Την ίδια στιγμή που το εγχώριο τραπεζικό σύστημα αφήνει πίσω τα βαρίδια του, δηλαδή τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, ή όπως είναι γνωστά σε όλους μας σαν «κόκκινα δάνεια» και εισέρχεται σε μια μακρόπνοη αναπτυξιακή πορεία μέσω των χρηματοδοτήσεων της πραγματικής οικονομίας και μέσω της ακολουθίας των επενδυτικών deals, που διαδέχονται το ένα το άλλο, ακούγονται παράφωνες οπισθοδρομικές φωνές.
Φωνές, που έχουν σαν σκοπό την ανατροπή του θετικού οικονομικού κλίματος, το σταμάτημα της ανάπτυξης και το γενικό σαμποτάρισμα της ελληνικής οικονομίας. Φωνές, που επιθυμούν να επιστρέψει η χώρα στην ύφεση, στην έκρηξη της ανεργίας, στην αβεβαιότητα, στο επενδυτικό τέλμα και στην αναπτυξιακή νάρκη. Φωνές, που απειλούν να βάλουν φρένο στις επενδύσεις του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και να αυξήσουν το ρίσκο της χώρας στις αγορές.
Πού εστιάζουν αυτές οι φωνές; Στις Τράπεζες.
Τι προτείνουν αυτές τις φωνές; Την εθνικοποίηση των τραπεζών.
Για ποιο λόγο προτείνουν τις εθνικοποιήσεις και τις κρατικοποιήσεις; Για να ελέγχουν τις καταθέσεις των αποταμιευτών και να χειραγωγούν τις χρηματοδοτήσεις των τραπεζών.
Από που προέρχονται αυτές οι φωνές; Μέχρι πρότινος, οι φωνές αυτές προέρχονταν μόνο μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι φωνές αυτές εντάσσονται στην πάγια προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργεί αναταραχή, κοινωνική αναστάτωση, χαοτικές καταστάσεις και να υψώνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα το αγωνιστικό του φλάμπουρο. Παράλληλα, στόχος του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει, η αναχαίτιση του κύματος των επενδύσεων, που κατευθύνονται στη χώρα μας. Όλοι θυμόμαστε τον Αλέξη Τσίπρα να απειλεί τον Οκτώβριο του 2013, τους ξένους επενδυτές και να τους παροτρύνει να μη φέρουν τα κεφάλαια τους στη χώρα μας, διότι θα τα χάσουν.
Τι γίνεται όμως όταν παρόμοιες φωνές ακούγονται και από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ; Οι πρόσφατες θέσεις του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Βασίλη Κεγκέρογλου σύμφωνα με τις οποίες, «η οικονομία και η κοινωνία χρειάζονται, όλες τις τράπεζες να λειτουργούν υπό δημόσιο έλεγχο και όχι, ανεξέλεγκτα όπως τις έχει η Νέα Δημοκρατία ή με μια “κρατική” που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ», γεννούν μια σειρά από ερωτήματα.
Είναι δυνατόν ο σοσιαλδημοκρατικός φορέας στη χώρα μας να εκφράζει θέσεις υπέρ του «δημοσίου ελέγχου» πάνω στο τραπεζικό σύστημα; Και να εκφράζει θέσεις, αριστερότερες του ΣΥΡΙΖΑ, που επιθυμεί σύμφωνα με τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, την κρατικοποίηση μιας «μόνο» τράπεζας;
Μιας μόνο; Όχι! Το ΠΑΣΟΚ, το γνήσιο, το παλαιό, το παραδοσιακό, το τριτοδρομικό, δεν αρκείται στην κρατικοποίηση μιας μόνο τράπεζας. Πλειοδοτεί και εξαγγέλλει το δημόσιο έλεγχο και των τεσσάρων συστημικών τραπεζών. Ονειρεύεται άραγε νέες Αγροτικές Τράπεζες και νέες Κτηματικές;
Και με ποιον τρόπο, θα περάσουν οι εγχώριες συστημικές τράπεζες, υπό τον έλεγχο του Δημοσίου; Ποια είναι άραγε τα χρηματοοικονομικά εργαλεία, που θα χρησιμοποιηθούν για αυτήν τη μετοχική αλλαγή; Εκτός και αν έχουν την εντύπωση, ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί, με κάποιου είδους πολιτική απόφαση;
Αντιλαμβάνεται άραγε το ΠΑΣΟΚ, τη βαρύτητα αυτών των θέσεων που εκφράζονται με τόση επιπολαιότητα και ευκολία; Αντιλαμβάνεται ότι η ταύτιση του με τον ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτές τις ακραίες θέσεις δυναμιτίζει το οικονομικό και επενδυτικό κλίμα; Εκτιμά ότι με αυτές τις θέσεις, εμφανίζεται σαν μια σοβαρή εναλλακτική πολιτική επιλογή για τις επόμενες εκλογές; Σαν ένας αξιόπιστος εταίρος, απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς;
Θα προλάβω, δε, όσους υποστηρίζουν πως «όλα αυτά θα μείνουν στα λόγια», λέγοντας ότι όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές θέσεις που εκφράζονται από τις πολιτικές και επιχειρηματικές δυνάμεις της χώρας, καταγράφονται, επεξεργάζονται και αναλύονται από εξειδικευμένους αναλυτές, που καθημερινά συντάσσουν εκθέσεις για λογαριασμό των μεγάλων επενδυτικών οίκων. Εκεί, λοιπόν, καταγράφεται προς το παρόν, ότι η υπό εκκόλαψη «προοδευτική διακυβέρνηση» ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, αμφισβητεί το «status quo» του εγχώριου τραπεζικού συστήματος και ότι σκοπεύει να το μεταβάλει.
Μήπως έχει ξεκινήσει ήδη ιδεολογική απορρόφηση του ΠΑΣΟΚ, από τον ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως το σκληρό «τριτοδρομικό» Dna του ΠΑΣΟΚ, παραμένει ανεξίτηλο στο πέρασμα του χρόνου;
