Του Ανδρέα Λοβέρδου
Το αποκρουστικό πρόσωπο της τρομοκρατίας έκανε δυστυχώς ξανά την εμφάνισή του στην Ελλάδα. Αυτή τη φορά μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών υλών είχαν ως στόχο τους τον τηλεοπτικό σταθμό του Σκάι. Και είναι αυτονόητο ότι όταν βάλλεται ένα μέσο μαζικής ενημέρωσης, βάλλονται ταυτοχρόνως θεμελιώδεις συνιστώσες του δημοκρατικού πολιτεύματός μας, όπως η ελευθεροτυπία, η πολυφωνία, η ελεύθερη έκφραση.
Εάν ο σκοπός των τρομοκρατών ήταν να φιμώσουν μια πηγή πληροφόρησης και ενημέρωσης, είναι σαφές ότι ο Τύπος δεν θα σιγήσει και δεν θα φιμωθεί. Και εάν ακόμη σκοπός των τρομοκρατών ήταν να φοβίσουν δημοσιογράφους, πολιτικούς και πολίτες, είναι σίγουρο ότι ο φόβος δεν θα νικήσει.
Πρέπει, όμως, εδώ να προστεθεί πως ειδικός στόχος των τρομοκρατών ήταν ο Σκάι και οι δημοσιογράφοι του. Το κανάλι και ο ραδιοφωνικός σταθμός που έχει στοχοποιηθεί περισσότερο από κάθε άλλο μέσο μαζικής ενημέρωσης μέσω των άναρθρων κραυγών, της λάσπης αλλά και μέσω του εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν πρέπει να αποφεύγει τις ευθύνες του.
Η καταδίκη αυτής της ενέργειας είναι δεδομένη, συγχρόνως όμως δεν είναι αρκετή. Δεν αρκούν ούτε οι φράσεις, ούτε οι περιφράσεις. Γιατί μπορεί «οι λέξεις να φταίνε. Αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα ν' αρχίσουν να συμβαίνουν» αλλά στον ενεστώτα χρόνο «η δράση δηλώνει τις προτεραιότητες». Res, non verba! Γιατί σε επίπεδο τελευταίας ανάλυσης οι πράξεις είναι αυτές που διαχρονικά αποτελούν σημαντική ασπίδα της Δημοκρατίας.
Είναι αναντίλεκτο δυστυχώς ότι στις μέρες μας καταγράφεται στοχοποίηση Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και δημοσιογράφων. Άναρθρες κραυγές και εμπάργκο στα ΜΜΕ συγκροτούν σε μεγάλο βαθμό αυτή τη στοχοποίηση. Είναι καθήκον και υποχρέωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας να βάλουν οριστικό τέλος σε αυτές τις μεθόδους.
Στις 11 Δεκεμβρίου είχα αποστείλει στον Πρόεδρο του ΕΣΡ, κ.Αθανάσιο Κουτρουμάνο επιστολή, με την οποία τον καλούσα υπό την προεδρεία του να συγκαλέσει διακομματική σύσκεψη για την άρση του εμπάργκο κομμάτων σε ΜΜΕ. Αλίμονο! Δεν θα μπορούσα να υποπτευθώ έστω τότε ότι τόσο σύντομα θα επιβεβαιωνόταν η ανάγκη αυτής της διαδικασίας.
Από τώρα και στο εξής η κατάσταση των πραγμάτων είναι απολύτως σαφής: όλοι όσοι καλούν σε επιθέσεις εναντίον του Τύπου αλλά και όλοι όσοι περιορίζονται σε ψεύτικα, μεγάλα λόγια, θα πρέπει να αναλάβουν και το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για την ύπαρξη «τιμωρών βραχιόνων» που στρέφονται εναντίον της ανθρώπινης ζωής, των θεσμών και της Δημοκρατίας.
