Του Γιάννη Παντελάκη
Σε Κυριακάτικη συνέντευξή του ο Καμμένος αναρωτήθηκε με έπαρση αν με άλλη κυβέρνηση θα έκλεινε ποτέ ο ΔΟΛ ή το MEGA. Μέσα από τις ανακρίβειες του -δεν έχουν κλείσει τα δυο συγκροτήματα- αναδεικνύεται μια πραγματική πρόθεση. Αφού δεν μας εξ-υπηρετούν, να τα κλείσουμε. Η λογική συνέχεια της σκέψης του (όπως και του Τσίπρα), το επόμενο βήμα δηλαδή, είναι να δημιουργήσουν τη δική τους διαπλοκή με Καλογρίτσες ή Σαββίδηδες που θα αντικαταστήσουν τους προηγούμενους μιντιάρχες.
Ξεχνάνε και θέλουν να ξεχάσουμε και εμείς μερικές σημαντικές παραμέτρους: α) παράλληλα με τις επιθέσεις που έκαναν στη διαπλοκή (με αναμφισβήτητα υπαρκτή βάση και περιεχόμενο), είχαν επιχειρήσει προσεγγίσεις για να διασυνδεθούν οι ίδιοι μαζί της. Ενδεικτικές οι μυστικές επαφές Τσίπρα με Ψυχάρη και Μπόμπλα και οι επιδιώξεις αυτών των συναντήσεων β) αφού οι προσεγγίσεις αυτές δεν είχαν το απόλυτα επιθυμητό αλλά μερικό μόνο αποτέλεσμα, στοχοποίησαν μιντιακά συγκροτήματα ως τις απόλυτες δυνάμεις του κακού γ) βρίσκονται δυόμισι χρόνια στην εξουσία και το αποτέλεσμα που έχουν πετύχει (μετά από διαβλητούς διαγωνισμούς κ.ο.κ. ) είναι η διαπλοκή να εξακολουθεί να κυριαρχεί με μοναδική διαφορά την αλλαγή κάποιων προσώπων.
Κάνουν επιπλέον και ένα λάθος όμως. Έχουν υπερεκτιμήσει την επιρροή των παραδοσιακών κυρίως Μέσων Ενημέρωσης και τον βαθμό παρεμβατικότητάς τους. Τα Μέσα αυτά, μπορεί να έχουν τη δυνατότητα αρκετά συχνά να επιχειρούν να επηρεάσουν εν μέρει προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, αλλά είναι εντελώς αδύνατο να υπερβούν την πραγματικότητα. Αν ένα φιλοκυβερνητικό Μέσο φωνάζει από το πρωί ως το βράδυ για το πόσο θετικό έργο παράγει η κυβέρνηση, σ'' έναν μέσο πολίτη που βρίσκεται αντιμέτωπος με την ανέχεια -αποτέλεσμα και της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής- το Μέσο αυτό δεν έχει παρά ελάχιστες παρεμβατικές δυνατότητες.
Υπάρχει ένα σχετικά πρόσφατο παράδειγμα το οποίο θα επαναλάβουμε επειδή ακριβώς είναι απόλυτα ενδεικτικό της προαναφερόμενης εκτίμησης, της μικρής δηλαδή επιρροής των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των τηλεοπτικών που αποτελούν και τον διακαή πόθο προσέγγισης από τις εκάστοτε εξουσίες. Πριν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει για πρώτη φορά την εξουσία, είχε απέναντι του σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ. Κι όμως κέρδισε τις εκλογές. Το ίδιο συνέβη και πριν το δημοψήφισμα, η συντριπτική πλειονότητα των καναλιών στήριζαν με τρόπο ακραίο μάλιστα στην επιλογή του «Όχι» Βγήκε το «Ναι».
Γιατί συνέβη αυτό; Επειδή μεγάλες αριθμητικά πληθυσμιακά ομάδες στην πρώτη περίπτωση (εκλογές Ιανουαρίου 2015) είχαν πιστέψει το πολιτικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ και κανένα τηλεοπτικό Μέσο δεν τους άλλαζε αυτή την πίστη. Και επειδή στη δεύτερη περίπτωση (δημοψήφισμα) ακόμα μεγαλύτερες ομάδες είχαν επενδύσει στην αβάσιμη εξίσωση πως ψήφος στο «Όχι» σημαίνει ψήφο εναντίον της λιτότητας και όσα Μέσα και δημοσιογράφοι έλεγαν το αντίθετο, δεν είχαν καμία τύχη να γίνουν πιστευτοί. Ιδιαίτερα όταν επιχειρούσαν να προωθήσουν τις θέσεις τους με ακραία προπαγανδιστικό τρόπο. Το αποτέλεσμα ήταν το αντίστροφο από το επιδιωκόμενο.
Κάτι ανάλογο με αντίστροφη φορά βιώνουμε στις ημέρες μας και αυτό θα φανεί στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση όποτε και αν αυτή γίνει. Η κυβέρνηση έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία (sic), όχι απλά δηλαδή έχει ακυρωθεί η δυνατότητά της να πείσει ότι αποτελεί εναλλακτική λύση, αλλά μετά από δυόμιση χρόνια στην εξουσία με αντικειμενικούς όρους έχει οδηγήσει ακόμα μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας σε φτωχοποίηση και ανέχεια, ενώ έχει μηδενίσει και την προοπτική. Κανένας δεν πιστεύει ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Οι πολίτες που πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια καλή λύση, στην πλειονότητά τους έχουν απομακρυνθεί οριστικά από αυτόν και είτε κατευθύνονται σε άλλες κομματικές επιλογές (1/3), είτε στην αποχή (1/3) και μόνο το υπόλοιπο ενδεχομένως να τους ψηφίσει πάλι.
Με αυτά τα δεδομένα, όσα Μέσα και αν αγοράσει ο Σαββίδης που θα υποστηρίζουν την κυβέρνηση, όσα Μέσα και αν ξαφνικά αλλάξουν πολιτική κατεύθυνση συγκριτικά με το παρελθόν τους, η τύχη της κυβέρνησης είναι προδιαγεγραμμένη. Όσο και αν επιτευχθεί μια μεγάλη άλωση των ΜΜΕ κανέναν δεν μπορούν να σώσουν τελικά. Όσα πολιτικά οφσάιντ και αν κάνουν τα κόμματα που θα υποστηρίζει ο Σαββίδης, τις εκλογές δεν τις κερδίζουν. Η πολιτική μοιάζει, αλλά δεν είναι ποδόσφαιρο...
