Του Σάκη Μουμτζή
Είναι λογικό, όταν προσωπικότητες ενός πολιτικού χώρου, μεταπηδούν μέσα σε βραχύ χρονικό διάστημα, σε άλλον χώρο να επιζητούν να αιτιολογήσουν ή να δικαιολογήσουν αυτήν την συμπεριφορά τους με πολιτικά επιχειρήματα. Το πιο συνηθισμένο και φθαρμένο, θα έλεγα, συμπυκνώνεται στην θέση «εμείς δεν αλλάξαμε, οι καινούργιοι σύμμαχοι μετατοπίστηκαν προς τις δικές μας θέσεις.»
Έτσι, και αυτοί που προσφάτως ξεκίνησαν την συνεργασία τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, επικαλούνται παρόμοια επιχειρήματα. Υποστηρίζουν λοιπόν, πως ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινείται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, διακινδυνεύοντας μάλιστα την πρόβλεψη πως θα καταστεί ο ένας πόλος του πολιτικού μας συστημάτος. Προδικάζουν δηλαδή την κυριαρχία του στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Επειδή όμως η πολιτική είναι η τέχνη του συγκεκριμένου, θα πρέπει να δούμε κατά πόσον αυτοί οι απολογητικοί ισχυρισμοί έχουν πραγματική βάση. Κατά πόσον δηλαδή υποστηρίζονται από τα γεγονότα, ώστε στην συνέχεια να κρίνουμε και τον πολιτικό λόγο των νέων συνεργατών του ΣΥΡΙΖΑ.
Εξαρχής και αξιακά, ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα δεν συνεργάζεται σε κυβερνητικό επίπεδο με ένα εθνολαϊκιστικό συντηρητικό κόμμα. Οποιαδήποτε προγραμματική σύγκλιση των δύο αυτών δραματικά ετερόκλιτων χώρων, ακυρώνει την φύση της ίδιας της σοσιαλδημοκρατίας. Ψεκασμένη σοσιαλδημοκρατία δεν υπάρχει σε κανένα μέρος του πλανήτη. Ας υπενθυμίσω δε, πως η επιλογή του κυβερνητικού εταίρου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν προέκυψε ως λύση ανάγκης, αλλά ήταν προϊόν ψυχρού υπολογισμού. Συνεπώς, οι εγχώριοι ευρωπαϊστές σοσιαλδημοκράτες-όψιμοι συνεργάτες του ΣΥΡΙΖΑ- θα πρέπει να δικαιολογήσουν την συνεργασία τους με τον Π.Καμμένο, κατά τρόπο πειστικό. Δεν μπορούν να παρακάμψουν το συγκεκριμένο πρόβλημα. Και να θέλουν, θα τους το υπενθυμίζουμε.
Συγχρόνως, θα πρέπει να μας εξηγήσουν πώς αντιλήφθηκαν την σοσιαλδημοκρατική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί κάθε αλλαγή πορείας σηματοδοτείται από συγκεκριμένες τροποποιήσεις-αναθεωρήσεις αρχικών θέσεων σε συγκεκριμένους κρίσιμους τομείς. Δηλαδή, διαπίστωσαν πως αυτός άλλαξε την πολιτική του στην Παιδεία, στην Δημόσια Τάξη, στην Υγεία, στις μεταρρυθμίσεις; Και αυτές οι αλλαγές τον έφεραν πιο κοντά στις θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας;
Νομίζω πως ένας πολίτης με στοιχειώδη πολιτική σκέψη και άποψη, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει πως ουδεμία μετακίνηση συντελέσθηκε από τις αρχικές προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στους παραπάνω κρίσιμους τομείς της κοινωνικής ζωής του τόπου. Απεναντίας θα έλεγα, διευρύνθηκε η απόσταση που χωρίζει το κυβερνών κόμμα από τις δυνάμεις της κεντροαριστεράς.
Αλλά πέρα από τις επί μέρους πολιτικές, υπάρχει και το πρόβλημα του τρόπου εκφοράς του πολιτικού λόγου. Ο λόγος της σοσιαλδημοκρατίας χαρακτηρίζεται από την μετριοπάθεια, την τάση προς συγκλίσεις και συναινέσεις, τον διάλογο. Ο ΣΥΡΙΖΑ επί πέντε χρόνια υβρίζει, προπηλακίζει, διχάζει. Οραματίζεται τομές, ρήξεις, συγκρούσεις. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την σοσιαλδημοκρατία;
Άλλωστε οι ίδιοι προσδιορίζονται ως κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς με οδηγό δράσης τον μαρξισμό. Αν ήθελαν να είναι σοσιαλδημοκράτες θα το έλεγαν. Αλλά να τους βαφτίζουμε εμείς- επειδή αυτό μας βολεύει – σε κάτι άλλο από αυτό που οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι είναι, είναι είτε παραλογισμός είτε καιροσκοπισμός. Και επειδή οι προσχωρήσαντες δεν είναι παράλογοι, είναι καιροσκόποι.
