Είναι ανόητο και άρα ανώφελο να ασχοληθούμε με τα επί της ουσίας επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ για την καταψήφιση της Ελληνογαλλικής συμφωνίας. Δεν αντέχουν σε καμιά κριτική, οπότε πάμε παρακάτω.
Αν σε κάτι διακρίνεται αυτό το κόμμα είναι το πολιτικό θράσος του. Δεν είναι μόνο η διαρκής αλλαγή θέσεών του. Αυτό που προκαλεί είναι κυρίως ο τρόπος που γίνεται. Με την ίδια φυσικότητα και τον ίδιο φανατισμό που υποστηρίζουν μια θέση, με την ίδια φυσικότητα και φανατισμό υποστηρίζουν την αντίθετή της. Αρκεί αυτό να τους εξυπηρετεί. Στην παλαιοκομμουνιστική ορολογία αυτό αποκαλείται οπορτουνισμός ή πολιτική χωρίς αρχές.
Χθες στη βουλή ο κ. Κατρούγκαλος δήλωσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίζει τη συγκεκριμένη συμφωνία επειδή είναι πατριωτικό κόμμα. Είναι τυχερός που δεν έπεσαν τα ταβάνια της βουλής να τον πλακώσουν, μόλις το είπε αυτό.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται το θράσος που προανέφερα. Νομίζει αυτός και οι σύντροφοί του πως όλοι οι Έλληνες έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Πως ξεχάσαμε τι στάση κράτησε ο ΣΥΡΙΖΑ την άνοιξη του 2020, όταν τα ενεργούμενα του τουρκικού στρατού επιχειρούσαν να εισέλθουν στην Ελλάδα βίαια και παράνομα.
Νομίζουν όλοι οι «σύντροφοι» πως ξεχάσαμε την απορία τους «μήπως η θάλασσα έχει σύνορα» ή ξεχάσαμε πως ήταν έτοιμοι να παραδώσουν στον Ερντογάν τους οκτώ τούρκους αξιωματικούς.
Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα παρόμοια παραδείγματα που να πιστοποιούν ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται τον πατριωτισμό με έναν ιδιόμορφο τρόπο, που τελικά αναιρεί την ίδια την έννοια του πατριωτισμού.
Πολλά γράφτηκαν για τους λόγους που ώθησαν το ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίσει μια συμφωνία με την οποία συμφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Δόθηκαν πολλές εξηγήσεις αυτές τις μέρες για ποιο λόγο ο Α. Τσίπρας επέλεξε την πολιτική απομόνωση, αντί να συνταχθεί με τις δυνάμεις του εθνικού — δημοκρατικού τόξου.
Κάποιοι μίλησαν για το αριστερό DNA, για την αριστερή ψυχούλα που δε βγαίνει ποτέ. Προσωπικά ασπάζομαι την άποψη πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε αυτή τη συμφωνία και αν ήταν κυβέρνηση δεν θα τη σύναπτε ποτέ. Δεν έχει εγκλωβισθεί απλώς στην αδιέξοδη πολιτική του «όχι σε όλα», αλλά για ιδεολογικούς λόγους την απορρίπτει.
Γιατί, ας μην γελιόμαστε, οι δύο όροι που θέτει σήμερα, ποτέ δε θα γίνονταν αποδεκτοί ρητώς από τη γαλλική πλευρά και άρα δε θα υπογραφόταν καμιά συμφωνία. Ας το κατανοήσουμε ότι οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί βρίσκονται έξω από τις καταστατικές αρχές των αριστερών κομμάτων, που ασπάζονται το διεθνισμό την αδελφοσύνη των λαών, την παγκόσμια αλληλεγγύη των εργαζομένων και άλλα τέτοια αφελή, προπαγανδιστικά συνθήματα.
Το τίμημα που θα καταβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίζοντας τη συμφωνία θα είναι βαρύ. Εκτίθεται απέναντι στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, ενώ αποδεικνύεται πως η πολυπόθητη συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ είναι αδύνατη.
Ας αναλογιστεί ο αναγνώστης τι προβλήματα θα προέκυπταν αν συγκυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ, το οποίο βεβαίως δήλωσε πως θα υπερψηφίσει τη συμφωνία. Πώς θα συγκυβερνούσαν όταν διαφωνούν σε ένα στρατηγικής σημασίας θέμα, όπως είναι οι εξοπλισμοί και μια αμυντική συμφωνία;
Συμπερασματικά, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα κόμμα με έντονες ιδεολογικές αγκυλώσεις που τον κρατούν μακριά από τον εθνικό κορμό.
