Του Γιάννη Παντελάκη
«Ο Τσίπρας, έχει χαρακτηριστικά ηγέτη που θυμίζουν Ανδρέα Παπανδρέου»! Είναι ζήτημα, αν κάτι τέτοιο το πιστεύουν οι μισοί τουλάχιστον βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τα κομματικά του στελέχη. Πολύ περισσότερο οι ψηφοφόροι του, η πλειονότητα των οποίων επέλεξαν ΣΥΡΙΖΑ ως τη λιγότερο κακή επιλογή. Το πιστεύει ωστόσο, ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος και το δηλώνει και δημόσια.
Υπάρχουν δυο ερμηνείες για μια τέτοια δήλωση. Η πρώτη, ότι ο φίλτατος Θεόδωρος, πέφτει απόλυτα έξω, δεν είναι κάτι προς ψόγο αυτό. Όλοι πέφτουμε έξω σε κατά καιρούς εκτιμήσεις μας. Η δεύτερη, που θεωρώ και πιο πειστική, είναι πως η κολακευτική για τον πρωθυπουργό δήλωση του στενού συνεργάτη του Κ. Καραμανλή, οφείλεται σε αυτό το περίεργο πολιτικό ειδύλλιο που έχει αναπτυχθεί μεταξύ Τσίπρα-Καραμανλή εδώ και καιρό.
Άρχισε από τότε που ο Καραμανλής μίλαγε κολακευτικά για «τον μικρό» και συνεχίστηκε με διάφορους τρόπους. Η κορύφωσή τους, δεν είναι μόνο η τωρινή αποκάλυψη για ανοικτό δίαυλο επικοινωνίας που έχουν οι δυο πολιτικοί. Είναι και η επιλογή του Παυλόπουλου για την προεδρία της Δημοκρατίας, η οποία μάλιστα -ας θυμηθούμε- έγινε σε μια εποχή που ο Τσίπρας είχε τη δυνατότητα να εκλέξει έναν πρόεδρο που θα συμβόλιζε μια νέα εποχή. Δεν εννοώ απαραίτητα έναν προερχόμενο από την Αριστερά πρόεδρο (που θα ήταν μια καλή επιλογή), εννοώ ένα πρόσωπο η τοποθέτηση του οποίου θα άφηνε πίσω την εποχή που συνοδεύτηκε από την παρακμή.
Ο Τσίπρας, προφανώς δεν ήθελε κάτι τέτοιο. Και αυτό, δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός (που αποδείχτηκε με πολλές ευκαιρίες αργότερα) ότι διατήρησε όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος που μας οδήγησε ως εδώ (πρόσωπα, νοοτροπίες κ.λ.π.). Αλλά και επειδή, ήθελε να έχει τη δυνατότητα να κάνει πολιτικές συμμαχίες με ένα κομμάτι της παραδοσιακής δεξιάς (αυτούς που επηρεάζει ο Καραμανλής), αλλά και να εκμεταλλευτεί τις εσωκομματικές έριδες στη Ν.Δ. για να εξακολουθεί να κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό. Τόσο απλά νομίζω είναι τα πράγματα…
