Στη στήλη αυτή συνηθίζουμε να προτείνουμε βιβλία των κοινωνικών επιστημών με θέμα την πολιτική. Ένα εγχειρίδιο με συμβουλές για τη συμβίωση με ένα σκύλο δεν είναι η εξαίρεση. Η συμβίωση με ένα ζώο συντροφιάς σήμερα είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα, ιδιαίτερα όταν αυτό συμβαίνει σε μια πολυκατοικία ή σε μια πόλη. Αλλά ακόμα κι όταν ζούμε στην εξοχή η συμβίωση με ένα τετράποδο δεν είναι απλή ή αυτονόητη υπόθεση και ο αριθμός των αδέσποτων, παρατημένων ζώων, ειδικά κάθε Σεπτέμβριο, στα λεγόμενο παραθεριστικά κέντρα, το αποδεικνύει.
«Πήραμε σκύλο» (ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ) είναι ο τίτλος του εγχειριδίου που έγραψε ο συγγραφέας Κυριάκος Αθανασιάδης, πολύ γνωστός και στους αναγνώστες του Liberal.
Το ίδιο το βιβλίο, με το που το βλέπεις, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι κάτι διαφορετικό. Το μικρό, ορθογώνιο σχήμα του σε προϊδεάζει για αυτό. Είναι βέβαια ένα εγχειρίδιο, ένα «συνταγολόγιο» για το πως πρέπει να διαχειριστείς ένα σκύλο άπαξ και αποφασίσεις να τον βάλεις στη ζωή σου όμως περισσότερο από την αξία των «δοκιμασμένων συνταγών» είναι ο οργάνωση του υλικού, ο τρόπος που αυτό διαρθρώνεται, η δομή του που το κάνει αξιόλογο και εξαιρετικά σημαντικό.
Έχοντας ζήσει η ίδια για πολλά χρόνια με σκυλί σε διαμέρισμα είμαι σε θέση να αξιολογήσω όσα γράφει ο Κυριάκος Αθανασιάδης χωρίς ταμπού, καλύπτοντας όλες τις πτυχές του θέματος, απαντώντας σε όλες τις απορίες που μπορεί να έχει κανείς και αποφεύγει να ρωτήσει, ακόμα και για λόγους κακώς εννοούμενης «πολιτικής ορθότητας», όπως για παράδειγμα το «Ποιος σκύλος μου ταιριάζει;».
Το βιβλίο το διάβασα συνομολογώντας σε όσα λέει αλλά αφού τα περισσότερα τα έμαθα κατά τη συμβίωση με σκύλο, στο πεδίο. Κάποια από αυτά θα ήθελα να τα γνωρίζω νωρίτερα, η δική μου ζωή αλλά και του σκύλου θα ήταν ευκολότερη.
Με την προτροπή στους συμπολίτες μας να υιοθετήσουν ένα αδέσποτο αλλά και με το ίδιο το πρόβλημα των αδέσποτων καυτό, το βιβλίο του Αθανασιάδη απομυθοποιεί τη συμβίωση των ανθρώπων με τα ζώα με ειλικρίνεια, χωρίς υπεραπλουστεύσεις που τελικά λειτουργούν παραπλανητικά.
Η παρουσία ενός σκύλου στη ζωή των ανθρώπων είναι τόσο ακριβή, τόσο ευεργετική που είναι αδύνατον να υπολογιστεί η αξία της. Από τους σκύλους μόνο χαρές μπορεί να πάρει κανείς, μόνο άδολη αγάπη και αφοσίωση. Παραμένουν όμως ένα «άλλο είδος», χωρίς την ικανότητα να επικοινωνεί τα θέλω και τις ανάγκες του τις οποίες πρέπει να μάθουμε, συχνά μαντεύοντας, όσοι αναλαμβάνουμε την ευθύνη της απόκτησης ενός κατοικίδιου.
Το βιβλίο είναι πολύ ευχάριστο, καλογραμμένο, καθόλου διδακτικό, καταφέρνει να αποφορτίζει τον αναγνώστη-επίδοξο ιδιοκτήτη σκύλου και τον βοηθάει ουσιωδώς να διαχειριστεί αυτή τη μοναδική, ακριβή, ανεπανάληπτη σχέση. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας πολλοί υιοθέτησαν ένα αδέσποτο και τώρα ίσως να δυσκολεύονται. Πριν εγκαταλείψουν την προσπάθεια (και τον σκύλο) τους προτείνουμε θερμά να διαβάσουν αυτό το βιβλίο.
Το «Πήραμε σκύλο», με σκίτσα του Χρήστου Παπανίκου, έχει θέση σε κάθε βιβλιοθήκη. Το συνιστούμε θερμά.
Κυριάκος Αθανασιάδης, Πήραμε Σκύλο.
Εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ
