Οι κυβερνήσεις έχουν στη διάθεσή τους υπηρεσίες που είναι εξοπλισμένες με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας για να προστατεύουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Δηλαδή, ακούν και παρακολουθούν. Αν τώρα μπαίνουν στον «πειρασμό» να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες των υπηρεσιών και για … εσωτερικούς λόγους, τότε ξεσπάνε – και δικαίως - μεγάλα πολιτικά σκάνδαλα. Προσωπικά θα ήταν για μένα μεγάλη απογοήτευση αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη έπεφτε σε αυτή τη λούμπα. Και δεν το πιστεύω! Θέματα, πάντως, υπάρχουν!
Καταρχήν να επισημάνουμε το αυτονόητο: Όποιος έχει ένα μεγάλο μυστικό δεν θα το πει στο τηλέφωνο. Ακόμη και αν πρόκειται για κάποια διαδικτυακή εφαρμογή. Με δεδομένες τις δυνατότητες τις τεχνολογίας και με τη λογική ότι ο φόβος φυλάει τα έρμα, οι κατέχοντες τα μυστικά ξέρουν και τον τρόπο για να τα διαφυλάξουν. Κι ενώ η πληροφορία είναι το πολυτιμότερο αγαθό στις μέρες μας, δύσκολα θα τη βρει κανείς στις υποκλοπές των τηλεφωνημάτων. Κατά συνέπεια, όσοι αναζητούσαν ή πιθανότατα αναζητούν οφέλη σε τέτοιες πρακτικές, πολύ σύντομα μαθαίνουν ότι ο κίνδυνος της αποκάλυψης είναι πολύ μεγαλύτερος από το πιθανό όφελος.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρέθηκε απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και στις πρακτικές των οπαδών του Μαδουρισμού. Θα ήταν αδιανόητο να ακολουθούσε ανάλογες πρακτικές. Και προσωπικά δεν το πιστεύω! Καταλαβαίνω, όμως, την προσπάθεια διαφόρων κύκλων να δημιουργήσουν σκιές για τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και για τον ίδιο προσωπικά. Όποιος τον έχει γνωρίσει ξέρει ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο με μία γνήσια δημοκρατική αντίληψη. Δεν θα ανεχότανε τέτοιες νοσηρές καταστάσεις.
Και αποκλείεται διάφοροι να ακούν στο εσωτερικό της χώρας πολιτικούς ή δημοσιογράφους; Η απάντηση είναι πως όχι! Δεν αποκλείεται. Για να είμαστε πιο ακριβείς, η σωστή απάντηση είναι ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι κάποιοι ακούν πράγματι πολιτικούς και δημοσιογράφους. Δεν μπορεί κανείς να το αποκλείσει και δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη για κάτι τέτοιο. Για ποιόν λόγο; Επειδή οι πληροφορίες είναι πράγματι ένα πολύτιμο αγαθό και γι αυτό έχουν αξία. Άρα πωλούνται.
Το πραγματικό ερώτημα είναι ποιος προστατεύει τους πολίτες από τέτοιες πρακτικές. Σε αυτή τη χώρα δεν πάσχουμε από Νόμους, αλλά από θεσμούς.
Πολύ σωστά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Οικονόμου απάντησε στις καταγγελίες Ανδρουλάκη, ζητώντας απ’ όλες τις υπηρεσίες του κράτους να συνδράμουν στη διαλεύκανση της υπόθεσης. Αλλά δεν αρκεί! Όχι για την περίπτωση Ανδρουλάκη, αλλά συνολικά για όλα τα αντίστοιχα «αιτήματα» των πολιτών. Χρειάζεται μια δομή που να αναλαμβάνει άμεσα δράση απέναντι σε φαινόμενα που καταπατούν μέσω της τεχνολογίας τα δικαιώματα των πολιτών. Αυτό ναι, θα είχε περισσότερο νόημα. Να αναλάβει, δηλαδή, η κυβέρνηση μία σχετική πρωτοβουλία.
Και κάτι τελευταίο: Η ΕΥΠ έχει αυτή την εποχή σοβαρότερες υποθέσεις για να ασχοληθεί. Ειδικά αυτή την εποχή. Και έχει έναν διοικητή που έχει προτεραιότητες, επειδή έχει να κάνει μία συγκεκριμένη δουλειά. Ας τον αφήσουμε να την κάνει!
Θανάσης Μαυρίδης
