Του Σάκη Μουμτζή
Αυτό μου είπε ένας καλός μου φίλος γεμάτος αγανάκτηση για την κατάντια της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε ένας δεν βρέθηκε να αρθρώσει μια λέξη για τα αίσχη που γίνονται αυτές τις ημέρες.
Ούτε ένας δεν βρέθηκε να διαμαρτυρηθεί για τις καραμπόλες βουλευτών και για τις, χωρίς αρχές, προσχωρήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικών που ουδεμία ιδεολογική συγγένεια έχουν μαζί του. Εδώ θα μου πείτε ανέχτηκαν αδιαμαρτύρητα επί τέσσερα χρόνια τον Καμμένο. Συνήθισαν.
Πού οφείλεται αυτός ο κομματικός πατριωτισμός;
1.Ο Α.Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αποχώρηση του Π.Λαφαζάνη και των άλλων ιστορικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015, αντιλήφθηκε πως το κρίσιμο ζήτημα ήταν να ελέγχει πλήρως την επόμενη κοινοβουλευτική ομάδα. Έτσι, πέρασαν από κόσκινο όλους τους υποψήφιους βουλευτές.
Βασικό κριτήριο ήταν η ανυπαρξία τους στην τοπική κοινωνία. Οσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε οι βουλευτές του κόμματος να είναι ασήμαντοι. Να αναδεικνύονται μέσω της ένταξης τους και όχι λόγω της προσωπικότητας τους. Θα πρέπει να κατανοούν πως η διαφωνία και ο επακόλουθος εξοβελισμός, θα τους επαναφέρει στην κοινωνική αφάνεια.
Απεναντίας, μια ισχυρή προσωπικότητα έχει άποψη, προβάλλει αντιστάσεις και όταν πρέπει λέει και το «όχι».
Αυτοί οι άνθρωποι είναι ανεπιθύμητοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνον προβλήματα δημιουργούν. Επί πλέον μια αυτόφωτη προσωπικότητα έχει και μιαν οικονομική ανεξαρτησία. Δεν καθορίζει την πολιτική της στάση με βάση τα εφτά χιλιάρικα της μισθοδοσίας του βουλευτή. Η υπάρχουσα κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, στην συντριπτική της πλειοψηφία, μηνιάτικο εφτά χιλιάδων ευρώ δεν θα ξαναδεί ποτέ στην ζωή της.
Ετσι, χωρίς πολλή σκέψη και χωρίς αιδώ, λένε «ναι σε όλα.»
2.Είναι γνωστό πως οι αριστεροί έχουν μια θεολογική σχέση με την πολιτική τους στράτευση. Ανήκουν σε μια θρησκεία που υπόσχεται τον επίγειο παράδεισο. Το συλλογικό υποκείμενο που θα τον πραγματώσει είναι το Κόμμα. Ως εκ τούτου κάθε διαφωνία προς την γραμμή του Κόμματος απομακρύνει την έλευση του τελικού σκοπού. Το βαθύτατα θεολογικό «πίστευε και μη ερεύνα» ορίζει αυτό που αποκαλούμε κομματικότητα. Την τυφλή πίστη στο κόμμα.
«Το κόμμα για να εντάσσει την Κουντουρά στην δύναμη του, κάτι θα ξέρει.» Αυτή είναι η κλασσική αντιμετώπιση των γεγονότων από έναν αριστερό βουλευτή. Είναι μια αντιμετώπιση που έρχεται από πολύ μακριά, από τα βάθη της Ιστορίας του αριστερού κινήματος.
Δεν είναι τυχαίο, που ο μεγάλος γελοιογράφος Φωκίων Δημητριάδης, προδικτατορικά, απεικόνιζε τους βουλευτές της ΕΔΑ με κεφάλια χωρίς χαρακτηριστικά. Απρόσωπους.
Συνεπώς, να μην απαιτούμε ούτε να περιμένουμε πράγματα από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπορούν και δεν θέλουν να δώσουν. Δεν έχουν όρια ηθικής αντοχής, γιατί έχουν αποδεσμεύσει την ηθική από την πολιτική. Ο κυνισμός τους χαρακτηρίζει.
Η συμπεριφορά τους ταυτίζεται πλήρως με την συμπεριφορά της ηγετικής ομάδας του κόμματος τους.
