Ειλικρινά, δεν θυμόμαστε πως αποκαλούνταν το κομμάτι του εκλογικού σώματος που μετακινούνταν ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και όριζε κάθε φορά τον νικητή των εκλογών, όταν στο πολιτικό σύστημα πρωταγωνιστούσαν αυτά τα δύο κόμματα.
Κέντρο πάντως δεν το έλεγαν «τότε». Και σωστά γιατί στην πολιτική «Κέντρο» δεν είναι το σημείο ανάμεσα σε δύο άκρα αλλά ένας ιστορικός χώρος που πρεσβεύει πολύ συγκεκριμένες αρχές, πολιτικές και ιδεολογικές.
Το πόσο ιδεολογική ήταν η ψήφος που «πηγαινοερχόταν» ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ είναι άλλη συζήτηση, τα εξήγησε άλλωστε αυτά πολύ ωραία ο καθ. Γεράσιμος Μοσχονάς στη συνομιλία του με τον καθ.Στάθη Καλύβα, στο τελευταίο επεισόδιο του ντοκιμαντέρ «Καταστροφές και Θρίαμβοι».
Αυτό το σκληρά πελατειακό κομμάτι του εκλογικού σώματος, γιατί περί αυτού επρόκειτο, που δεν χαμπάριαζε από δεξιά, σοσιαλδημοκρατία, νεοφιλελευθερισμό και άλλα προσχηματικά που ενδύονταν κατά καιρούς τα δύο κόμματα εκείνης της εποχής ήταν που όριζε την έκβαση του παιχνιδιού.
Θεωρητικώς, τα μνημόνια οδήγησαν στην αναγκαστική διάλυση των πελατειακών δικτύων. Λέμε «θεωρητικώς» γιατί τόσο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κυρίως αυτοί, έκαναν ό,τι μπορούσαν να ανασυγκροτήσουν τα πελατειακά δίκτυα και μερικώς η ΝΔ σήμερα που λόγω φιλελεύθερης ηγεσίας κάπως σεμνύνεται να επιδοθεί στα όργια άλλων εποχών και φυσικά εννοούμε τις εποχές που «τσάροι» της Οικονομίας ήταν καθηγητές - ροκ κιθαρωδοί, μην τα θυμόμαστε τώρα αυτά και χαλάμε, πάλι, τις καρδιές μας.
Έπειτα η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που αποδείχθηκε μια καρικατούρα κάθε παθογένειας της Μεταπολίτευσης, βοήθησαν αρκετούς συμπολίτες μας να καταλάβουν ότι τα πελατειακά δίκτυα, δεν οδηγούν πουθενά.
Κι έτσι, στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, εμφανίστηκε και τελικά επικράτησε και στην Ελλάδα (στις εκλογές του Ιουλίου του 2019) η ιδέα της «αποτελεσματικής διακυβέρνησης» ως βασικό αίτημα του εκλογικού σώματος.
Αποτελεσματική διακυβέρνηση ζήτησαν από τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη όσοι του έδωσαν την αυτοδυναμία, χωρίς άλλα ιδεολογικά κριτήρια. Αυτός είναι ο λόγος που είναι τεράστιο λάθος σήμερα ο κόσμος αυτός να βαφτίζεται «Κέντρο» δηλαδή να του αποδίδεται ένα ιδεολογικό πρόσημο και η κοινή γνώμη να αναρωτιέται ποιος κεντρώος πολιτικός αρχηγός θα είναι αυτός που θα το εκφράσει.
Αν κάποιοι ετοιμάζονται να δώσουν «τη μάχη του Κέντρου» θα παίξουν σε ένα έργο χωρίς θεατές.
Αποτελεσματική διακυβέρνηση θέλουμε. Για την ώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει ο μόνος που μπορεί να εκφράσει το αίτημα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, για μια ακόμα φορά, στη διάρκεια της πανδημίας αποδείχθηκε παντελώς ακατάλληλος να πείσει ότι έμαθε από τα λάθη του και να μπορεί να εξασφαλίσει στους Έλληνες μια αξιοπρεπή καθημερινότητα.
Είναι άξιο απορίας λοιπόν γιατί κάποιοι στην κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία ξιφουλκούν με το ΚΙΝΑΛ και τον νέο πρόεδρο του με όρους πολιτικούς και ιδεολογικούς για ένα κόσμο που στο τέλος θα αποφασίσει με κριτήριο ποιος είναι ο καταλληλότερος να διαχειριστεί την καθημερινότητά του.
