Του Γιάννη Παντελάκη
Την Δευτέρα το μεσημέρι, ο πρωθυπουργός θυμήθηκε πως υπάρχουν οι μιντιάρχες ή βαρώνοι των μέσων ενημέρωσης οι οποίοι στηρίζουν τη Νέα Δημοκρατία αλλά «πλανώνται πλάνην οικτρά» αν νομίζουν ότι θα καταφέρουν να ρίξουν τη κυβέρνηση. Είχε καιρό να τους αναφέρει, αλλά και πάλι το έκανε επιλεκτικά. Μιντιάρχες και βαρώνοι που βρίσκονται απέναντι από την κυβέρνηση προφανώς υπάρχουν, το τελευταίο χρονικό διάστημα ωστόσο, έχουν αυξηθεί και εκείνοι οι μιντιάρχες που βρίσκονται πλάι στην κυβέρνηση και την στηρίζουν με φανατισμό μουτζαχεντίν.
Και ο Τσίπρας -όπως πολλοί προκάτοχοί του- προσπάθησε και σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε ο ίδιος, να δημιουργήσει ένα φιλικό μιντιακό σύστημα το οποίο βρίσκεται απέναντι από εκείνο που τον αντιπολιτεύεται. Η αλήθεια είναι, πως σ'' αυτόν τον τομέα ο Τσίπρας (με την αμέριστη συμβολή του πιστού Ν. Παππά), τα πήγε καλύτερα από άλλους πρωθυπουργούς. Τον Α.Παπανδρέου για παράδειγμα, ο οποίος προσπαθώντας ν'' αποφύγει τη στενή -αλλά ασφυκτική- στήριξη από τους ισχυρούς μιντιάρχες της εποχής, επιχείρησε να επιβάλει τους αποκλειστικά δικής επιρροής και ελεγχόμενους μιντιάρχες (π.χ. Θ.Πόπωτας και Κοσκωτάς), αλλά τελικά απέτυχε. Ο Τσίπρας, δεν απέτυχε.
Μια ματιά στα περίπτερα αλλά ιδιαίτερα στα τηλεοπτικά δελτία αρκεί για να πειστεί κάποιος πως τα πήγε καλά σ'' αυτό τον τομέα. Είχε μια μικρή αποτυχία στην αρχή (Καλογρίτσας με βοσκοτόπια), αλλά στη συνέχεια όλα πήγαν καλά γι'' αυτόν. Ωστόσο, και ο Τσίπρας κάνει ένα επαναλαμβανόμενο και από άλλους πολιτικούς, λάθος που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην γοητεία που ασκεί η εξουσία με αποτέλεσμα να επιδιώκουν την παραμονή σ αυτή ακόμα και όταν έχει χαθεί η λαϊκή νομιμοποίηση. Πιστεύει πως αν έχει χάσει την ευρύτερη κοινωνική αποδοχή (όπως συμβαίνει ήδη), θα εμφανιστούν τα φιλικά ΜΜΕ για ν'' αποκαταστήσουν τα πράγματα.
Πρόκειται για πλάνη, τα Μέσα δεν έχουν τόσο σημαντικό βαθμό επιρροής, είναι υπερεκτιμημένη η δύναμη τους για την οποία συχνά γίνεται λόγος και σε μεγάλο βαθμό έχουν χαμηλή αξιοπιστία. Το δείχνουν όλες ανεξαιρέτως οι έρευνες. Στην αναξιοπιστία τους αυτή (για την οποία υπάρχουν δεκάδες αιτίες), έχει συμβάλει σ'' ένα βαθμό και η πολύχρονη τακτική του ΣΥΡΙΖΑ που τα στοχοποίησε σαν τις βασικές δυνάμεις του κακού. Η τακτική αυτή , τον βοήθησε να κερδίσει την εξουσία και να διατηρηθεί σ αυτή με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το δημοψήφισμα του 2015 όπου παρότι είχε σχεδόν το σύνολο των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών απέναντι του, πέτυχε αυτό που ήθελε.
Ήρθε η ώρα ωστόσο, που αυτό λειτουργεί σαν μπούμερανγκ. Όσα μέσα ενημέρωσης και αν στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να βρει αυτός την χαμένη του επιρροή στην κοινωνία. Όσο δύσκολο είναι για τα αντιπολιτευόμενα την κυβέρνηση μέσα να προκαλέσουν θεαματική φθορά σ'' αυτήν, άλλο τόσο είναι και να συμβάλουν στην βελτίωση της κυβερνητικής εικόνας. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, έχει κάνει τις επιλογές του με συγκεκριμένα κριτήρια (που αφορούν στην κυβερνητική διαχείριση) και το δεδομένο αυτό δεν αλλάζει ακόμα και αν φωνάζουν υπέρ της κυβέρνησης όλο το εικοσιτετράωρο...
