Στις χρηματιστηριακές αγορές της Νέας Υόρκης αλλά και υπόλοιπων μεγάλων χρηματοοικονομικών κέντρων, υπάρχει ο όρος των «Penny Stocks». Με αυτόν τον όρο χαρακτηρίζεται μια ειδική κατηγορία μετοχών, μετοχών με χαμηλή τιμή διαπραγμάτευσης και με μικρή χρηματιστηριακή κεφαλαιοποίηση.
Οι μετοχές αυτές έχουν κι άλλα χαρακτηριστικά. Έχουν μεγάλες αυξομειώσεις στις τιμές τους, έχουν χαμηλή εμπορευσιμότητα, επομένως και υψηλό ρίσκο, έχουν μεγάλο «spread» ανάμεσα στις τιμές των αγοραστών και των πωλητών και προσελκύουν επενδυτές που αναζητούν μεγάλες αποδόσεις. Επίσης αυτές οι εταιρείες δεν χαρακτηρίζονται από μεγάλη διαφάνεια των δεδομένων που κοινοποιούν στη επενδυτική κοινότητα, γεγονός που τις κάνει ευάλωτες στις ξαφνικές κινήσεις. Συχνά οι μεγαλύτερες χειραγωγήσεις μετοχών γίνονται στις «penny shares», καθώς η μη δημοσιοποίηση απόλυτα ελεγμένων λογιστικών καταστάσεων, η χρήση εσωτερικών πληροφοριών αλλά και η κερδοσκοπική παραπληροφόρηση βρίσκουν πεδίο δόξης λαμπρόν!
Στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά παλαιότερα, η έννοια «μετοχές της δεκάρας», δεν σήμαινε πως έχουμε μπροστά μας μια μικρή εταιρεία που υψηλό ρίσκο που μπορεί να αποδώσει, αλλά και να πτωχεύσει. Σήμαινε πως έχουμε μια μετοχή που θα έπρεπε να αποφύγουμε. Όμως παραδοσιακά το επενδυτικό ενδιαφέρον το συγκέντρωναν εταιρίες που είχαν χαμηλές τιμές διαπραγμάτευσης. Χαμηλές ως προς την απόλυτη τιμή και όχι ως προς την αποτίμηση με βάση κάποιους συγκεκριμένους χρηματοοικονομικούς δείκτες. Έτσι όλες μα όλες οι εταιρίες, με το που έβλεπαν τις τιμές των μετοχών τους να αυξάνονται, προέβαιναν στο κλασσικό «split», δηλαδή στο σπάσιμο της κάθε μετοχής σε περισσότερες, με την έκδοση νέων δωρεάν μετοχών. Στις ανοδικές αγορές, αυτό ήταν το απόλυτο κερδοσκοπικό εργαλείο καθώς οι τιμές γινόντουσαν ξαφνικά πιο φτηνές πιο ελκυστικές και άπαντες ανέμεναν την επόμενη διανομή «δωρεάν» μετοχών.
Σήμερα στο Χρηματιστήριο της Αθήνας διαπραγματεύονται 198 μετοχικοί τίτλοι. Από αυτούς, οι 115 έχουν τιμές διαπραγμάτευσης χαμηλότερες του 1 ευρώ, οι 135 τιμές χαμηλότερες των 2 ευρώ, οι 165 τιμές μικρότερες των 5 ευρώ και οι 183 τιμές διαπραγμάτευσης κάτω από τα 10 ευρώ. Οι δε τιμές τους αναγράφονται στις οθόνες διαπραγμάτευσης, με 4 δεκαδικά ψηφία.
Είναι άραγε αυτή, εικόνα σοβαρής χρηματιστηριακής αγοράς; Είναι κάτι που δεν απασχολεί της διοίκηση του χρηματιστηρίου και των εποπτικών αρχών; Είναι μια πραγματικότητα για το οποία αδιαφορούν, οι διοικήσεις των εισηγμένων εταιρειών; Είναι μια κατάσταση στην οποία δεν εστιάζουν οι Έλληνες θεσμικοί επενδυτές;
Αντί οι παράγοντες των χρηματαγορών να κυνηγούν φαντάσματα, σορτάκηδες, κερδοσκόπους και λοιπά φαιδρά, δεν θα ήταν καλύτερο να μπουν σε ένα γραφείο συσκέψεων και να βγουν μόνο έχοντας έτοιμες αποφάσεις για το τι και πως πρέπει να γίνει; Δεν θα έπρεπε να σπάσουν το κεφάλι τους για να ανακαλύψουν με ποιον τρόπο θα αναστραφεί η ραγδαία απαξίωση του χρηματιστηρίου, πριν είναι αργά;
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
