Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Όταν ο Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ έπρεπε να γνωρίζει ότι έστηνε ένα ακόμα μνημείο ήττας για την Αριστερά. Έπρεπε να γνωρίζει πως με την πρώτη ευκαιρία, η δημόσια τηλεόραση θα λειτουργούσε σαν εργαλείο αντεπίθεσης και εκδικητικού συμβολισμού εναντίον του.
Πόση όμως, σημασία έχουν οι λεπτομέρειες, όταν ένας ακόμα κρατικός οργανισμός μετατρέπεται τόσο απροκάλυπτα, σε μηχανισμό προπαγάνδας της κυβέρνησης;
Στην εκπομπή της ΕΡΤ1 «Δεύτερη Ματιά» ακούστηκαν χθες, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Η ομιλία του κ. Μητσοτάκη ήταν μία ιδεολογική σάλτσα διανθισμένη με εθνικιστικές αναφορές. Μιλάω για την εμμονή του σε ένα νεοφιλελεύθερο δόγμα ανάλγητο και ακραίο. Μιλάω για τις ιδιωτικοποιήσεις. Ακούγοντας το σύνολο της ομιλίας του το Σάββατο νόμιζα ότι άκουγα τον θεωρητικό του φασισμού τον Σέρτζιο Πανούτσιο ο οποίος εισήγαγε στοιχεία εθνικισμού στην Ιταλία του Μουσολίνι». Τα παραπάνω τα ανέφερε επί λέξει ο κ. Σωτήρης Καψώχας που είναι ένας εκ των κεντρικών παρουσιαστών της εκπομπής!
Ίσως ο κ. Καψώχας να έχει υπόψη του κάτι άλλο αλλά ο ιταλικός φασισμός είχε τις ρίζες του στον επαναστατικό συνδικαλισμό του Ζωρζ Σορέλ που τελικά εξελίχθηκε σε εθνικό συνδικαλισμό στην Ιταλία. Οι περισσότεροι Ιταλοί επαναστάτες συνδικαλιστές ηγέτες δεν ήταν μόνο «ιδρυτές του φασιστικού κινήματος», αλλά αργότερα κατέλαβαν βασικές θέσεις στη ηγεσία του Μουσολίνι.
Το πιο παράξενο όμως, για τις κρίσεις του δημοσιογράφου, είναι ότι ο ιταλικός φασισμός αντιτίθεται στον φιλελευθερισμό και διακριτικό του χαρακτηριστικό είναι η ιδέα του κορπορατισμού που αντιτίθεται στην ελεύθερη αγορά. Και ως μορφή οικονομίας χαρακτηρίζεται από την επέκταση του άμεσου παρεμβατικού σχεδιασμού και ελέγχου πάνω στη βιομηχανία και την οργανωμένη εργατική τάξη.
Για άλλη μία φορά, βρισκόμαστε μπροστά στο γνωστό φαινόμενο της αριστερής εμμονής που καταλογίζει «φασισμό» σε οτιδήποτε δεν μας αρέσει. Είτε πρόκειται για πολιτική είτε για ιδεολογική είτε για οικονομική τοποθέτηση. Κι αυτό αφορά ακόμα και τους πιο ακραίους φιλελεύθερους που απεχθάνονται κάθε είδος κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία.
Δεν μιλάμε βεβαίως για την αριστερή διανόηση η οποία μέχρι πριν από μερικά χρόνια, βρισκόταν ακόμα σε ένα επίπεδο αξιοπρέπειας αλλά για την αντίληψη του μέσου Αριστερού ο οποίος βασίζεται στην ημιμάθεια για να διογκώνει μέσα και έξω από το περιβάλλον του συνθήματα και συνειρμούς υπέρ των δικών του ολοκληρωτικών αντιλήψεων.
Δυστυχώς όμως για την ελληνική κοινωνία, η δημόσια τηλεόραση - που χρηματοδοτείται "φασιστικά" από την τσέπη όλων μας- επιλέγει να συντηρεί την παλιά συνήθεια της κρατικής προπαγάνδας. Αποδεικνύοντας ότι η απάντηση στο μαύρο του Σαμαρά έπρεπε να είναι η εκδικητική αντίδραση ενός άχαρου, φτωχού και εμμονικού προγράμματος.
Το χειρότερο όμως δεν είναι η ανόητη τακτική στήριξης της κυβέρνησης - ποιος βλέπει άλλωστε την ΕΡΤ;- αλλά η αδυναμία μιας ποιοτικής αντίδρασης της ακριβοπληρωμένης δημόσιας τηλεόρασης στο χαμηλό επίπεδο των προγραμμάτων των ιδιωτικών καναλιών.
Σε μια εποχή όπου σταδιακά, όλα μεταφέρονται στην οθόνη του κινητού μας, συνεχίζουμε να δαπανούμε από την τσέπη μας χρήματα για να συντηρούμε τα κανάλια της κρατικής προπαγάνδας.
Είμαστε σίγουροι ότι ζούμε στο 2018 ή μήπως βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή της ΥΕΝΕΔ; Xαμένος χρόνος σύντροφοι και εφήμερος ο προσανατολισμός σας για να ξοδεύετε τόση χαμένη αξιοπρέπεια...
