Οι γενετιστές έχουν καταλήξει ότι δεν υφίσταται καμία εκκρεμότητα αναφορικά με το δίλημμα αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα. Το αυγό έκανε την κότα. Τελεία. Παντού στον κόσμο, πλην της καταπληκτικής μας χώρας δεν υφίσταται αντίστοιχο σχήμα για την ανάπτυξη και τους μισθούς. Διεθνώς αναγνωρίζεται (!) ότι η ανάπτυξη είναι το «αυγό» και οι αυξήσεις των μισθών η «κότα».
Η καινοφανής θεωρία ότι αυξάνοντας τους μισθούς τερματίζεις την ανάπτυξη, αναπτύχθηκε επαρκώς από το ΣΥΡΙΖΑ, δια του προέδρου του στη ΔΕΘ το 2019, ενώ την υπερασπίστηκε και η τομεάρχης Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου.
Τη θεωρία αυτή δεν την ενστερνίζονται ή δεν την κατανοούν με ορθό τρόπο κράτη, ηγέτες, οργανισμοί και κεντρικές τράπεζες.
Δεν την επιβεβαιώνει βεβαίως ούτε το παρελθόν μας ως χώρα. Με τόσες αυξήσεις επί δεκαετίες η Ελλάδα όχι μόνο δεν έπρεπε να χρεοκοπήσει αλλά να είναι υπερ - πρωταθλήτρια στην ανάπτυξη.
Η θεωρία αυτή όμως βρίσκεται στην καρδιά του σημερινού απεργιακού... ξεσηκωμού.
Με βάση τη μελέτη του Κοινωνικού Πολυκέντρου της ΑΔΕΔΥ, ο δημόσιος τομέας παίζει στρατηγικό ρόλο (!) στη λειτουργία της οικονομίας αλλά η μισθολογική εικόνα των δημοσίων υπαλλήλων είναι «οικτρή».
Ως φυσικό επακόλουθο το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσίων υπαλλήλων, που πρωτοστατεί στην κινητοποίηση, ζητεί αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού, την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης (γι’ αυτό υπάρχει κυβερνητική δέσμευση) και χιλιάδες προσλήψεις.
Ένα ανοδικό οικονομικό σπιράλ είναι έτοιμο να εκτιναχθεί. Αρκεί να δοθούν αυξήσεις σε δημοσίους υπαλλήλους, συνταξιούχους και ιδιωτικούς υπαλλήλους. Αλλά η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση αρνείται την απογείωση της ανάπτυξης. Και δεν σκαμπάζει από οικονομία, και την ακρίβεια φέρνει από επιλογή και από καπρίτσιο μειώνει το διαθέσιμο εισόδημα του Έλληνα.
Στην Κλαυθμώνος, στο Σύνταγμα, και στα Προπύλαια, θα αναγεννηθεί σήμερα η «παλλαϊκή άμυνα» του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, της ΑΔΕΔΥ και της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, από τη Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη μέχρι την αναρχοσυνδικαλιστική πρωτοβουλία Ροσινάντε, και τις συλλογικότητες του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Δεν μπορούν όλοι μαζί, αν και ομονοούν ότι το λεφτόδεντρο είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση.
Στο Σύνταγμα, το ΠΑΜΕ καλεί «Όλοι στην απεργία, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο – ενάντια στην ακρίβεια».
Στην Κλαυθμώνος: ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΒΕΕ και ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσουν «Ο μισθός δεν φτάνει ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Αύξηση μισθών επαναφορά δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, χιλιάδες προσλήψεις σε οργανικά κενά. Να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός να παγώσουν οι οφειλές της πανδημίας προς το δημόσιο, να επιδοτηθεί το μη μισθολογικό κόστος, να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, Όχι στην εργαλειοποίηση του πολέμου από την κυβέρνηση για να συνεχίσει την αντεργατική της πολιτική»…
Όλα ένα, όλα χύμα
Εκτός από τον ηδονικό πολλαπλασιασμό της ταλαιπωρίας. Αυτός είναι πλήρως οργανωμένος. Καλή τύχη σε όποιον πρέπει να πάει σήμερα στη δουλειά του.
