Του Γιάννη Παντελάκη
Θα μπορούσε η κυβέρνηση ν'' αντέξει πολιτικά δεκαοκτώ χιλιάδες ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς μέσα στην επόμενη χρόνια; Και πόσο εύκολο θα ήταν να πείσει τους ψηφοφόρους της για την αναγκαιότητα ιδιωτικοποίησης των ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κλπ; Οι δρομολογημένες από το μνημόνιο εξελίξεις κυρίως για τα δυο αυτά θέματα, αναμένεται όχι απλά να επιβεβαιώσουν ότι το 2018 θα είναι μια εκλογική χρονιά, αλλά και να φέρουν τις κάλπες πιο κοντά απ'' οτι πολλοί υπολόγιζαν.
Έτσι κι αλλιώς, η χώρα ήδη διανύει μια μεγάλη προεκλογική περίοδο. Για πρώτη φορά η κυβέρνηση αγωνιά να κλείσει γρήγορα και με οποιοδήποτε τρόπο την αξιολόγηση, μοιράζει επιδόματα κάθε είδους όπου μπορεί, υπόσχεται μελλοντικές αυξήσεις σε εργαζόμενους και συνταξιούχους, κάνει διορισμούς όπου αυτό είναι εφικτό. Όλες οι κυβερνητικές κινήσεις των τελευταίων δυο μηνών, στοχεύουν στον επηρεασμό όσο το δυνατόν μεγαλύτερων κοινωνικών ομάδων μέσα από τις κλασσικές συνταγές που ακολουθούνται στη χώρα μας για προσέλκυση ψήφων.
Το δείχνει η διάθεσή τους να ολοκληρώσουν την αξιολόγηση μέσα σε ελάχιστο χρόνο (για την προηγούμενη δεν υπήρχε καμία βιασύνη και άφηναν τον χρόνο να περνάει). Το δείχνει το κοινωνικό μέρισμα και ο πομπώδης τρόπος (μέσω έκτακτων δηλώσεων του Τσίπρα) που το εξήγγειλαν και στη συνέχεια το προπαγάνδισαν. Το δείχνουν ακόμα οι δηλώσεις για στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων στους οποίους κόπηκε το ΕΚΑΣ μ'' ενός είδους νέο επίδομα και οι υποσχέσεις της Αχτσιόγλου για αύξηση του κατώτατου μισθού μέσα στο 2018.
Παράλληλα, η κυβέρνηση, συνεχίζει να διορίζει όπου μπορεί συμβούλους κάθε είδους, υπόσχεται προσλήψεις στο δημόσιο μέσα στο 2018 (Τσίπρας από την ΔΕΘ), άλλες στα λιπάσματα Καβάλας, τουλάχιστον 2.500 στις υπηρεσίες καθαριότητας (Σκουρλέτης) κ.ο.κ. Όπου μπορούν και με όποιον τρόπο είναι δυνατόν, επιχειρούν να διορίσουν ή να υποσχεθούν διορισμούς.
Από μια πρώτη ανάγνωση, ο προσφορότερος χρόνος για εκλογές θα ήταν το φθινόπωρο του 2018. Θα προπαγάνδιζαν (ήδη το κάνουν) ως κυβερνητική επιτυχία την (τυπική) λήξη του μνημονίου, θα «πούλαγαν» επικοινωνιακά την όποια μικρή ή μεγαλύτερη ρύθμιση για το χρέος και θα κατέφευγαν στις κάλπες έχοντας συνείδηση πως αυτές δεν θα μπορούσαν να στηθούν το 2019 όταν θα έχουν αρχίσει οι νέες γενναίες περικοπές των συντάξεων, του αφορολόγητου κ.ο.κ. Ωστόσο, είναι αμφίβολο αν η κυβέρνηση μπορεί ν'' αντέξει πολιτικά ως τότε το πολιτικό κόστος που θα έχουν οι μαζικοί πλειστηριασμοί και οι μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις.
Οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για προστασία της πρώτης κατοικίας δεν στηρίζονται σε κάποιο νόμο (σαν κι αυτόν που ζητάει ο Φίλης) αλλά σε μια άτυπη συμφωνία με τους Τραπεζίτες. Είναι θέμα χρόνου να μπουν όλα τα ακίνητα στις πλατφόρμες των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και όχι μόνο από τις Τράπεζες αλλά και το δημόσιο. Οι δανειστές, έχουν ζητήσει 600-700 πλειστηριασμούς κάθε μήνα για τους πρώτους μήνες του 2018, σταδιακή αύξηση τους στο δεύτερο εξάμηνο και περίπου 10.000 το τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς. Συνολικά, θέλουν να πραγματοποιηθούν 18.000 πλειστηριασμοί μέσα στην χρόνο που ξεκινάει σε λίγες ημέρες.
Σε ότι αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις, ο προϋπολογισμός που ψηφίστηκε πριν λίγες ημέρες, προβλέπει έσοδα 2,7 δις από τον τομέα αυτό μέσα στο 2018. Και δεν πρόκειται αυτή τη φορά για τα περιφερειακά αεροδρόμια ή τον Αστέρα Βουλιαγμένης, αλλά για ιδιωτικοποιήσεις που αναμένεται να προκαλέσουν μεγάλες αντιδράσεις προερχόμενες και από ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις με συμβολικό χαρακτήρα (ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κ.λ.π) και σίγουρα η κυβέρνηση δεν θα ήθελε να συγκρουστεί με εργαζόμενους- και όχι μόνο - παραμονές μιας εκλογικής αναμέτρησης.
Με αυτά τα δεδομένα, η άνοιξη του 2018 είναι μια σχετικά ευνοϊκή για την κυβέρνηση εποχή ώστε να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες. Όχι για να πετύχει ανατροπή του σημερινού σκηνικού που όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι έχει παγιωθεί, αλλά για να καταφέρει αφενός μια καλή εκλογική επίδοση που θα την κρατήσει στο παιχνίδι την επόμενη ημέρα, αφετέρου να περιορίσει τις πιθανότητες της Ν.Δ. για να πετύχει αυτοδυναμία...
