δεν μας κυβερνά αυτός που θα φέρει 4% ανάπτυξη το 2020; Μα τότε τι έχει το έρμο και πέφτει;»
Δεν τα διάβασα μια ή δυο φορές μόνο σε φιλοσυριζαϊκές εφημερίδες και σάιτς, ούτε τα άκουσα κατά λάθος στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Ήταν η μόνιμη επωδός των αντιπολιτευομένων επί μια ολόκληρη βδομάδα, ξέχειλη από χαιρεκακία που η χρηματιστηριακή αγορά είχε πάρει την κατιούσα. Κι αφού έμπαιναν στην κουβέντα, γι αυτούς δεν υπήρχε Τραμπ στην Αμερική ή Μπόρις Τζόνσον στην Βρετανία (τα λαϊκιστικά διεθνή κολλητάρια τους δηλαδή) αλλά μόνο Κυριάκος που απέτυχε εδώ στην Ελλάδα.
Αυτοί που αν κατά την διάρκεια της πενταετίας τους θα σ' έκραζαν έτσι και μιλούσες για χρηματιστήριο, το αναγόρευσαν ξαφνικά σε (στενά εβδομαδιαίο) δείκτη που αποδείκνυε πόσο σωστοί ήταν αυτοί και πόσο λάθος ο Κυριάκος. Και εκστόμιζαν κάτι επιχειρήματα που για όποιον γνωρίζει τα σκαμπανεβάσματα της αγοράς ήταν πέραν της ασχετοσύνης, της αστειότητας και της αθλιότητας. Ήταν ώριμα τέκνα της κακίας.
Και χθες που υπήρξε ισχυρό comeback της αγοράς, το χρηματιστήριο ξαναμπήκε στην Συριζαϊκή λήθη. Κουβέντα για το ξέσπασμα προς τα πάνω: «Ωχ καημένε, με το χρηματιστήριο και τα υπερκέρδη των εταιρειών θα ασχολούμαστε τώρα; Εδώ υπάρχουν τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων που κατακρεουργεί ο Βρούτσης και η επιστημονική απαξίωση του ΚΑΣ που επιχειρεί η κυβέρνηση για να τσιμεντοποιήσει την χώρα. Το χρηματιστήριο είναι για να κερδίζουν οι τοκογλύφοι.» Έτσι μπράβο. Καταλάβαμε τι σκοπεύουν να λένε τα χρόνια που έρχονται.
